شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 1400 - محمود کریمی، محمود علوی و ابراهیم رحیمی

مدح - فاطمه جلوه ی باقی ازل تا ابد است آی مردم! بخدای احد! او هم احد است قامت سرو خودش را به علی داد و خمید راز زیبایی دریا به همین جزر و مد است از غذای حسنینش زد و بخشید به ما مادر ما به خدا مادری اش را بلد است جامه نو به تن فضه و اسما میکرد بانویی که به تنش پیرهنی از نمد است به فدک کار ندارد هدفش نام علیست نکند فکر کنی در طلب یک سند است گر علی پیکر یک عبدود انداخت به خاک پشت در فاطمه درگیر چهل عبدود است لال باد آنکه ازو شاهد حرفش را خواست آنچه صادر بشود از لب او مستند است نبی از خانه او دست به سینه‌ میرفت تو ببین خانه ی زهرا شرفش تا چه حد است شانی از تربت ارباب فراتر دارد خاک آن چادر خاکی که به زیر لگد است بین دیوار و در خانه چه آمد به سرش مدد از فضه گرفت آنکه به عالم مدد است

روضه - سر آورده سر آورده سر ماه مرا بر نیزه‌ها همراه هفده اختر آورده سری که از تنور خانه‌ی خولی رسیده روی نی، خاکستر آورده سری را هم برای خواندن قرآن و چوبِ‌ خیزر آورده سر آورده سر آورده و همراه خودش از کربلا انگشتر آورده مسلمانی مگر مرده سر بابای من سر از کلیساها درآورده کسی با خود سر قاسم کسی با خود سر عباس و عون و جعفر آورده و یک کوفی صدا زد گوییا این مرد روی نیزه‌اش پیغمبر آورده صدایی از میان خیمه ها برخاست نه پیغمبر نیاورده، علیِ‌اکبر آورده یکی از لابلای نیزه‌ها با پیچ‌ و‌ تاب آمد یکی که کرده قلب زار زهرا را کباب، آمد به روی نیزه‌‌ای جان رباب آمد سوال این است: چگونه نیزه‌ای با این بزرگی با خودش راس‌ علیِ‌اصغر آورده؟! سر آورده سر آورده سری را روی دامان سه‌ ساله دختر آورده ببین بابا برایم دختر شامی به طعنه معجر آورده نبودی گیره‌ی سر رفت نبودی مو و معجر رفت نبودی ناگهان از گوش، زیور رفت ببین بابا ببین بابا کسی که در میان قتلگاه آمد یتیمم کرد کسی که این بلا را بر سرم آورد کسی که این بلا را بر سر این حنجر آورده برای کشتنت بابا تبر یا خنجر آورده؟! سر آورده سر آورده کسی در قتلگه سر را بریده ناله‌ی‌ زهرای‌ اطهر را درآورده

روضه - محمود علوی - سری که روبرومی بابامی یا عَمومی نشناختمت هنوزم خودت بگو کدومی صورت نصفه نیمه حال سرت وخیمه به همه گفتم این سر تموم زندگیمه منو زدن، منو زدن دشمنت سرم ریخت منو زدن، منو زدن صورتم به هم ریخت " باباحسین باباحسین ای آروم جونم "

نوحه - خدا با سر رسوندت توو خرابه همه میگفتن این دختر یتیمه واست اسباب زحمت بودم انگار آخه حال سرت خیلی وخیمه سرت رو با طبق واسم آوردن سرت با احترام اومد کنارم کجان اون دخترای شام حالا ببینن که بابام اومد کنارم یه وقت فکر نکنید لکنت گرفتم من از ذوقم همه حرفام یادم رفت نمیشد که روی پاهام بایستم تو رو دیدم اصن دردام یادم رفت باهات قهرم تو راه که گم شدم من اصن از من نپرسیدی کجایی نبوید زجر با دستای سنگین اصن بگذر خودت خوبی بابایی سرم آره یه ذره درد دارم پاهام زخمه دیگه خیلی دویدم موهام کمتر شده سوخته یه ذره ولی واست ببین شونه کشیدم *** با پای پر ورمم دردسر حرمم همه می گن خیلی شبیه مادرمم تار می بینم سرم سنگینه عجب دستی داشت خیر نبینه بیابون بود و من سرگردون عجب دستی داشت نامسلمون

زمینه - ابراهیم رحیمی - می‌خوام که تو روضه غرق زمزمه باشم تا آخر عمرم پای فاطمه باشم تا آخر عمرم پای فاطمه باشم می‌خوام که تو روضه غرق زمزمه باشم تا آخر عمرم پایه فاطمه باشمپای تو میمونم با همه وجودم من کاشکی به جات مادر سیلی خورده بودم منمیون روضه ها حتی بمیرمم کمه می گن تو روضه ها ما رو میاره فاطمه من شنیدم که بی هوا زدن تو رو در میون کوچه ها زدن تو رو سیلی زدنت پیش حسنت غریبی به خدا غریبی غریبی غریبی به خدا یه عالمه گریه به روضه بدهکارم تا خوب نشه زخمات دست بر نمی دارم بذار حالا حالا نوکر شما باشم لحظه مرگم تو خاک کربلا باشم بده که پیش تو موی سرم سفید نشه بده که نوکرت بمیره و شهید نشه من اصن اومدم برات شهید بشم تا که نزد مادرت عزیز بشم سردم نکنی طردم نکنی اباعبدالله حسین