شام شهادت امام هادی (ع) 99 - میثم مطیعی و محمدحسین پویانفر

زمینه - یادمون رفته غربتت بی کسی حتی بین ما خسته‌ای از زخم زبون غصه‌داری از سامرا توو بزم شراب دیدنت سخته رد سلسله رو تنت سخته روی خاکا افتادنت سخته، آقاجان «یا مولا، یا هادی؛ یا مولا» یادمون رفته غربتت بی کسی حتی بین ما داغ تو داغ فاطمه ماتمت مثل کربلا بزرگی و خیلی کرم داری چقدر روصه داری و غم داری بمیرم چه جایی حرم داری، آقاجان «یا مولا، یا هادی؛ یا مولا» یادمون رفته غربتت بی کسی حتی بین ما روضه می‌خوندی در سکوت گریه‌‌ می‌کردی بی‌صدا زیارت رو تو یادمون دادی به اهل زمین آسمون دادی به ما عاشقی رو نشون دادی، آقاجان «یا مولا، یا هادی؛ یا مولا» شاعر : رضا یزدانی

روضه - پویانفر - ظاهرا از ریا ابا دارم باطنا ادعا…. ادا… دارم کفر من هست حُبِ دیده شدن شرم از روی انزوا دارم های و هوی مرا نگاه نکن پولِ خُردم سر و صدا دارم این نداری تمام دارایی ست راضی ام من که فقر را دارم هر چه دارد کریم ، مال گداست هرچه دارم من از شما دارم پیش مردم مرا خراب مکن به همه گفته ام تو را دارم لنگ محشر نمیشوم چونکه از طریق آبله به پا دارم برسد پای من به کرب و بلا با ابوالفضل حرف ها دارم آه… من هم شبیه ام بنین حسرت و آه کربلا دارم خنده آمد سری به او بزند گفت ام البنین عزادارم از پسرهای من سپر برگشت من‌ ولی داغ بوریا دارم گفت آب و غذا نخورده حسین چقَدَر گریه ی قضا دارم

روضه - مرد شب زنده دار سجاده مردی از جنس عالم بالا مردی از جنس آیه تطهیر مردی از خانواده ی زهرا در زمان عبادت صبحش جا نمازش فرشته باران بود در زمان کرامت دستش خانه اش کعبه ی فقیران بود کاش امشب نسیم ماه رجب برساند به ما دعایش را برساند به روح مرده ی ما بوی سرداب سامرایش را بین این حجره ای که دربسته است بر تنش زهر کارگر گشته چقدر دست و پاش می لرزد چقدر رنگ و روش برگشته اثر زهر رو سیاست اگر پلک چشم ترش کبود شده چقدر مثل مادرش زهراست چقدر پیکرش کبود شده او که خود دل شکسته بود اما دل او را شکسته تر کردند آیه های نجیب و پاکش را ببین بزم شراب آوردند کس نپرسید بین این مجلس این ولی خدا گناهش چیست آیه هست و پیاله هست اما این وسط اما جای خیزران خالیست الامان از حکایت زینب آنکه در تشت آسمان را دید آنکه پیش نگاه غمبارش لب و دندان و خیزران را دید الامان از حکایت زینب آنکه در مجلس بد دشمن داد می زد لب امام مرا پیش چشم سه ساله مزن

زمینه - پویانفر - میخونم هر سحر آروم سلام الله علی سیدنا المظلوم دوباره اسمت روی لب گل کرده دلم هر جایی باشه بر میگرده کربلا ای جان من کهف امان من ای ذکر تو شور بیان من اسمت حسین هر ضربان من جانم جانم جانم ای جان من مولا حسین سیدنا حسین چقدر خوبه چه شیرینه که این نوکری و فاطمه میبینه خدایی چی بهتر از این تقدیره دلم از روضه پر میگیره میره کربلا تسکین من حصن حصین من ای جلوه حق و یقین من خاک تو شد مهر جبین من دینم دینم دینم آیین من مولا حسین سیدنا حسین به راه تو باید دل بست باید به شهدای حرمت پیوست نفس وقتی که نذر ثاراللهِ سرم رو میدم آخر توی راهِ کربلا دنیای من راهنمای من دست تو شد گره گشای من این نوکری مونده برای من مولا مولا مولا مولای من مولا حسین سیدنا حسین

واحد - شور و نوا دارم ذکر خدا دارم در سینه ام حال و هوای سامرا دارم خداوندا دلم تنگه برای مرقد هادی دوباره کی فتد چشمم به صحن و گنبد هادی به جان حضرت هادی دل من را خدایی کن به جان حضرت زهرا دلم را سامرایی کن شد گفت و گوی من شد آرزوی من آری دوباره شوق آن صحن و سرا دارم در سینه ام حال و هوای سامرا دارم سجیتکم الکرم یعنی همین مهر و ولای تو زیارت جامعه خواندم به صحن باصفای تو گرفتم اعتقادم را ز هر خط و کلام تو خوشم آقا که گشتم مُحرم بیت الحرام تو بیت الله عشقی تو خود ره عشقی از عشق تو یابن جواد مُهر ولا دارم در سینه ام حال و هوای سامرا دارم گدای سامرا گشتم تمام زندگیم شد زیارت کردن کویت تمام بندگیم شد تمنایم بود هر دم مرا دعوت کنی سویت گره خورده همه هستی من آقا به گیسویت مرا تو مهمان کن سکنا به ایوان کن داری خبر که شوق دیدار شما دارم در سینه ام حال و هوای سامرا دارم شنیدم روضه خوان گفته به تو صدها جسارت شد سخن ها از طناب و دست بسته در اسارت شد تو را در بزم می بردند به اشکت خنده ها کردند دوباره بزم شادی دور تو آن برده ها کردند دست تو را بستند قلب تو بشکستند آهی ز دل از روضه شام بلا دارم در سینه ام حال و هوای سامرا دارم تو گریه کردی بر حال پریشان دل زینب که این صحنه شده هر دم تمام قاتل زینب پی مرکب دویدی و ز چشمت شد روان لاله به یاد آن سه ساله دختر تنها زدی ناله طفل حسین تنها در آن بیابان ها با روضه ات حال و هوای کربلا دارم در سینه ام حال و هوای سامرا دارم

روضه - کاش یک مشت بی حیا ای دوست آتش غم به حاصلت نزنند کاش یک روز در خیالت هم مادرت را مقابلت نزنند