وفات حضرت ام البنین (س) 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - گرچه فرقی هست از این فاطمه تا فاطمه ذکرِ یا اُم‌البَنین یعنی همان یا فاطمه خانه‌ی بی فاطمه هرگز نمی‌خواهد علی هست شیرینیِ مولا در دو دنیا فاطمه حضرتِ اُم‌البَنین از جلوه‌های فاطمه‌ است گر چه زهرا رفت اما هست اینجا فاطمه بچه‌های فاطمه بر دامنِ اُم‌البَنین خواب می‌رفتند و می‌دیدند رؤیا، فاطمه از همان اول همه گفتند مادر جان به او چشمشان می‌دید در این خانه تنها فاطمه با ادب فرمود : آقا جان بگو اُم‌البَنین وَرنه نامش را صدا می‌کرد مولا فاطمه او کنیزی آمد و زهرا عزیزِ خویش کرد او زمین بوسید و زینب گفت اُمّا فاطمه مریم و آسیه و حوا و هاجر کیستند مادر عباس وقتی می‌رسد با فاطمه روز محشر چادر او هم شفاعت می‌کند تا که می‌آید به محشر پشت زهرا فاطمه بچه‌های او هم آری بچه‌های فاطمه‌اند نیست او در کربلا و هست اما فاطمه بس که یا اُم‌البَنین از ما گره وا می‌کند هست بر لبهای ما یا فاطمه یافاطمه دورِ زهرا بچه‌ها بودند و مولا بود حیف وای از اُم‌البَنین این‌بار تنها بود حیف

واحد - روضه بخوان مادر از پیکر بی سر روضه بخوان ام البنین از خنجر و حنجر بخوان روضه ازان جسم به خون بنشسته ساقی ازان دست جدا و از سر بشکسته ساقی به یک چشمش سه شعبه جا گرفت و از سر مرکب شده نقش زمین و شد پریشان زین محل زینب از صدر زین افتاد روی زمین افتاد بعد علمدار حرم شد کربلا محشر نبودی کربلا بینی چه غوغایی به مقتل شد همان ساعت که زینب بر فراز وادی تل شد در آن گودی سنان بود و سنان می زد به پهلویش که شمر بی حیا آمد گرفت از پشت سر مویش با خنجری بران بر حنجر عطشان می زد چنان ضربه که شد آلاله ات پرپر روضه بخوان ام البنین از خنجر و حنجر واویلتا واویلتا واویلتا مادر به روی نیزه ها گشته سر قاسم سر اکبر سر سقا سر شاه شهیدان و سر اصغر چه معجرها شده غارت عبای کودکان پر درد چه انگشتر چه گوشواره به کوفه شامیان بردند صدها جسارت شد حرم به غارت شد با کعب نی محکم زدند بر شانه خواهر