ولادت حضرت زینب (س ) حسن خلج، سال 1397

آب زنید راه را آب حیات آمده/کوثر کوثر نبی، علی صفات آمده/علیمه و فهیمه ی فاطمیات آمده/سجده کند قمر بر او سجده کند/بدر جلیله می رسد دیده جهل کور شد/زان که عقیله می رسد/چه زینبی که عرش را سریر خویش می کند/چه زینبی که صبر را اسیر خویش می کند/چه زینبی حسین را امیر خویش می کند/حسین زنده در دل جوش و خروش زینب است/علم زمین نمی خورد علم به دوش زینب است/عقل به زانو آمد از درایتی که داشته/لال شده زبان از آن فصاحتی که داشته/خجل شده عبادت از عبادتی که داشته/عجب ز بردباری و صبر دل شکسته اش/نمازها فدای آن نافله نشسته اش

مادرت آسمان خوبی ها/پدرت از اهالی بالا/گوشه ای از نجابتت مریم/شمّه ای از عروج تو عیسی/متحیر ز صبر تو ایوب/متوسل به طور تو موسی/ پرچم کربلا به شانه ی توست/ای علمدار عصر عاشورا/فتنه ها را تو بر ملا کردی/جنس نوری عقیله ی عشقی/تو بزرگ قبیله ی عشقی

مثل آیینه تمام نما/ روی تو شد خدیجه کبری/دور گهواره ات چه می بیند/ لشگری صف کشیده از اورا/بال جبریل بالش سر توست/ سایه بان تو قامت طوبی

از جوهر خلقت و ز انوار جلی/مجموعه علم و حلم و فیض ازلی/خلاّق ازل نهاد نامش زینب/وز راه کرم عطا نمودش به علی/آن روح زلال و صیقلی زینب بود/آیینه ی غیرت علی زینب بود/هر چند امام و مقتدا بود حسین/پیغمبر کربلا ولی زینب بود/برای بارش باران خدا خدا کافیست/برای عشق و جنون شهر کربلا کافیست/برای بی خردان زرق و برق این دنیا/غبار چادر زینب برای ما کافیست