شب سوم (شب شهادت) فاطمیه دوم، سید رضا نریمانی

شبیه درد رفتی و شدی در استخوان پنهان/نمی‌یابم تو را‌ای در جهان مانند جان پنهان/فرشته مست دنبال صدایش راه می‌افتد/کسی که می‌برد نام تو را زیر زبان پنهان/رمان آفرینش با علی جذاب شد اما/تو قدرت در تمام جمله‌های داستان پنهان/زمان جاهلیت هیچ فکرش را نمی‌کردند/کمال مردها باشد میان دختران پنهان/در اطراف رسول الله آگاهانه می‌دیدی/چه شیطانی است پشت چهره‌های مهربان پنهان/همه دیدند حق تنهاست، پهلوی تو زد فریاد/صدایش ماند اما در سکوتی بی‌امان پنهان/خزان زودرس وقتی سراغ باغ می‌آید/که گل خوب است باشد از نگاه باغبان پنهان/تو از قلب علی دلباز تر قبری نمی‌خواهی/از اول بوده‌ای در بهترین جای جهان پنهان/تو جان حیدری ـ یعنی دوتایی یک نفر هستید/پس او خود را درون خاک کرده نیمه جان پنهان/بجز لاهوت هرجا دفن شد کوثر چنان باشد/که دریا را کنی زیر حباب استکان پنهان/قیام تو در اعماق زمین ساکت نمی‌ماند/که دارد دخترت در حنجره آتشفشان پنهان/و هجده سالگی پایان جریانت نخواهد بود/شدی چون خون به رگ‌ها، زیر جریان زمان پنهان/به حدی گیجم از داغت که پیدایت نمی‌کردم/اگر می‌شد تنت در خاک حتی با نشان پنهان…

سجّاده ام معطّر از بوی ربّنا بود/آنچه شنیده می شد از من فقط خدا بود/یک عمر آه و نفرین، از این و آن شنیدم/تنها به جرم این که نفرین من دعا بود/دیشب برای مردم تا صبح گریه کردم/ای کاش یک نفر هم دیشب به فکر ما بود/طفلان من به جای مردم گرسنه بودند/افطار خانه ی ما در سفره ی شما بود/امروز را نبینید این بی حیا لگد زد/دیروز پشت این در جمعیت گدا بود

من هیچ شکوه ای از بیگانگان ندارم/آنکه به حال و روزم خندید آشنا بود/من درد مرتضی را با جان خود خریدم/در راه عشق باید آماده ی بلا بود/دستم شکست اما من درد حس نکردم/اسم علی دوا بود، ذکر علی شفا بود/رفتم برای مردم حجّت تمام کردم/او را که می کشیدید او حجت خدا بود/ای کاش می شکستید این دست دیگرم را/اما به جای این دست آن دست بسته وا بود/با کفش های خاکی در خانه ام قدم زد/آن خانه ای که فرشش بال فرشته ها بود/ای کاش ماجرا را حیدر ندیده باشد/وقتی سرم به در خورد، فضه! علی کجا بود؟!!/تازه میان کوچه قلبم به درد آمد/حیدر برهنه سر بود، حیدر برهنه پا بود/تا قبر بردنم را همسایه هم نفهمید/از بس که مردن من چون شمع، بیصدا بود/از بس که قطره قطره بر پای تو چکیدم/تابوت من سبک تر حتی ز بوریا بود/ای آخرت وفا کن با ما شکسته دل ها/با ما شکسته دل ها دنیا که بی وفا بودشاعر:‌علی اکبر لطیفیان

فضه مواظب باش جارو بر ندارد/دستار سنگین است بانو بر ندارد/ظرف غذا را هم خودت بردار فضه/زهرای من با درد بازو بر ندارد/دستش ورم دارد مواظب باش/وقتی مشغول کار خانه شد مو برندارد/با او بگو وقتی می آیم به خانه/دستی که دارد روی پهلو برندارد/از من خجالت می کشد اصلا بگو که/دیگه نقابش را هم دگر از رو برندارد/با دخترم از کربلا می گفتی دیشب/اما نگفت انگار النگو برندارد /**خودش نوشت خود قاتلش نوشت/از آتیش و هیزم و در بهشت /خودش نوشت به معاویه نوشت/از میخ و پهلوی مادرم نوشت/صدای در ، دری که تو شعله سوخت/دری که یه میخ توی سینه دوخت/صدای جیغ توی خاکستر و دود/کی می دونه چی تو دست فضه بود/بابا با اشک داره فریاد می زنه/این زنی که میزنید زن منه/کاری کردن با تازیونه دستش بیفته،‌ در کمی وا شه/کاری کردن پشت در افتاد یه جوری زدن نتونه پا شه/کاری کردن تا آخر عمر این صحنه یاد مرتضی باشه/خودش زده، خود قاتلش زده،‌ رفته حالا تو کوچه اومده/حسن نگفت که میدونه چی شده روی چادر چرا جای لگده/کاری کرده هم چشم زهرا، هم چشم حسن سیاهی میره/کاری کرده برا پا شدن مادر از حسن کمک میگیره/کاری کرده کریم عالم تو بچگی از زمونه سیره

