شب چهارم فاطمیه دوم، سید رضا نریمانی

زنی از خاک، از خورشید، از دریا، قدیمی تر/زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی تر/زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی تر/زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی تر/که قبل از قص? «قالوا بلی» این زن بلی گفته ست/نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته ست/ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه/به سوی جانمازش می رود سلانه سلانه/شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه/از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه/نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد/زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد/زنی آن‌سان که خورشید است سرگرم مصابیحش/که باران نام او را می‌ستاید در تواشیحش/جهان آرایه دارد از شگفتی‌های تلمیحش/جهان این شاه‌ مقصودی که روشن شد ز تسبیحش/ازل حیران فردایش، ازل مبهوت دیروزش/ندانم‌های عالم ثبت شد در لوح محفوظش/ چه بنویسم از آن بی‌ابتدا، بی‌انتها، زهرا/ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا/شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا/چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا!/مرا در سای? خود بُرد و جوهر ریخت در شعرم/رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم/ مدام او وصله می‌زد، وصل? دیگر بر آن چادر/که جبرائیل می‌بندد دخیل پَر بر آن چادر/ستون آسمان‌ها می‌گذارد سر بر آن چادر/تیمّم می‌کند هر روز پیغمبر بر آن چادر/همان چادر که مأوای علی در کوچه‌ها بوده‌ست/کمی از گرد و خاکش رستخیز کربلا بوده‌ست شاعر: حمیدرضا برقعی

فاطمه جان ببین، این اشک و شیونو/نخون امید من، دعای رفتنو/بی‌طاقتن آخه، حسین و زینبت/حسن با اشک بی‌صداش، که می‌کشه منو/بمون، بهار خون? علی/بمون، قرار خون? علی/بمون، دوباره خون? علی،/ببینه خنده ‌تو/ببین چه زود رسید، شب غم و عزا/ببین چه زود گذشت، روزای خوب ما/هیچی تو زندگی، نخواستی از علی/ولی حالا با خواهشت، می‌سوزه مرتضی/چرا؟ ای مهربون من چرا؟/حالا، تابوت می‌خوای از مرتضی/بیا، یه رحمی کن به حال ما/به حال بچه‌ها/خورشید خونه‌مو، شبونه می‌برن/تموم هستی‌مو، رو شونه می‌برن/با تو بهار اومد، به خون? علی/دارن بهار خونه‌مو، از خونه می‌برن/نرو، امید من، بهار من/نرو، آرامش و قرار من/نرو، بمون بازم کنار من/دار و ندار من/غمش آتیش زده، همه وجودمو/به کی بگم غمِ یاس کبودمو/بهار خونه‌مه، قرار خونه‌مه/آخه چطور کفن کنم، بود و نبودمو/پاشو، پناه من تو کوچه‌ها/پاشو، افتاده از پا مرتضی/پاشو، بدون من می‌ری چرا؟/عزیز مصطفی

پاشو قرار من تو کوچه ها پاشو/بدون من میری کجا عزیز مصطفی/مانده ام با تن بی جان تو جانا چه کنم/با کبودی تن و چشم تو زهرا چه کنم/چشم بگشا و ببین حال مرا زهرا جان/حیدر افتاد به این روز خدایا چه کنم/میرسم هر طرف از این تن درهم شده ات/می زنم داد که ای وای این را چه کنم/گفتم آن روز چرا دست تو هی می افتاد/نگو این دست شکسته است حالا چه کنم/من اگر آب بریزم به تنت می ریزد/بس که پژمرده شدی غنچه طاها چه کنم/کاش من جای تو می رفتمو تو می ماندی/گیرم امروز گذشت با غم فردا چه کنم/بچه ها را که من آرامش خاطر دادم/همه آرام شدن با خودم اما چه کنم/راز سربسته ی چشمان حسن باز شده/بعد از این لرزش در خواب حسن را چه کنم

