شب دوم فاطمیه اول 99، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

سلام ای ذکر خاص حق ثنایت /درود ای گفته احمد "من فدایت" /تو فرقانی، تو یاسینی، تو طاها /تو زهرایی، تو زهرایی، تو زهرا /تو جان رحمة للعالمینی /تو هستیِ امیرالمومنینی /خدا را طلعتت آیینه ی روت /نبی را روح مابین دو پهلوت /گنهکاران چو رو در محشر آرند /همه چشم شفاعت بر تو دارند /به جز باب عنایاتت دری نیست /تو گر نایی به محشر، محشری نیست /ز محشر از فراز چرخ گَردون /ندا خیزد که "اَین الفاطمیون" /به محشر ناقه ات چون پا گذارد /صحاب رحمت از هر سو ببارد /همه حوران به استقبال خیزند /برات عفو پیش پات ریزند /شود تا نازنین قلب تو خرسند /ببخشند و ببخشند و ببخشند /چنان گردد ز لطف حی دادار /بگردد عفو دنبال گهنکار /بپویند و بپویند و بپویند /دگر آنجا گنهکاری نجویند

دخت رسول و این همه خونین جگر چرا؟ /فُلک نجات و غرقه ی موج خطر چرا؟ /نُه سال خانه داری و صد سال درد و داغ /یک مادر جوان و خمیده کمر چرا؟ /مسجد کنار خانه و زهرا به درد و رنج /می رفت بر زیارت قبر پدر چرا؟ /با داعی صحابی خیر البشر بگو /چندین جفا به دختر خیر البشر چرا؟ /گیرم که بود بغض علی در نهاد تو /سیلی زدن به صورت زهرا دگر چرا؟ /سیلی زدی به مادر و دستت شکسته باد /سیلی زدن مقابل چشم پسر چرا؟ /ثانی که اصل جمله ی فرماندهان نوشت /ننوشت عزل "قُنفذ" بیدادگر چرا؟ /گیرم نکرد عزل به پاس جنایتش /اِکرام کرد بیشتر از پیشتر چرا؟***هزار سال گذشته ز مردن مجنون /هنوز مردم صحرانشین سیه پوشند

شب های بی ستاره ترینت سحر نداشت /غم نوحه های سینه ی تنگت اثر نداشت /یوسف ترین غریبِ خدا، ماهِ آسمان /از حالِ تو سراغ به جز چشم تر نداشت /ای حضرت صبورترین، ای امام صلح /ایوبِ صبر طاقتِ صبر اینقدر نداشت /شهرِ مدینه بعدِ علی خود گواه بود /هرگز زمانه ای ز تو مظلوم تر نداشت /رد می شدند از روی خاکسترِ دلت /اصلا کسی از آتشِ قلبت خبر نداشت /گفتند واجب است حسن سرزنش شود /از اجرِ این فریضه مدینه حذر نداشت /بازم غریبه ها، به خدا دوستی نبود /در کوچه های طعنه تو را نیشتر نداشت /بر منبرِ رسولِ خدا سبِّ مرتضی /بر لب خطیب تکه کلامی دگر نداشت /یک عمر خاطراتِ دلت را ورق زدم /جز اشک و آه و غصه و خونِ جگر نداشت /از خاطراتِ آتش و از میخِ در بگیر /تا گوشواره ای که دگر گوش بر نداشت /از سینه ای که آینه ی سنگ خورده بود /تا گیسویی که رنگِ حنایش اثر نداشت /از چادری که وصله دگر چاره اش نبود /از کوچه ای که راهِ گریزی دگر نداشت /یک شب، دو شب نه بلکه چهل سالِ آزگار /کابوسِ کوچه از سرِ تو دست بر نداشت /روزی نشد که آینه ی دقِ تو به عمد /با تازیانه از برِ چَشمت گذر نداشت /صد پاره کرده ای جگرت را کریمِ دل /وقتی که درد جایی از این خوب تر نداشت

کجا دیدید یه مادر دلش بخواد بمیره /تو اول جوونیش دست به دیوار بگیره /بیاین براش بلند بلند گریه کنیم /بیاین جای امام حسن گریه کنیم /به یاد روزی که زدند گریه کنیم /وای مادرم، وای مادرم، وای مادرم***اون که به روی مادر تو کوچه راهو سد کرد/ غرور مجتبی رو تو بچگی لگد کرد /از دست های سنگین نامرد چی بگم /از اینکه چه شری به پا کرد چی بگم /مادرو زد، آخه از این درد چی بگم /وای مادرم ، وای مادرم ، وای مادرم

آه نوشته روی کتیبه "نور چشمای زهرا غریبه" /بوی خونه یا بوی سیبه، روضه ی قتلگاهش عجیبه /تو شعر نمی گنجه، با حرف نمیشه گفت /اما از این گودال باید همیشه گفت /عرشو بی حوصله کرد، هلهله کرد /زینبت تا گله کرد، هلهله کرد /رو زدی واسه ی آب پیش رباب /خنده ای حرمله کرد، هلهله کرد /وای حسین ای وای حسین***روضه باید سربسته باشه، کاش که شمر از روی سینه پاشه /خوب علی الله حالا که جاشه، می زنه ضربه تا سر جدا شه /این صحبتا سخته، این روضه ها بازه /روی تنت رفتند با نعلای تازه /غرق خونه بدنت، می زدنت /پاره شد پیرهنت، می زدنت /مردم ده اومدن خاکت کنن /بوریا شد کفنت، می زدنت /وای حسین ای وای حسین***خون گرفته هفت آسمونو، پیکرت مونده بی سایبون و /شد خلاصه وقت اذون و نوبت غارت ساربون و /واسه یه انگشتر انگشتو از جا کند /پیراهنو پیش چشمای زن ها کند /زینت دوش نبی، تشنه لبی /پیش چشم زینبی، تشنه لبی /ای سر به روی نی جلو چِشَم /زیر نعل مرکبی، تشنه لبی

ای به غمت مبتلا یا حسن مجتبی /هر دل درد آشنا یا حسن مجتبی /نغمه ی شاه و گدا یا حسن مجتبی /یا حسن مجتبی، یا حسن مجتبی***فاتح جنگ جمل یا حسن مجتبی /رزم تو ضرب المثل یا حسن مجتبی /تیغ تو را مرحبا یا حسن مجتبی /یا حسن مجتبی، یا حسن مجتبی***ریزه خور خوان تو، دست به دامان تو /هر که به غیر از خدا یا حسن مجتبی /ای خلف مصطفی، وارث شیر خدا /زاده ی خیرالنساء یا حسن مجتبی /یا حسن مجتبی، یا حسن مجتبی***یک نگهی نازنین، تا که شوم اربعین /زائر کرب و بلا یا حسن مجتبی /یا حسن مجتبی، یا حسن مجتبی