شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 99 - حنیف طاهری

روضه - به بستر فاطمه افتاده و مولا پرستارش ببین حال پرستار و مپرس احوال بیمارش کسی از آشنایان هم به دیدارش نمی آید بود چشمش به در تا کی اجل آید به دیدارش علی از چشم زهرا چشم خود را بر نمیدارد مجسم میکنم عشق و فداکاری و ایثارش کند اشک علی را پاک با دستی که بشکسته نخواهد اشک مظلومی فرو ریزد به رخسارش علی گه در بغل زانو گهی سر بر سر زانوست تو گویی از جدایی میکند زهرا خبردارش به زحمت وا کند چشم و به سختی مینهد برهم رمق رفته دگر از دیده تا صبح بیدارش شاعر : علی انسانی

زمینه - حیدر شهسوار دُر هفت آسمان فاطمه سِر هست خدا در نهان از عبای علی آفتاب ریزد و ریزد از چادر فاطمه کهکشان قدر پنهان فاطمه نور قرآن فاطمه وقت تنهایی عشق مرد میدان فاطمه سر الاسرار فاطمه گنج پنهان فاطمه ذوالفقار حیدری مرد میدان فاطمه هر دو عالم شدند عصمتت را گواه آسمان را شده چادرت تکیه گاه در قیامت خدا بی گمان بگذرد به گل رویت از کوله بار گناه روح کوثر فاطمه دُر اطهر فاطمه ذات حق را آینه کُفو حیدر فاطمه ماسوا را شافعه روز محشر فاطمه عصمت حی ودود کُفو حیدر فاطمه

زمینه - سرو قد من خمید موی من شده سفید محسنم شده شهید فدای سر علی پیراهنم لاله گونه تموم بسترم خونه بجز علی درد و غم منو نمیدونه درد ما هدایت بود انسجام امت بود اونچه دیدم به باد رفت زحمت رسالت بود موسم جوونیِ قامتم کمونیِ بهارم خزونیِ فدای سر علی گریه اگه شده کارم اگه کبوده رخسارم ولی برا یاری عشق یه لحظه کم میذارم واسه چشم گریونه زینبم دلم خونه بعد من تو این خونه بغض و گریه مهمونه