مادر ازم راضی هستی یا نه/آیا برات فرزند خوبی بودم/اصلا تا حالا کاری واست کردم یا بیهوده ام/اگه غلام خوبی بودم الحمدلله/اگه به دردت نمیخورم استغفرالله/اگه بگی راضی ام ازت الحمدالله/اگه بگی از تو دلخورم استغفرالله/تو راضی باشی خدا هم راضیه/تو راضی باشی پیمبر راضیه/تو راضی باشی علی هم راضیه/این اوج سرفرازیه/صلی الله /****هر چی بگی حق داری حق داری/اونجور نبودم که تو میخواستی/اما حالا میخوام که برگردم راستی راستی/اگه قبولم میکنی که الحمدالله/اگه ازم دلگیری هنوز استغفرالله/اگه بازم میزاری بیام الحمدالله/اگه بگی از دوری بسوز استغفرالله/تو راضی باشی منم آروم میشم/تو راضی باشی دلم روشن میشه/تو راضی باشی ازم که دیگه چی/بهتر از این برا من میشه/****سفره ات چقدر برکت داشته واسم/عمری نمک گیرت بودم مادر/مدیونتم هستم ارادت مند آل حیدر/برا حسن گریه میکنم الحمدالله/اگه یه روز گریه نکنم استغفرالله/برا حسین سینه میزنم الحمدالله/اگه یه روز سینه نزنم استغفرالله/تو راضی باشی حسن هم راضیه/تو راضی باشی حسینت راضیه/تو راضی باشی عقیله راضیه/این اوج سرفرازیه

شرمندتم از بس بدی کردمو خوبی کردی/شرمندتم از بس که نامردن و خیلی مردی/شرمندتم آقای من/کاری بکن تا منم زیر و رو شم/ای کاش پیش صاحب آبرو بشم/حتی اگه تو بهشت باشم آقا/من با چه روی باهات روبه رو شم/رسیدم با کلی بدی الیک/مدد تو یدی الیک

میدونی تو رو بی حد و اندازه دوست دارم/در خونتو که همیشه بازه دوست دارم/سرنوشتی رو که نگاهت میسازه دوست دارم/هرچی که منو یاد تو میندازه دوست دارم/مثلا دریا رو واسه کشتی نجات دوست دارم/من پر پرواز رو تا بیام به کربلات دوست دارم/پسرم رو وقتی که میافته روی پات دوست دارم/دوست دارم چایی روضه رو دوست دارم/دوست دارم شفای تربت رو دوست دارم/رفیق هیئت رو دوست دارم/حب الحسین اجننی عشق منی عشق منی .../تو این روزگار فقط این اشکامو دوست دارم/زیر آسمون حرم آقامو دوست دارم/من به خاطر حرمت دنیا رو دوست دارم/واسه دیدنش امروز و فردا رو دوست دارم/مثلا شب ها رو واسه دیدنت تو خواب دوست دارم/بچه نوزاد رو واسه نوزاد رباب دوست دارم/حالمو تو هفته شب جمعه ها خراب دوست دارم/دوست دارم همیشه گریه رو دوست دارم/همین یه هدیه رو دوست دارم/فقط رقیه رو دوست دارم/حب الحسین اجننی عشق منی عشق منی .../برا شاهی که تک و تنها مونده دلگیرم /برا پیکری که تو صحرا مونده دلگیرم/برا پیرهنی که به غارت رفته دلگیرم/برا خواهری که اسارت رفته دلگیرم /مثلا از بارون برای خشکی لبات دلگیرم/حتی از ابری که نشده سایه برات دلگیرم /بیشتر از هر چیزی من از امواج فرات دلگیرم/دلگیرم وداع آخره دلگیره نگاه آخره

تویی که یه عمر آقا تو دلم شیش گوشه داری /تو شلوغی های محشر منو تنها نمیذاری/منو تنها نمیذاری همیشه هوای نوکر هاتو داری/ منو تنها نمیذاری نمیذاری بمونم تو بی قراری/شب و روز خیلی به فکر سختی روز معادم /اعتقادمه که اون روز آقا میرسی به دادم/آقا میرسی به دادم مثه هر وقتی که من صدات میکردم/آقا میرسی به دادم میرسم به آرزوم دورت میگردم