ولادت حضرت فاطمه (س) 93 - محمود کریمی

سرود - گر بازتاب وجه رب العالمین است آیینه قدی امیرالمؤمنین است یک جسم اما روح را روح مجسم کشتی صدها نوح را نوح مجسم هر کسی دیوونته جونمم براش میدم هر کسی در خونته سرمم به پاش میدم میزنم صدات مادر جان میمیرم برات مادر جان مادرم فدات مادر جان اون که دل به تو سپرد دل ما رو میبره اون که سر برا تو آورد سرش از سراسره واسه این دل دیوونه درد تو خود درمونه عالمی برات مجنونه مادر جان تو بشی آب و گلم از خودم رها میشم یه نگاه کنی به دلم دیگه سر به راه میشم دامن تو رو میگیرم توی دستته زنجیرم تو بگی بمیر میمیرم مادر جان همه آسمونیا زیر پرچم تواند بنده های خوب خدا همه آدم تواند یاد تو خوده تسکینه میزنه دلم تو سینه اسم تو چقدر شیرینه مادر جان یه سرم به ما بزن شب شبه زیارته دل برا دیوونه شدن معطل اشارته روزی خوردتم مادر جان سر سپردتم مادر جان کشته مردتم مادر جان میگذشت از در مسجد نفس آلوده سگی گذر خویش ز کوی تو به یادم آمد به لبم رسیده جانم تو بیا که زنده مانم پس از آن که من نمانم به چه کار خواهی آمد همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کف به امید آن که روزی به شکار خواهی آمد

مدح - قلم الهی اثرت مبارک فلک رسالت قمرت مبارک یمِ نورِ عصمت گهرت مبارک شجر نبوّت ثمرت مبارک شب شهر مکّه سحرت مبارک به جمال زهرا نظرت مبارک حرم نبوّت، حرم حرم شد به وجود زهرا همه محترم شد به دل ای خدیجه زچه ره رهی غم به زنان مکّه چه نیازت این دم به جلال داور به رسول خاتم که تو برتر استی ززنان عالم به حضورت آمد زبهشت، مریم تو بیار زهرا که تویی مکرّم صدف تو شد این گهرش نتیجه عجبا هنیاً لَکِ یا خدیجه صلوات داور به جمال زهرا صلوات قرآن به جلال زهرا صلوات احمد به خصال زهرا صلوات حیدر به کمال زهرا صلوات شیعه به بلال زهرا به فدای شوی و اب و آل زهرا نه مراست قدرت که کنم ثنایش که رسول گوید پدرت فدایش به وجود ناظر، به خداست منظر به کتاب، کوثر، به رسول، دختر به ولی است همتا به علی است همسر به حسن به زینب به حسین مادر به خدا به قرآن به نبی به حیدر به صفا به مروه به منی به مشعر که به کُنه ذاتش نبرد خرد پی قلم است عاجز زنوشتن وی گِل پاک آدم زتراب راهش دل عقل کلّ را برد از نگاهش ملکوت اعلی همه در پناهش همگان مطیعش همگان سپاهش همه مستمندش همه عذر خواهش به خدا خرد پی نبرد به جاهش به جز او به عالم امِ اب که دیده که جز او فداها زپدر شنیده خردم زحیرت به جنون کشاند که به جز محمّد (ص) چه کسی تواند به مدیح او دُرّ ز دهن فشاند هم از و بگوید هم از او بخواند گلِ بوسه بر بازوی او نشاند چه کسی مقام شب قدر داند زسخن نیاید به زبان نشاید مگر آنکه وحیم زقلم بر آید به توم باد زهرا همه دم سلامم زتو وحی تازه دمد از کلامم چه شود غلامت شمرد غلامم من و کوثر تو که پر است جامم به سجود صبحم به قیامِ شامم که تویی صلاتم که تویی صیامم تو مرا سجودی تو مرا قیامی تو مرا تشهّد تو مرا سلامی شده آدم آدم به ولایت تو شده نوح منجی به هدایت تو همه مرضی حق به رضایت تو همه جامشان پر زعنایت تو همه کامشان خوش به حکایت تو نرسد نهایت به نهایت تو تو فروغ حسن ازلّیت استی تو چراغ بزم ابدیّت استی لمعات قرآن گهر بیانت نفس محمّد (ص) دمد از دهانت نگه ملائک سوی آستانت حرم ولایت دل دوستانت سُوَر الهی گُل بوستانت صلوات داور به تن و به جانت تو که ای که احمد به تمامِ قامت سر پا ستاده که دهد سلامت صلوات بر تو همه جا هماره دو جهان مطیعت به یکی اشاره همه لحظه های تو پر از هزاره همه دردها را نگه تو چاره همه دم کفت را کرم دوباره ...

