شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه اول 99 - حنیف طاهری

روضه - ای اشک بی قرار کجا رفته ای کجا دل تنگ گریه ایم به چشمانمان بیا شب تا سحر ز هجر تو ای رود بی قرار خون گریه می کنیم که مردیم از انتظار دور از تو نیست هیچ که آراممان کند شیرینی وصال تو در کاممان کند ما را گمان دوری از روضه ها نبود ما زار میزدیم نه این حق ما نبود یک روز پا به پای جنون سینه میزدیم آتش به زخم کهنه دیرینه میزدیم ما بی قرار و پرچم ارباب در فراز عشاق در تلاطم و از غیر بی نیاز خانه به خانه پای عزایت گریستیم از ما بپرس تا که بگوییم کیستیم دیوانگان داغ شهیدان بی کفن ما را نهاده نام خداوند سینه زن آه ای غم مقدس هر صبح و شام ما ای بیرق تو زینت هر کوی و بام ما ما پا نهاده ایم از اول به عالمت ما را گره زدند به نخ های پرچمت بر سر دره تمام منازل نشان توست امید ما به روضه کهف الامان توست ما را که غیر آه نمانده در این بساط این آه را بخر که نیفتیم در صراط ما چشممان فقط به همین گریه روشن است امیدمان به فاطمیه گریه کردن است ما که دوا همیشه ز هیئت گرفته ایم از روضه درس غیرت و عزت گرفته ایم این روزها به غیرتمان بر نمی خورد جز گریه زخم مرهم بهتر نمی خورد نفرین به مردمی که لیاقت نداشتند در راه اهل بیت صداقت نداشتند آنها که حق غصب خلافت نداشتند حق پایمال میشد و غیرت نداشتند بی غیرتی تمام نشد امتداد داشت اسب رمیده پشت سر ظلم می شتافت صبح مدینه بعد نبی سمت شام رفت ابلیس روی منبر خیر الانام رفت حتی هنوز بر تن احمد کفن نبود آنجا که فتنه در پس ایمان نهفته بود فتنه سر از نهال امامت برید وای آتش به باغ ختم رسالت کشید وای در کوچه افتخار زمین خورد بر زمین آن شاه لافتی خلف ختم مرسلین داغی که بود ز او در نهادشان افتاد در کشاکش کوچه به یادشان کوچه مجال کینه بدر و حنین شد آه این همه مقابل چشم حسین شد در گیر و دار اشک و غبار و فغان و آه آتش گرفت عمق وجودم از این گناه آه ای فلک غرور امامت شکسته شد دست علی مقابل چشم تو بسته شد خورشید روی خاک به یک تن نظر نکرد زهرا سپر شد و احدی را سپر نکرد برگ گلی که تاب نسیم سحر نداشت دست زمانه در پس دیوار و در گذاشت

زمینه - حیدر شهسوار دُر هفت آسمان فاطمه سِر هست خدا در نهان از عبای علی آفتاب ریزد و ریزد از چادر فاطمه کهکشان قدر پنهان فاطمه نور قرآن فاطمه وقت تنهایی عشق مرد میدان فاطمه سر الاسرار فاطمه گنج پنهان فاطمه ذوالفقار حیدری مرد میدان فاطمه هر دو عالم شدند عصمتت را گواه آسمان را شده چادرت تکیه گاه در قیامت خدا بی گمان بگذرد به گل رویت از کوله بار گناه روح کوثر فاطمه دُر اطهر فاطمه ذات حق را آینه کُفو حیدر فاطمه ماسوا را شافعه روز محشر فاطمه عصمت حی ودود کُفو حیدر فاطمه

زمینه - پشت دره این خونه پره نامرده کاش مادرم پشت در نره برگرده رحمی ندارن با تازیونه اومدن آتیش آوردن چه وحشیونه اومدن دود بالا میره مادر میره از حال آیات کوثر شد پشت این در پامال مصحف علی بین شعله ها میسوخت رو به روی چشمای مرتضی میسوخت بدون اذن صاحب خونه اومدن پیش چشامون یاس نبی رو میزدن آب میشه کم کم مثل شمعی حیدر میپیچه تو گوشم ناله های مادر