شب چهارم فاطمیه دوم 99، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

توان واژه کجا و مدیح گفتن او /قلم قناری گنگ است در سرودن او /کشاندنش به صَحاری شعر ممکن نیست /کُمِیت معجزه لنگ است پیش توسَن او /چه دختری که پدر بعد بوسه ها می دید /کلید گلشن فردوس را به گردن او /چه همسری که برای علی به حَظِ حضور /طلوع باور معراج داشت دیدن او /چه مادری که به تدریس درس عاشورا /محیط مدرسه ی کربلاست دامن او /بنازم این همه احساس بی تکلف را /که بار پیرهنی را نمی کشد تن او

ای شمع سینه سوخته ی انجمن علی /تقدیر توست سوختن و ساختن علی /ای رهبری که منزوی ات کرد جهل خلق /ای آشنای درد و غریب وطن علی /من پهلویم شکسته و تو دل شکسته ای /من گریه می کنم به تو و تو به من علی /دست مرا شکسته عدو پیش چشم تو /برگو کجاست بازوی خیبرشکن علی /سربسته به که بعد حمایت ز حقّ تو /در اختیار من نَبُوَد دست من علی /گفتم که شب کفن کن و شب دفن کن ولی /چیزی ز من نمانده برای کفن علی

زهرا بیا تو نگاهی به حالم کن، نظر به اشک مرد عالم کن /ازت یه خواهشی دارم امشب کمتر بگو علی حلالم کن /فاطمه جان، فاطمه جان بانو /زهرا دیدم که حاضر بدون من، نگو مسافری بدون من /با هم بودیم هر جایی که رفتیم، مگه می خوای بری بدون من /زهرا عالم با روضه ی تو می ناله، قرار بعدیمون تو گوداله /کنار پیکر بدون سر، کنار اون تنی که پاماله /ای وای چه حرفایی که بوده بین ما، اونا که هستن زیر دِین ما /خنجرشون می شینه زهرا جان به روی حنجر حسین ما

ای روشنایی بخش شام تار برگرد /از دوش دنیا غصه را بردار، برگرد /من با تمام سال های بی تو قهرم /پایان بده بر این همه تکرار، برگرد /داد از کمیِ ما و بسیاری دشمن /با ما جهان دارد سر آزار، برگرد /آقا بیا آقا بیا آقا بیا آقا /دیگر به حق این همه اصرار برگرد /می ترسم آن روزی که می آیی نباشم /داغ وصالت را به دل مگذار، برگرد /با اینکه کم در روضه هایت گریه کردم /دارم به کم کاری خویش اقرار، برگرد /راوی شنیده مادرت روزی که افتاد /فریاد زد بین در و دیوار برگرد /تا که برای گریه کن هایت بگویی /چه بر سرش آورده آن مسمار، برگرد

اندوه و غم و رنج من احصا شدنی نیست /دردی ست به جانم که تسلی شدنی نیست /پیچیده شده نسخه ی مرگم دو سه ماهی ست /از بستر خود محتضرت پا شدنی نیست /دردی ز تو درمان نشود زنده بمانم /این "مُنهَدَة الرُکن" که زهرا شدنی نیست /این "ناحِلَة الجِسم" فقط دردسر توست /این سوخته در شعله که حورا شدنی نیست /با این کمر تا شده معذور بدارم /در پیش تو برخاستن از جا شدنی نیست /ای دیدن تو افضل الاعمال همه، حیف /این چشم ورم کرده دگر وا شدنی نیست /نیلوفر افتاده زیر پای خزانم /دلخوش مکن این گل که شکوفا شدنی نیست /از فاطمه عکسی ست به اندازه ی تابوت /این هم که به جا مانده تماشا شدنی نیست

گریه می کنم برات، تموم زندگی من فدات /تو جونتو برام دادی ولی کاری نمی تونم کنم برات /گریه می کنم برات، چرا عوض شده بگو صدات /علی رو می کشی نفس بکش، امون من رو برده سرفه هات /یه عمره غصه مو خوردی، یه عمره غصه تو خوردم /تا پشت در زمین خوردی، من زمین خوردم /خدا نگهدار زهرای من***گریه می کنی برام، اشاره می کنی جای سلام /تو نیستی زهرای دو ماهه قبل، داری تو آب میشی جلو چشمام /می سوزی میگی سرم ولی همش میگی که بهترم /چقدر نگاهتو می پوشونی، چقدر زیر چشمات داره ورم /سر تو خورد به دیوار و سر منم پر از درده /بگو که میخ در با تو چکار کرده /خدا نگهدار زهرای من***تو غصه دار محسنی، چه بی قراری وقت رفتنی /به روم نیار که بی پسر شدم، داری آتیش به سینه می زنی /دستتو تکون میدی، لالایی می خونی و جون میدی /بیچاره کردی حیدرو آخه لباس محسنو نشون میدی /دیگه به روی دستم که نگشته محسنم بی سر /بیا و گریه کن واسه علی اصغر /خدا نگهدار زهرای من

