شب چهارم فاطمیه اول 99، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

یا فاطمه ای منشاء خیر و برکات /مهر تو بود قبولی صوم و صلاة /فرمود نبی خدا گناهش بخشد /هر کس که برای تو فرستد صلوات***فاطمه ای که ذات حق بر او سلام می کند /ادای ذکر نام او به احترام می کند /کسی که پیش پای او پدر قیام می کند /بر درِ خانه اش سلام به صبح و شام می کند /شرف ببین که خانه اش بُرده سَبَق ز طور هم /حیا ببین که پوشد او چهره ی خود ز کور هم / فکر کسی نمی رسد به ساحت جلال او /جلال او جلال حق، جمال حق جمال او /تربیت سلاله اش نمونه ی کمال او /سلام ما بر او و باب و مام و زوج و آل او /که هستی تمام ماسِوی بُود ز هستشان /زمان ملک خویش را داده خدا به دستشان /فاطمه ای تو بازگو فلسفه ی حیات را /ساخته جِدّ و جَهد تو "سفینة النجاة" را /زنده نگاه داشتی "و آتوا الزکاة" را /"حی علی الفلاح" را، "حی علی الصلاة" را /مزرعه ی عفاف را ز اشک آب داده ای /به بانوان ز شرم خود درس حجاب داده ای /ای که خدای بی مثل ز خلقتت مثال زد /دَم از جلال و قدر تو قادر ذوالجلال زد /نبی ز مهر "بضعتی" به سینه ات مدال زد /حلقه به باب خانه ات دست علی و آل زد /یافته است پرورش خون خدا ز شیر تو /شیر خدا به مرتبت نظیر تو، بشیر تو /فاطمه ای به لطف تو قعود ما، قیام ما /دوستی ات قبولی صلاة ما، صیام ما /نام تو و حسین تو سرود ما، کلام ما /نثار قبر مخفی ات درود ما، سلام ما /به یاد درد و داغ ها که بُد گواه صبر تو /هنوز گریه می کند علی کنار قبر تو

مدینه بعد احمد تا لوای فتنه برپا شد /غم و مظلومی و غربت گریبانگیر زهرا شد /مدینه نیستم من چند روزی بیش مهمانت /چه مهمانی که از غم ها شهادت را پذیرا شد /مدینه من کجا و روبرو گشتن به نامحرم /میان کوچه هایت نامه ی قتل من امضا شد /مدینه خانه ی زهرا کجا و آتش افروزی /سفارشای پیغمبر عجب برعکس اجرا شد /مدینه سینه می سوزد مرا بر غربت حیدر /نه بر سینه، نه بر بازو، نه بر محسن، نه بر پهلو /دل من بیشتر بر غصه های شوهرم سوزد

میان باید و شاید همیشه درگیر است /کسی که پای دلش در حصار زنجیر است /نخورده غصه ی روزی گدای این خانه /که لطف صاحب خانه بدون تاخیر است /نبرده رنج چه گنجی به ما عطا کردند /که عاشق تو شدن بهترین تقدیر است /به دل وصال تو را وعده داده ام هر دم /ظهورت آرزوی هر جوان و هر پیر است /زبان ز شرح فراق تو قاصر است آری /حدیث هجر تو را خون دیده تفسیر است /گناه بین من و تو جدایی افکنده /همیشه نامه ی من پُر ز جرم و تقصیر است /خودت برای ظهور خودت دعایی کن /که ناله ‎های دل من بدون تاثیر است /کسی که در وسط کوچه قد عَلم کرده /چه شد که گوشه ی خانه چنین زمین گیر است /چه آمده به سرش بین آن در و دیوار /که در سنین جوانی ز زندگی سیر است

به خود گفتند پیمان عداوت بسته خواهد شد /و با این عقده دستان ولایت بسته خواهد شد /خیال خامشان این بود اگر در را بسوزانند /به روی خلق دیگر باب رحمت بسته خواهد شد /دری که شان آن "لا تقنطوا من رحمة الله" است /به رافت باز می گردد، به غفلت بسته خواهد شد /زمین افتاد بین کوچه بانویی که در محشر /به یک نیمه نگاهش بار خلقت بسته خواهد شد /نمی دانست میخ در چه زخمی را به پهلو زد /که در شام غریبان هم به زحمت بسته خواهد شد /گره می زد به دست مرتضی و خوب می دانست /که چشم بخت عالم تا قیامت بسته خواهد شد /علی مامور بر صبر است، بی پروا بزن "قنفذ" /که در این کوچه حتی دست غیرت بسته خواهد شد /فدای چشم های نیمه جانی که در این ایام /به ندرت باز می گردد، به سرعت بسته خواهد شد /اگر بستند دستان علی را بین آن کوچه /دو دست دخترش هم در اسارت بسته خواهد شد

زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست /خار و خاشاک زمین منزل و ماوای تو نیست /خاک عالم به سرم کز اثر تیغ و سنان /جای یک بوسه من بر همه اعضای تو نیست

دنیا رو زیر و رو کنی یه جا مثل حرم پیدا نمیشه /دنیا رو زیر و رو کنی کسی مثل حسین آقا نمیشه /آقا حسینه که حین جنگ هم "حُر" رو می بخشه /کرده روایت، حکایت، اسمش زینت عرشه /سیر الی اللهِ به والله عشق امام حسینه /روزی ماها گداها از بین الحرمینه /مظلوم حسین جان***تاریخ رو زیر و رو کنی کسی مثل حسین زیر و رو نشد /تاریخ رو زیر و رو کنی شهی با بوریا روبرو نشد /زخمی ترینم ببینم مادر مگه نداری /آبت ندادن، چه شادن وقتی تو بی قراری /عرشو بهم ریخت، دلم ریخت وقتی سرو جدا کرد /انگشترو برد، سرو برد بالای نیزه جا کرد /مظلوم حسینم

گویا که این جوانی ایام سخت پیری ست /گویا که در مدینه فصل گلاب گیری ست /در محضر سلیمان هدهد به آتش آمد /آتش که شد مهیا گل خود به آتش آمد /گلاب سرخ از گل سپید گرفتند، ازم شهید گرفتند /یه عده از کشتن تو عید گرفتند، ازم شهید گرفتند /یا فاطمه یا زهرا***آیینه را شکستن در رسم آدمی نیست /جز غصه ی جدایی در جان من غمی نیست /دروازه ی شکسته وقتی که با تو لج کرد /مسمار در سرش را سوی دل تو کج کرد /زمین که خوردم همه امید گرفتند، ازم شهید گرفتند /جلو چشم تو منو ندید گرفتند، ازم شهید گرفتند /یا فاطمه یا زهرا***خشتی که در مدینه بنیان کافری شد /در کربلا دلیل آیات بی سری شد /آنان که نامسلمان خواندند امام خود را /خوردند به نرخ معجر نان حرام خود را /جونشو وقتی زهرا رسید گرفتند، ازم شهید گرفتند /سرش رو پیش چشم یزید گرفتند، ازم شهید گرفتند /حسین من وای وای وای