مدح - همه دم کفت را کرم دوباره ز همه توسّل زتو یک نظاره چه شود که چشمی سوی ما گشایی سرو تن ستانی دل و جان رباعی نه توراست ثانی نه تو را قرینه کرمت به طوفان همه را سفینه حرمت چراغ حرم مدینه به رسول اکرم تو سرور سینه به علی امانت زخدا رهینه به مَلَک صفیّه به بشر امینه تو یگانه ریحانه ی احمد استی تو بحارالانوار محمّد (ص) استی به هزار آیت ره حق بجویم به هزار عالم همه شب بپویم به هزار طوبی، همه دم برویم به هزار جنّت، گل خوش ببویم به هزار کوثر، لب خود بشویم که به مدح زهرا سخنی بگویم چه از این نکوتر که دمیده از هر دم گل مدح زهرا زکلام «میثم»

سرود - یهو نورانی شد همه شبا یهو بارونی شد آسمونا یهو چش حسودا در اومد اومد حبیبیه ی شیر خدا شبی که از سر شب آماده بود فرشته ترانه ی لبش بود سحر سرنوشته داره میاد کسی که دنیا باهاش بهشته زیباترین فرشته ها سمت زمین همه میگن که نور زهرا رو ببین همه میگن به خالقش صد آفرین روز ازل خدا خواست همه بشن مریضش همه بشن غلام و علی بشه عزیزش من و شما کی باشیم عالم فدا کنیزش اونی که بانوی ازل تا ابده اونی که سرنوشتا رو رقم زده به زمین اومده چقدر خوش اومده یهو قلب ستاره ها تپید یهو زد جوونه گل امید یهو گفتن آسمونا بهم که آروم دل علی رسید من یه خمارم من سر دارم من تو رو دارم تو همه دنیام من یه جنونم من یه خیالم من یه امیدم تو خود لیلا می خونه میشه محشر پیاله در پیاله با می ناب کوثر که مثه نور زلاله تصور قیامت بی فاطمه محاله به طرفش پر میکشه قلب همه تموم کهکشون براش خیلی کمه همه چی رو سپرده حق به فاطمه یهو وقتی ندا میرسه یهو ناموس خدا میرسه دوباره میکنه قیامت و دوباره به داد ما مرسه من یه فقیرم من یه اسیرم من یه کویرم تو خود دریا من یه غلامم من یه سلامم من شب تارم تو شب اسراء من یه نهالم بی پر و بالم تو خود بارون تو دل ابرا من یه شهابم من یه سرابم مست و خرابم تو همه دنیا دل تو دلم نیست دست خودم نیست من رو زمین و تو آسمونا من یه امیدم من یه خیالم من یه جنونم تو خود لیلا من توی دنیا بی کس و تنها تو دل تنگ من رو خریدی قطره ی اشکم شاخه ی خشکم تو به دل من شعله کشیدی زمزمه کردم اسم تو بردم زمزمه های من رو شنیدی شب زده بودم گم شده بودم پیدا شدم باز تا تو رسیدی گفته ام ذکر علی تا که قیامت بکند شهر باید که به دیوانه حسادت بکند