شهادت حضرت فاطمه (س) شب چهارم فاطمیه اول 1400 - محمود کریمی و محمود علوی

روضه - با تو ام ای سلام بی پاسخ با تو ام ای امام بی پاسخبا منی ای ستاره سحرم ای شده دست خسته ات سپرم با تو ام آری ای غریب وطن پدر خانواده همسر من قهرمانی چگونه خسته شدی از چه اینگونه دلشکسته شدی تو امیر دل منی ای وای دست بر دست می زنی ای وای کاش هرگز نبینمت غمگین مضطرب راه می روی بنشین درد آمد کلام بانو رفت درد تا گوشه های پهلو رفت درد بر چهره اش عرق می کاشت صفحه آینه ترک برداشت مرد تنهای خانه زانو زد بوسه بر غنچه های بازو زد درد از مرد خانه پروا کرد بانوی خانه باز نجوا کرد روزهای نخست یادت هست پدر آرام عقد ما را بست پدرم شاد بود و می خندید عشق را در نگاه ما می دید گفت در گوش من علی تنهاست با تو هم گفت شیعه ات زهراست گفت او لاله باشد و تو چمن ای علی فاطمه امانت من زندگی مان ز غم لبالب بود شادی عمر ما همان شب بود در تمام مدینه زمزمه بود شرم حیدر برای فاطمه بود باز هم پیچ و تاب درد آمد گاه اندوه و درد مرد آمد اشک را در نگاه خود پیچید بال بال کبوترش را دید قامتش گرفت در آغوش خم شد از خستگی سرش بر دوش قطره اشکی به روی زخم چکید گاه نجوای مرد خانه رسید دختر مهربان پیغمبر ای پناه علی شبیه پدر راست گفتی همیشه یادم هست بازی سنگ و شیشه یادم هست بیل بر دوش و دل همیشه اسیر قوت هر روزه نان و کاسه شیر دست من آشنا به خاک و علف تن من بود و یک لباس کنف ...

روضه - محمود علوی - می خوای از کنارم بری همه کس و کارم بری آروم و قرارم بری ای دار و ندارم بری رحمی به من ای یارم رحمی که گرفتارم رحمی که منه تنها تو رو دارم آخه خودت بگو بعد یار چه کنم با دل دخترت دل زار چه کنم در و عوض کنم با دیوار چه کنم وای چه کنم یار نیمه راهم شدی اشک من و آهم شدی یادم نمیره تو کوچه یه تنه سپاهم شدی رحمی به شب تارم رحمی گل بیمارم رحمی که شب غسلت بی یارم با صورت کبود ای بانو چه کنم دستم اگه رسید به بازو چه کنم از اینا رد بشم با پهلو چه کنم وای چه کنم چی میشه حالت جا بیاد نفس تو بالا بیاد دیگه داره وقتش میشه پسرم به دنیا بیاد رحمی به دل خونم رحمی که پریشونم لالایی برا محسن چی بخونم با دل بچه هات بگو من چه کنم زینب آروم بشه با حسن چه کنم بگو با گریه بی کفن چه کنم وای چه کنم