شهادت امام موسی کاظم (ع) 98 - حسین سازور

شعرخوانی و روضه - دستی رسید ، بال و پرم را کشید و رفت از بال من شکسته ترین آفرید و رفت خون گلوی زیر فشارم که تازه بود با یک اشاره روی لباسم چکید و رفت بدکاره ای به خاک مناجات سر گذاشت وقتی صدای بندگی ام را شنید و رفت راضی نشد به بالش سختی که داشتم زنجیرهای زیر سرم را کشید و رفت شاید مرا ندیده در آن ظلمتی که بود با پا به روی جسم ضعیفم دوید و رفت روزم لگد نخورده به آخر نمی رسید با درد بود اگر شب و روزم رسید و رفت دیروز صبح با نوک شلاق پا شدم پلکم به زخم رو زد و در خون طپید و رفت از چند جا ضریح تنم متصل نبود پهلوی هم مرا وسط تخته چید و رفت وقتی که نام فاطمه را از لبم شنید یک حرفی از کنار دهانش پرید و رفت تابوت از شکستگی ام کار می گرفت گاهی سرم به گوشه ی دیوار می گرفتشاعر : علی اکبر لطیفیان

روضه

نوحه - ابا الرضایم و به شور و شینم من که غریب شهر کاظمینم زیر شکنجه جان به لب می شوم به یاد کام تشنه حسینم می میرم امشب الهی الهی در تاب و در تب الهی الهی خلصنی یا رب الهی الهی باب الحوائج یا موسی بن جعفر در بدن شریف من نشونه مانده اثر ز ضرب تازیونه به زیر دست و پای این یهودی خون ز همه پیکر من روونه در کنج زندان ز غصه خمیدم من ناسزا از یهودی شنیدم من انتظار عجل می کشیدم باب الحوائج یا موسی بن جعفر غریبم و اسیر بددهن ها زخمی و لاغر شدم از زدن ها تو این سیاه چال بلا می افتم به یاد کربلا و بی کفن ها جای لگد مونده روی عبایم می لرزد از ناتوانی صدایم از بس که زد ضربه بر ساق پایم خون سر من شد آب وضویم دست یهودی به دور گلویم با یا حسین اشهدم را بگویم افطار من با کتک و نگاهه کبودی صورت من گواهه درد شکستگی داره تن من شبیه زهرا بدنم سیاهه با این که شلاق می خورم من هر شب اما رو سینه م نرفت پای مرکب نیست مثل جدم تنم نا مرتب