شب پنجم فاطمیه دوم 99، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

هر وقت دل بهانه ی یاد تو را گرفت /شادی از آن بلند شد و غصه جا گرفت /ابری ست آسمان دل بی قرار تو /بیخود نبود اگر که دوباره هوا گرفت /گفتم دمی شبیه تو گریه کنم ولی /چشمم ز اشک خشک شد آقا صدا گرفت /تو سوختی که سینه ام آتش گرفت و سوخت /تو روضه خوان شدی اگر این روضه پا گرفت /امروز هم بیا و بگو "وای مادرم" /آخر مریض خانه ی مولا شفا گرفت /راحت شدند اهل مدینه ز رفتنش /این خانه ی علی ست که دیگر عزا گرفت /در آخرین وصیت زهرا دل علی /از روضه ی حسین و غم کربلا گرفت

جاده رفیق راه مرا زیر پا گرفت /از من تمام دار و ندار مرا گرفت /از آنچه ترس داشتم آمد سرم چه زود /غم حجله بست و بی کسی ام را عزا گرفت /از خانه در نیامده تا مسجد آنقدر /آشوب و اضطراب دلم را فرا گرفت /از هر که التماس دعا داشتم عجیب /با نیش خند روی ز خیبرگشا گرفت /دل دلم عزای حسین و حسن گسست /گفتند بین گریه که مادر شفا گرفت /خوردم به صورت از خبر مرگ تو زمین /آشفته از غمت کمرم به هوا گرفت /آنقدر از این که زنده نباشی دل مرا /تشویش و بی قراری و هول و ولا گرفت /تا خانه چند مرتبه نقش زمین شدم /از بس میان کوچه به پایام عبا گرفت /این شهر بی حساب حساب تو را رسید /از پای روسری تو آتش که پا گرفت /در بیت وحی از تو تقاص مرا چه سخت /"قنفذ" جدا گرفت، "مغیره" جدا گرفت /خنجر، غلاف، چکمه ی پا، تازیانه، میخ /حورای من پَرت به لب چند جا گرفت /انداختم عمامه، گریبان دریدم /از این سکوت تلخ دل مرتضی گرفت /این خانه بود صبح پر از بوی زندگی /برخیز گرد مرگ همه خانه را گرفت /ای رو به قبله، روی علی را زمین نزن /پلکی به هم بزن نفس بچه ها گرفت /تا خواستم که ملحفه بردارم از رویت /با گریه زینب آمد و دست مرا گرفت

خاک غم به سر کنید که مادرم نفس نمی کشه /دیگه با دست خسته گیسوی پریشونم رو دست نمی کشه /چشماشو رو هم گذاشت اونی که زخم به روی سینه داشت /تو کوچه دستشو شکستن و امامش رو بدون یار نذاشت /دیدی که مادرو کشتن، مادری که جوون بوده /جوون بوده ولی قامت کمون بوده /وای مادرم بمیرم برات***خاک غم کنم به سر، شدم دیگه اسیر و خون جگر /نمی تونم فراموشش کنم روزی که اومدن به پشت در /زد ز پشت سر چرا؟ به پیش چشمای پسر چرا؟ /تموم درد من از اینه که چهل نفر به یک نفر چرا؟ /چقدر نفس نفس می زد، به "یا علی" توسل کرد /هر چی زدن برا حیدر تحمل کرد /وای مادرم بمیرم برات

روضه مادرو از مادرها سوال کنید /روضه خون هاتونو این شب ها حلال کنید /خدا نیاره اما خیال کنید /تصور کن یه نامحرم با ناموست در افتاده /توی خونه نشستی و آتیش روی در افتاده /دری که با لگد خوردن به روی مادر افتاده /در افتاده، یکی پشت در از پشت سر افتاده /یه مادری رو روز روشن بکشن، چه کار می کنی بگو /نه مادرت، زن همسایه اصلا چه کار می کنی بگو /تصورش سخته، تو رو امام حسن چه کار می کنی بگو /وای مادر مادر مادر***روضه مادرو از مادرها سوال کنید /روضه خون هاتونو این شب ها حلال کنید /خدا نیاره اما خیال کنید /تصور کن یه مادر رو که بین دردسر باشه /ببینه جون اولادش دم در تو خطر باشه /تمناهای طفلی رو که از دم بی اثر باشد /نمی خواد شاهد مرگ غرور این پدر باشه /یه مادری زمین میفته بی هوا چه کار می کنی بگو /گوشه ی چادرش بمونه زیر پا چه کار می کنی بگو /حرمت اونو بشکنن غریبه ها چه کار می کنی بگو /وای مادر مادر مادر***روضه بی سرو از این مادر سوال کنید /روضه خون هاتونو این شب ها حلال کنید /خدا نیاره اما خیال کنید /تصور کن کبوتر رو ببینی بی پر و باله /تصور کن یه مادر که کنار شیب گوداله /ببینه میوه ی قلبش ته گوداله، پاماله /سر ذبح سر بچه اش چه جوری جار و جنجاله /تمام زندگیتو غارت بکنن چه کار می کنی بگو /به خواهرت اگر جسارت بکنن چه کار می کنی بگو /تنی رو زیر نعل قسمت بکنن چه کار می کنی بگو /حسین آه آه آه