بهشت آرزوی من/گمونم بهتری خانوم/خدارو شکر که بازم/خودت پشت دری خانوم/یخورده استراحت کن/همینه خواهشم از تو/جلو پام پا نشو اینقدر/خجالت میکشم از تو /با اینکه زخمیه دردی/داری میسوزی میسازی/با این دست ورم کرده/برا من سفره میندازی/تو افتادی ز پا اما /علی رو روبرا کردی /دیدی آخر تو این خونه /پای تابوتو وا کردی /حالا اونکه شبش تاره/منم زهرا منم زهرا/اونیکه دست به دیواره /منم زهرا، منم زهرا/مگه از یاد من میره/به سنگ غم محک خوردی /حلالم کن سر من از /کس و ناکس کتک خوردی /شیار در گرفت آتیش/روی پهلوت شیار افتاد/طناب از دست من وا شد /ولی دستت زکار افتادشاعر: محمد جواد پرچمی

یه عده به غلاماشون سپردن رسیدید به علی سلام نداره/ نفس با غم یار میزنم زهرا جان/ تو خونه حرف با مسمار میزنم زهرا جان/ سرتو بستی زار میزنم زهرا جان/ تو کوچه سر به دیوار میزنم زهرا جان/ زهرا جان زهرا جان زهرا جان/ خونه سوخت خونه ی دلبرمون سوخت/ دل بچه های مادریمون سوخت/ چادر کوثر رو عبای حیدر/ خاطرات زن و شوهریمون سوخت ای داد بیداد/ دیگه بارونیم شب تا سحر زهرا جان/ نخ چادر تو مونده رو در زهرا جان/ امون از در و این چشمای تر زهرا جان/ کمک من نیومد یه نفر زهرا جان/ زهرا جان زهرا جان زهرا جان/حالم و از در سوخته سوال کن/خودت و جای مرتضی خیال کن/خداحافظی تو منو کشته/بس دیگه نگو منو حلال کن/ای داد بیداد،‌ ای داد بیداد/کلامات حسینت شده آه وای اماه، وای اماه/قرارمون غروب قتلگاه وای اماه،‌ وای اماه/روزگار حرم میشه سیاه وای اماه،‌ وای اماه/یه حسین و دورش یه سپاه وای اماه، ‌وای اماه/یکی داره پیرهنو میدوزه وای اماه،‌ وای اماه/پیراهن که نه کفن میدوزه وای اماه،‌ وای اماه/یکی داره با یه کهنه خنجر وای اماه،‌ وای اماه/سرو از روی بدن میدوزه وای اماه،‌ وای اماه/یه سپاه داره سرت میریزه وای اماه، وای اماه/خستگی از بدنت میریزه وای اماه،‌ وای اماه/داره نیزه به تنت میریزه وای اماه،‌ وای اماه/مگه چی گفتی عدو سنگت زد و اماه،‌ وا اماه

تو کوچمون اومدن این خونه رو چشم زدن/ ما هر چی خوبی کنیم مردم این شهر بدن/ این خونه حقش هیزم و حقش آتیش و دود نبود/ گلی که پیغمبر امانت داده بود کبود نبود/ دیدم که خوشبختی عزیز گفتن خرابش می کنین/ علی رو توی مدینه خجالت آبش می کنین/ بد زدنت جلو چشای حسنت/ ناحلة الجسم شدی و چیزی نمونده از بدنت/ آه فاطمه غم من و چاه فاطمه/ روضه جانکاه فاطمه آه فاطمه/ یافاطمه یازهرا یافاطمه یازهرا/فاطمه حیدر که داشت/این خونه هم در که داشت/بدون اذن اومدن این زن یه شوهر که داشت/تو پشت در بودی زدن، انگار نبود این کافیو/نمی دونم چرا زدن اون لگد اضافیو/چند ضربه محکم تر زدن/بد کاری با حیدر کنن/یه کاری کردن با غلاف /غسل تو را سختن کنن/درد می کشی همش آه سرد می کشی/تو هر چه درد داری از قنفذ نامرد می کشی/فقط یه خواهش همین، اشک حسن رو ببین/بهم نگفتی چطور تو کوچه خوردی زمین/دیگه باید بگیم روزای خوب ما یادش بخیر/از بعد کوچه خنده های مجتبی یادش بخیر/شب تولد حسین،‌ اون لحظه ها یادش بخیر/رفتیم برای اولین بار کربلا یادش بخیر/آه کربلا حسین تشنه بی ردا/مادرو میزنه صدا، میخوره نیزه به هوا/آه فاطمه دورش رو میگیرن همه/یکی بی سر تو قتلگاه، ‌یکی بی دست تو علقمه

