شهادت حضرت فاطمه (س) شب دوم فاطمیه اول 1400 - محمود کریمی و حسین طاهری

مدح - نامت شفا بخش است ، بر هر درد تسکین است یادت مسِّرَت بخشِ دلهایی که غمگین است دنیا و اهلش روز و شب روزی خورت هستند یعنی همیشه سفره ی لطفِ تو رنگین است کافر اگر دلبسته ات شد جای حیرت نیست عشق تو چیزی ماورای دین و آیین است ما را بخواهی یا نخواهی ، نوکرت هستیم جای تعجب نیست رسم نوکری این است با گریه از روی ضریحت بوسه می چینم افسوس در خواب است اما باز شیرین است روضه نمی خوانم فقط یک جمله می گویم زهرا کجا‌ و دستِ نامردی که سنگین استشاعر : احسان نرگسی

روضه - شب و کابوس، از چَشمِ منِ کم سو نمی افتد تـبِ من کم شده، امّـا تبِ بانـو نمی افتد غرورم را شکسته خنده ی نا مَحرمی یا ربّ چه دردی دارد آن کوچه، که با دارو نمی افتد جماعت داشت می آمد، دلم لرزید می گفتم که بیخود راهِ نامردی به ما این سو نمی افتد کشیدم قَدّ به رویِ پایم و آن لحظه فهمیدم که حتی ردِّ بادِ سیلی اش، بر گونه می افتد نشد حائل کند دستش، گرفته بود چادر را که وقتی دست حائل شد، کسی با رو نمی افتد به رویِ شانه ام دستی و دستی داشت بر دیوار به خود گفتم خیالت تخت باشد، او نمی افتد سیاهی رفت چشمانش، سیاهی رفت چشمانم و گر نه مادری در کوچه، با زانو نمی افتد میانِ خاک می گردیم و می گویم چه ضربی داشت! خدایا گوشواره اینقدر آن سو نمی افتد! دو ماهی هست کابوس است خوابِ هر شبم، گیرم تبِ من خوب شد، امّا تبِ بانو نمی افتد شاعر : حسن لطفی

روضه - حسین طاهری - تنگه غروبه از کوچه تا خونه حسن سینه میکوبه ای داد بیداد گوشواره تو گوشت شکست پیش من افتاد آتیش به جونم میزنه تا از فدک دم میزنه ببین چجوری بی حیا سیلی محکم میزنه وای مادرم وای مادرم ای قد خمیده تو زیر دست و پا منم رنگم پریده غیرت نداره عمدا به روی چادر تو پا میزاره یه روز شکست پهلوی تو یه روز شکست بازوی تو چشم بابامو دور دیده که دست بلند کرد روی تو وای مادرم وای مادرم

روضه - در پیچ کوچه بود، که ولگرد ِ لعنتی با سنگ زد به آینه، بی درد ِ لعنتی دیدم به جنگ مادر رنجورم آمده فریاد می زدم :« برو نامرد ِ لعنتی» دیوارهای سنگی آن کوچه شاهدند با مادرم چه کرد، کمردرد ِ لعنتی شاعر : وحید قاسمی

زمینه - حسین طاهری - مادرم بگو از شلوغی شب جمعه های حرم بگو مادرم بگو به حسینیت از چشمای ترم بگو مادرم بگو واسه یک دفعه هم بهم پسرم بگو نشون نداره مادرم منم نشون نمی خوام از خدا خواستم همیشه بشم شهید گمنام از زخم های تو حالم شاکیه مثل چادرت قبرت خاکیه آه مادر ... کممو ببین؛ جون من یه خرده دعای مادرمو ببینکممو ببین؛ نوکری که این اربعین ندید حرمو ببینکممو ببین؛ اشکای چشم پای شعر محتشمو ببینیه محتشم کمه؛ برای مثنوی زخماتخودت بگو بهم چرا؛ توون نداره دستات؟واست آسمون زار زار گریه کرد!وقتی در شکست دیوار گریه کرد…آه مادر… آه مادر… نشون نداره مادرم