یا رب علی مرتضی آن لفظ قدسیه /ریزد سرشک از ماتم زهرای مرضیه / بر پهلوی بشکسته ی حورای انسیه / رفت از جهان زهرا، صدیقه ی کبری*** یک سو حسین و زینب و کلثوم بی مادر / با مجتبی هر دم کنند خاک عزا بر سر / گریان به حال آل طاها جمله حوریه / رفت از جهان زهرا، صدیقه ی کبری

امشب که ناله از لبت افتاده رو مگیر /بعد از سه ماه که تبت افتاده رو مگیر /دیدار تو اگرچه غم انگیز می‌ شود /بعد از سه ماه قسمت من نیز می‌ شود /درد عیال دارم و پیرم نموده‌ اند /سی و سه سال دارم و پیرم نموده‌ اند /این آشیانه داغ پرستو ندیده بود /من را مدینه دست به زانو ندیده بود /این سخن ورد زبان ها افتاد /دیدی آخر "علی" از پا افتاد***امروز "فضه" گفت که خانم وضو گرفت /بعد از سه ماه خانه‌ ی ما رنگ و بو گرفت /گفتم که کار کم بکن اینجا عزیز من /ممنون نان تازه ام اما عزیز من /نان را بدون قوَت بازو نمی‌ پزند /نان را که با جراحت پهلو نمی‌ پزند /این خانه مدتی ست که جارو ندیده بود /من را مدینه دست به زانو ندیده بود /اصرار می‌ کنیم که نانی کمی بخور /ای پلک نیمه باز تکانی کمی بخور /رد تو از تنور به بستر هنوز هست /زینب دوید گفت که مادر هنوز هست /او دختر است حسرت آغوش می‌ خورد /این سینه‌ ی شکسته بمان، جوش می‌ خورد /دستت شکسته است که بالا نمی‌ رود /این شانه‌ ات چه دیده، چرا جا نمی‌ رود /چشمِ تو نیز بستن بازو ندیده بود /من را مدینه دست به زانو ندیده بود /یادم نرفته تا در خانه تو را زدند /یادم نرفته با در خانه تو را زدند /چشم علی شکستن ابرو ندیده بود /من را مدینه دست به زانو ندیده بود /امشب چقدر پیش "حسن" سوخت دخترت /امشب ببین که با سه کفن سوخت دخترت /گفتی وصیتت دو سه بوسه به حنجر است /گفتی لباس "محسن" تو قد "اصغر" است /بس کن "رباب" دست خودت را تکان نده /بر روی نیزه زخم گلو را نشان نده /بس کن "رباب" حرمله بیدار می‌ شود /سهمت دوباره خنده‌ ی انظار می‌ شود

سوختم تا که این پیرهنو دوختم /می کشم از ته دل آه، ای حسین "فی امان الله" /عاشورا ساعت سه قصه به سر می رسه /می ریزه تو قتلگاه خونی که مقدسه /عاشورا ساعت سه یعنی اوج حادثه /زینب ناله می زنه "بس کن شمر دیگه بسه" /آه بُنَیَّ بُنَیَّ***تنها می مونی روز عاشورا /کربلا و سنگ و آیینه، قتلگاه و چکمه و سینه /وای از روضه وداع، می سوزه خواهر تو /وقتی بوسه می زنه جای من حنجر تو /پنجه می کشی به خاک، لب های خشکتو دید /"یا زهرا" گفتی و شمر محکم تر تیغو کشید /آه بُنَیَّ بُنَیَّ***خسته م ولی با تو هر کجا هستم /میام از یه راه دور مادر، دیدنت کنج تنور مادر /زینب و یک دل خون، زینب و قد کمون /مثل زهرا مادرش خاکیه چادر اون /غم های اسارتش بالای تصوره /یک سیلی خوردم و اون صدها سیلی می خوره /وای از تیر حرمله، وای از گریه ی رباب /وای از خنده ی یزید، وای از مجلس شراب /آه بُنَیَّ بُنَیَّ