مادر مادر مادر شبی دیگر به کنار من جان بر لب باش /مادر چون کبوتر نزنی پَر، دو سه روز دگر با زینب باش /مادر بیمارم، شده گریه بر تو کارم /به شفای تو دل خوش دارم /ای همه هست من، نروی تو از دست من /که دلم توان بی مادری ندارد، بی تو زینبت یاوری ندارد /ز سکوت تو هویدا، ز خموشی تو پیدا /می سوزی و می سازی، گنجینه ی پر رازی /می دانم امشب مادر آماده ی پروازی /گر می روی امشب، با خود ببر زینب /زینب، زینب، زینب، مزن امشب تو دگر به دل مادر آذر /من خود در افغانم، پریشانم که شوی تو ز فردا بی مادر /ای طرفدار من که شدی پرستار من /به آخر رسیده کار من /خانه دارم زینب، گل بی قرارم زینب /به خدا که درد مادر دوا ندارد، مادرت امید شفا ندارد /تو پس از من یگانه بشوی چراغ خانه /هم بر علی یاور باش، هم بر حسین مادر باش /من می روم اما تو همسنگر حیدر باش /آسوده حالم کن، زینب حلالم کن /مادر مادر مادر شبی دیگر به کنار من جان بر لب باش /مادر چون کبوتر نزنی پَر، دو سه روز دگر با زینب باش***ای بود و نبود من، ای یاس کبود من زهرا زهرا /تنها تکیه گاه من، عشق بی گناه من زهرا زهرا /از پیش من مَرو زهرا زهرا /جان حسن نرو زهرا زهرا /کوه محکم علی، تنها همدم علی برخیز از جا /بی تو می خورم زمین، آه و زاری ام ببین بین غم ها /بانوی صف شکن در سنگر باش، حرف از سفر نزن با حیدر باش /از پیش من مرو زهرا زهرا /جان حسن نرو زهرا زهرا

وا اُمّاه

خدایا ندارم راه چاره، غریبم /نمیشه باور من این جدایی، حبیبم /خونه دلِ حیدرت تا که می بینه سرت توون وایستادن نداره /اینجوری بعد نه سال تا که تو میری از حال سر روی بسترت میذاره /به کی برم بگم زهرامو زدن، پناه بی پناهی هامو زدن /می دیدم اما دستام بسته بود، پیش چشمام همسر تنهامو زدن***صدای هق هق تو نیمه شب ها عذابه /می دونم می کشی درد، حال حیدر خرابه /آتیش در یک طرف، ضربه ی سر یک طرف، چه کرده میخ در با پهلوت /دستای من بسته شد، از زدنت خسته شد اونی که هی می زد به بازوت /می دونی از چی دلخورم زهرای من، گم می کنه تو کوچه ها راهشو علی /دیدن که بار شیشه داری و زدن، به کی بره بگه درداشو علی /به کی برم بگم زهرامو زدن، پناه بی پناهی هامو زدن /می دیدم اما دستام بسته بود، پیش چشمام همسر تنهامو زدن

به علی دل بستم عشق رو فهمیدم /من بهشت رو تو دُر نجف دیدم /نجف اشرف رویای شیرینم /بی وضو ایوونش رو نمی بینم /روزی همه از حلقه ی کَرمش /زندگی می کنم تو ملکوت حرمش /نوش جون دلم بود هر چی دوست دارمش /روزی مون بود اباالفضلی بشیم پا علمش /نفسم "یا علی علی"، می میرم با "علی علی" /می خونم تو خونه ی حضرت زهرا "علی علی" /علی مولا علی علی***یا امین الله یا ساقی کوثر /وصی "مولی الکونین"ه یا حیدر /"مرحب" افتاده رو خاک و تب کرده /"اسدالله الغالب" غضب کرده /چشم نافذ تو قتال العرب /به مبارزه هر چی یله مولا بطلب /حمله می کنی و میره دشمن عقب /از زمان جلوتر می زنی تو یا للعجب /قمر شب علی علی، بعد "یا رب" علی علی /صد و ده دفعه تو خطبه اش میگه زینب "علی علی" /علی مولا علی علی***دست تو همرزم چشم گیراته /چشم تو می جنگه، لشگری ماته /ابروی تو تیغ دو سره مولا /کار جنگو کردی یکسره مولا /کی می تونه در خیبرو بکنه /نفسی که تو میدون می زنی صف شکنه /صبح روز جمل نوبته حسنه که اباالحسنی تو دل میدون بزنه /یل قهار علی علی، شیر کرار علی علی /زور بازوی اباالفضل علمدار علی علی /علی مولا علی علی

آه از آن روز که دنیای من از پا افتاد /ردِّ پا روی پر حضرت حوراء افتاد /نفس حادثه ها را به شمارش انداخت /اتفاقی که برای من و زهرا افتاد /اتفاقی نبود خونه سوخت، اتفاقی نبود در شکست /اتفاقی نبود فاطمه رو زمین نشست /اتفاقاً دیدنش، مثل گل پشت در کوبیدنش /اتفاقاً کشتنش، چهل نفر رد شدن از رو تنش /چشم یک طایفه دنبال چنین روزی بود /کارم امروز که دیگر به تماشا افتاد /همه دیدند که زانوی علی لرزید و تکیه گاه همه ی مردم دنیا افتاد /اتفاقی نبود محسنم بین آتش پر کشید /اتفاقی نبود مرتضی نفسش برید / احتمالا میخ در چادر رو پاره کرد شد دردسر /احتمالا از فراق حیدرو می کشه این اتفاق***ممنونم اگر نروی، می میرم اگر بروی /زهرا مرو مرو