شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه اول 1400 - محمود کریمی و حمید دادوندی

مدح - مولای جن و انس و ولی خدا علیست بعد از نبی به کل جهان پیشوا علی است بر کنه کبریایی او کی رسد خرد زیرا که محرم حرم کبریا علیست علی علی علی علی لوح و قلم ، قضا قدر عرش و فرش را زینت فزای مسند طرح و بنا علیست از لجه ی عدم به سوی ساحل قدم کشتی خلق را به خدا ناخدا علیست بر دیده ی جلال خداوند ذوالجلال کم گفته ام بگویم اگرطوطیا علیست دست خدا لسان خدا صورت خدا سر تا به پا خدا ز خدا کی جدا علیست گر دانی اشک یدالله بالقطع و الیقین رزاق خلق جمله زشاه و گدا علیست هم لایق خطاب الست بربکم هم در خور جواب و قالوا بلی علیست هم آن که از خلیل تمنا کند خدا هم آن که بر ذبیح فرستد فدا علیست از ذات اقدس آن که تجلی کند به طور وز نخل طور آن که بر آرد صدا علیست سالار اتقیاء و خداوند اصفیاء سلطان اوصیاء و شه اولیاء علیست علی در انما ولیکم الله به قول حق مولا علی امام علی مقتدا علیست سر تا سر کلام خدا را چو بنگری طه علی و طور علی هل اتی علیست هادی گمراهان همه خضرست و خضر را هادی علی دلیل علی رهنما علیست روح القدس که مبدأ فیض دو عالم است فیاض او ز منبع جود و سخا علیست در بزم قرب حق که پیمبر مقرب است بالانشین مسند عز و اولی علیست ممدوح را چه حد که زند دم ز مدح او ممدوح ذات ایزد جل اولی علیست

روضه - دنیا با ما بازیش گرفته عاشق کشی رو پیش گرفته بازم به تو پناه آوردم آقا جان از دوری تو این قلب مضطر آتیش گرفته ما بی تو بی تاب و خرابیم بیدار کن ما رو که خوابیم هر روز که تو این عذابیم دل شکسته بیشتر و بیشتر آتیش گرفته یابن الحسن سرت سلامت دلتنگ اون شور قیامت اون روزهای پر حرارت از این جدایی این چشم های تر آتیش گرفته بغضی که تا محشر باهامه انگار هنوز داره ادامه اون کوچه پر ازدحامه می بینم انگار سوره کوثر آتیش گرفته با نعره حرمت شکن ها می لرزه قلب یاسمن ها یاس علی تنهای تنها از کینه انگار کوچه سراسر آتیش گرفته با کینه خیبر رسیدن با نعره پشت در رسیدن مشعل به دستان سر رسیدن از کینه انگار کوچه سراسر آتیش گرفته حبس نفس تو سینه حالا شعله که از در می ره بالا سر می کشه تا عرش اعلا چشمه ذکر الله اکبر آتیش گرفته در با لگدها آخر افتاد عرش خدا زیر در افتاد آتیش به جون چادر افتاد لرزه به قلب حیدر افتاد تا کوثر پیغمبر افتاد تا شعله ها روی پر افتاد با سینه میخ در درافتاد با آتیش در چادر و معجر آتیش گرفته گلبرگهاشو می سوزونه هم شعله ها هم تازیونه رو خاک رد خون روونه زخم کبوتر آتیش گرفته انگار دیگه قدش خمیده حالا که مادر شهیده فضه می دونه چی کشیده غنچه پرپر آتیش گرفته این آتیش و شعله و مشعل این ازدحام دور مقتل دلا رو برده تا به جایی که خیمه با هجوم لشگر آتیش گرفته

روضه - حمید دادوندی - غلاف تیغ به بازوی مادرم نزنید ...یکی بیاد تو کوچه ها به مادرم کمک کنه حسن به زیر دست و پا به خواهرم کمک کنه فضه داره با ناله هاش قلبمو آتیش می زنه هر کی با هر چی دستشه مادر ما رو می زنه ...گردیده بود قنفذ همدست با مغیره او با غلاف شمشیر او تازیانه می زد