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است/می گریزم به هوایی که پر از زیستن است/می گریزم به جهانی که پر از یکرنگی ست/به جهانی که پر از گریه کن و سینه زن است/به همان جا که نفس قیمت دیگر دارد/اشک ها درّ نجف، سینه عقیق یمن است/به همان جا که در آن باد صبا بسته دخیل/به عبایی که پر از رایحه ی پنج تن است/چه خراسان چه مدینه چه عراق و چه دمشق/هر کجا پرچم روضه ست همان جا وطن است/دم من زندگی و بازدمم زندگی است/تا که روی لب من ذکر حسین و حسن است/قلب آن است که لبریز محبت باشد/تا ابد خانه ی اولاد علی قلب من استشاعر: حمیدرضا برقعی

دل ما گفت علی توی بلا گفت علی/گِل آدم رو که می‌ساخت خدا گفت علی/هر سرشته گفت:« یاعلی مدد»/هر فرشته گفت:« یاعلی مدد»/پرسیدم روی ساق عرش حق/چی نوشته گفت:« یاعلی مدد»/دمِ آدمه علی جانِ خاتمه علی/شد نغمه‌ی روی فاطمه علی/«علی یا مولا علی، علی یا مولا علی»/***قاصدک گفت علی نون و نمک گفت علی/ابر و باد و مه و خورشید و فلک گفت علی/هر ستاره گفت:« یاعلی مدد»/هر شراره گفت:« یا علی مدد»/موقع اذان حتی کعبه هم/با مناره گفت:« یا علی مدد»/به خود خدا قسم که تویی همه کسم/زائر خدا میشم به نجف که میرسم/«علی یا مولا علی، علی یا مولا علی»/***اون وسط گفت علی تا ته خط گفت علی/فاطمه سینه سپر کرد و فقط گفت علی/سر سپرد و می‌گفت :«یاعلی مدد»/سیلی خورد و گفت می‌گفت:« یاعلی مدد»/موقع دعا دست خسته رو بالا برد و «گفت یا علی مدد» /مادرم می‌گفت :«یاعلی مدد»/دم‌به‌دم می‌گفت:« یاعلی مدد»/پابه‌پای عشق با علی میرفت/هر قدم می‌گفت:« یا علی مدد»/تب و تاب من علی منو پس نزن علی/قسمت میدم تو رو به امام حسن علی/«علی یا مولا علی، علی یا مولا علی»?

من زار گدا من بی سر و پا /تا ابد به شما محتاجم /تو بزرگ منی تو امام حسنی /سر کوی شماست معراجم /می باره خیر از تو ، از هر کی غیر از تو، دل کندن اربابم /نوری تو ، پاکی تو ، اون قبر خاکی تو می بوسم تو خوابم /می بینم تو خواب پیشت هستم و /می گیری توی دستت دستم و /خودم و بهت سپردم من و ول نکن که مردم /حل شد مشکلم تا بهت رو زدم /خیلی خوبی و من خیلی بدم /چه نگاه گرمی داری، غصه هامو بر میداری، شرمندت شدم /ای جانم حسن، ای جانم حسن ... /زدی قلب منو تو به نام حسین /ای امام حسین ای جونم /همه زندگیمو شور بندگیمو به تو و به حسین مدیونم /دلبند زهرایی فرزند مولایی ای عشق اربابم /من هستم بیمارت با شوق دیدارت هر شب رو می خوابم /می بینم تو خواب مرقد داری و /هم گلدسته هم گنبد داری و /یعنی میشه روزگاری ببینم توی بیداری /با اذن حسین میشم عازمت /وارد میشم از باب القاسمت /یعنی این منم تو صحنت سینه می زنم /تو صحنت با اذن حسین /ای جانم حسن ای جانم حسن .... /حسن عشق منه ، عشق من حسنه /فقط اینو از عشق فهمیدم /توی زندگی من با حسین و حسن /عشق و عاشقی رو سنجیدم /الحق که این دنیا بی اولاد زهرا تاریک و آلوده است /تو رسم نوکرها جز به این دلبرها دل بستن بیهوده است /دنیا بی حسین میشه قبر من /چی داره برا دنیا بی حسن /به امام حسین اسیرم بی امام حسن می میرم /کی غیر از حسین میمونه برام /چی غیر از حسن از دنیا می خوام /یا حسن دوای دردام یا حسین امید فردام سایه ات مستدام /ای جانم حسن ای جانم حسن