وفات حضرت ام البنین (س)، مجید بنی فاطمه

آسمان بودی و در دامان مهرت ماه بود /قله ی ایثار هر کوهی کنارت کاه بود /همسر مولا شدی اما درون خانه اش /زاده ی زهرا به چشم تو "ولی الله" بود /نیستی زهرا ولی آنقدر می دانیم که /مثل او تنها علی از رتبه ات آگاه بود /زود از داغ پسرهای رشیدت سوختی /آه عمر نامت ای "ام البنین" کوتاه بود /در کنار چهار نقش قبر کارَت روز و شب /آه بود و اشک بود و اشک بود و آه بود /با خجالت از "رباب" آخر وجودت آب شد /تا که حرف مشک می شد اشک تو در راه بود /خواستم وصفی کنم از عشق "عباس" و "حسین" /مصرعی کوتاه شد، خورشید محو ماه بود

نشد از چهره ام غم را بگیری /ز من اندوه عالم را بگیری /برای رفتنم این سو و آن سو /نشد مادر که دستم را بگیری /تو خوردی تیغ، پژمردم من اینجا /دو دستت را که زد مُردم من اینجا /همین که از روی مرکب عزیزم /زمین خوردی، زمین خوردم من اینجا /نه که امروز مادر درد دارم /که روز و شب سراسر درد دارم /از آن ساعت که با ضربه شکستند /سرت را بی هوا سر درد دارم /اگر بشکسته ام مانند زهرا /ببین دلخسته ام مانند زهرا /سرت را تا که روی نیزه بستند /سرم را بسته ام مانند زهرا /به یادت آه یکسر می کشیدم /که گویی از تنت پر می کشیدم /به هر تیری که بر جسم تو می رفت /من اینجا "آی مادر" می کشیدم /مرا گفتند که بازو ندارد /دگر عباس تو اَبرو ندارد /بمیرد حرمله بد زد به چشمت /از آن لحظه دو چشمم سو ندارد /نشد بال و پر خود را بگیرم /به دامن "اصغر" خود را بگیرم /من از شرمندگی پیش رُبابم /نشد بالا سر خود را بگیرم /پس از تو کاش زنجیری نمی ماند /تو می خوردی و شمشیری نمی ماند /تمامش کاشکی خرج تو می شد /برای حرمله تیری نمی ماند /ببین مادر ز گریه آب رفته /و از سردردها از تاب رفته /به نیزه دار گفتم بچه داری /کمی آرام تازه خواب رفته /عزیزم، جان جانا، نور عینا /به فرقم باد خاک عالمینا /نگاهم مانده بر در تا بیاید /حسینم وا حسینم وا حسینا

دیدنت آرزومه، بی تو نفس حرومه /کجایی که ببینی عمر منم تمومه /منم آسمونی که دیگه قمر نداره /منم اون بهاری که دیگه ثمر نداره /تو رفتی نگفتی که بی تو برگ خزونم /من ام البنینم که دیگه پسر نداره /وای که بی تو چی کشیدم /بیا ببین بریدم، یه مادر شهیدم***برو بیایی داشتم یه روزی تو مدینه /پهلوونم کجاست تا حال منو ببینه /لبِ تشنه پیش فرات افتادی رو خاکا /شنیدم نشد آب بیاری، برات بمیرم /غرورت شکسته شد اما شیرم حلالت /من هر روز برای تو مادر روضه می گیرم /وای علمدار رشیدم، به آرزوم رسیدم /یه مادر شهیدم، یه مادر شهیدم /وای که بی تو چی کشیدم /بیا ببین بریدم، یه مادر شهیدم***باور نکردم اون روز زینب رو وقتی دیدم /دق کرده بودم عباس قصه شو تا شنیدم /کجا بودی وقتی دخترام آتیش گرفتن /کجا بودی وقتی هر چی بود بردن به غارت /شنیدم که زینب تو بازار سرش شکسته /کجا بودی بردن حرم رو برا اسارت /وای خجالت می کشیدم، رقیه مو ندیدم /بیا ببین بریدم، یه مادر شهیدم /وای که بی تو چی کشیدم /بیا ببین بریدم، یه مادر شهیدم

گشته رها بر سر نِی زلف سیاه قمرم /شعله کشید آتش غم در جگر شعله ورم /از داغ تو جان آسمان می سوزد /با غربت این اشک روان می سوزد /بعد از گذر سه سال قلب تو هنوز /از شرم گلوی کودکان می سوزد /ای ام بنین میر و علمدار نیامد /سقای حسین سید و سالار نیامد***از اثر ناله ی تو گشته کمان قامت صبر /روضه بخوان، روضه بخوان بر سر این صورت قبر /تا هلهله در لشگر کفار افتاد /پیش تن او شاه به اصرار افتاد /دست حرم خون خدا را بستند /وقتی به زمین دست علمدار افتاد /ای ام بنین یاد علی آب نمی خورد /سقای حرم بود ولی آب نمی خورد***تا به زمین خورد و شکست، غرق به خون بال و پرش /فاطمه آمد بکشد دست نوازش به سرش /بر سینه داغ دشت افتاده عَلَم /جاری شده خون جگر از چشم حرم /هر چند که علقمه نبودی اما /زهرا عوض تو ناله می زد پسرم /ای ام بنین پهلوی آن یار شکسته /دست و دل و ابروی علمدار شکسته /ای ام بنین میر و علمدار نیامد /سقای حسین سید و سالار نیامد