شب چهارم محرم 1400- سید رضا نریمانی

در راه هجرانت سرم گرم بیابان است/خاک کویر چشم من محتاج باران است/شب تا سحر جای گلایه اشک میریزم/حاجت رواتر میشود هر کس گه گریان است/مردم که عاشق بودن من را نمیفهمند/در هجر وصل استو میان وصل هجران است/منت سرم نگذاشتی، حق گردنم داری/چون در بساط تو غریبه مثل مهمان است/یک شب قدم بگذار بر چشم گنه کارم/یک شب قدم بگذاربر این دل که ویران استامروز حرف فاطمه روی زمین ماندههرکس نباشد روضه خوان فردا پشیمان است/دروازه های کربلا را روی ما بستند/نوکر بدون کربلا در کنج زندان است/در محملش محکم گره زد معجر خود را/این زینب است که بعد تو حالش پریشان است

عمه محکم گرفته دستش را/داشت اما یتیم تر می شد/لحظه لحظه عمو در آن گودال/حال و روزش وخیم تر می شد/باورش هم نمی شد او باید/بنشیند فقط نگاه کند/بزند داد و بعد هر تیری/ای خدا کاش اشتباه کند/یادش افتاد روضه هایی را/که عمویش کنار او می خواند/حرف مادر بزرگ را می زد/روض? شعله را عمو می خواند/مادرش پشتِ در که در افتاد/نفسی مادرانه بند آمد/شیشه ای خُرد شد به روی زمین/راه کوچه به خانه بند آمد/دستهای پدر بزرگش را/بسته و می کشند اما نه/دست مادر به دامنش افتاد/گفت تا زنده است زهرا نه/چل نفر می کشند از یک سو/یک زن باردار سد می شد/بین کوچه علی اگر می ماند/که برای مغیره بد می شد/کار قنفذ شروع شده اما/پدر من حسن آنجا بود/خواست تا سمت مادرش بدود/آنکه دستش گرفت بابا بود/نه که گودال، کوچه را می دید/همه افتاده بر سرِ مادر/به کمر بسته چادرش اما/به زمین خورده معجر مادر/تا ببیند چه می شود باید/به نوک پای خویش قد بکشد/شرط کردند هرکه می آید/از تنش هر که نیزه زد بکشد/از همانجا به سنگ اندازان/داد می زد تو رو خدا نزنید/وای بر من مگر سر آورید/اینقدر سخت نیزه را نزنید/زره اش را کندید از تن/اینکه پیراهن است نامردا/از روی سینه چکمه را بردار/وقت خندیدن است نامردا/دست خود را کشید تا گودال/یک نفس می دوید تا گودال/از میان حرامیان رد شد/بدنش را کشید تا گودال

مقتل میگه، افتادی آقا جان/از روی زین، بر خاک و خون غلطان/ مقتل میگه، از مادر آب خواستی/آقا بردن، پیرهنت راستی/ تنها نذار، ام المصائب رو/خیمه نفرست، اسب بی‌صاحب رو/ مقتل میگه، پنجه توو موت کردن/مقتل میگه، هی زیر و روت کردن/ ***باید برم عمه جون/شده تنش غرق خون/طاقت من شد تموم/بازم نگو که بمون/از این بالا ببین چه طور/شد بی‌کس و تنها عموم/یه نفرم توو خیمه نیست/سپر بشه برا عموم/ میزننش!/سالم نمونده بدنش/چند دقیقه که بگذره/دعواس سر پیراهنش/ وای عموم!/غریب نشسته رو به روم/نمیگیره دلم آروم/وای عموم/ *** من یادگارِ حسنم/خونِ بابامه توو تنم/با دست خالیم باشم/لشکر و بر هم میزنم/ از دست عمه کشیدم/دستم و تا پیشت باشم/توو غم غربت میسوزی/آب رو آتیشت باشم/ رهاش کنید!/نگاه به بچه‌هاش کنیدیا لااقل دور از حرمشهید کربلاش کنید عمه بیا!/دستم شده از تن جدا/راضی شده ازم بابا/عمه بیا!

خیلی بی وفا بودم/این نوکر تو شرمنده است/بخشش از بزرگتر ها است/عاشق به امید زنده است/ اگه راه حرم بسته است/عاقبت گناهامه/منو ادب نکن این جور/حرم دوای دردامه/ حسین آقام/زندگی ما نوکری مونه/واسطه ی برادریمونه/گریه زبون مادریمونه/ به تو بدهکارم من/دست خودم نیست تو رو/خیلی دوست دارم من/***هرجا صحبت از عشقه/اول یاد تو میوفتم/کارام رو به راه میشه/هروقت یا حسین گفتم/بگو یه اِرْفَعْ رَأْسَک بهاین نوکر ایها الاربابشبیه حر نگام بنداز/دل شکستمو دریاب/ حسین آقام/ منو ببخش اگر که نامردم/راه رو نشونم بده برگردم/همیشه دور از تو ضرر کردم/ به تو بدهکارم من/دست خودم نیست که تو رو/خیلی دوست دارم من/ ***دست من رو میگیری/هر قدری که بد باشم/هم تو دنیا هم وقتی/من زیر لحد باشم/همیشه مشکلاتم رو/تو چای روضه حل کردم/هر چی بر اومد از دستم/ به وظیفم عمل کردم/ حسین آقام/ داراییم این چشم تره آقا/از نون شب واجب تره آقا/زندگیم با تو بگذره آقا/ به تو بدهکارم/دست خودم نیست تو رو/خیلی دوست دارم من

ای نفس زینب و ای ضربان حسین/مِثل حسن جان تو، بسته به جان حسین/ ای بس که تو بی‌باکی، ای خارج از ادراکی/ای راه انداختی از خیمه چه گرد و خاکی/ در این تب و تاب گودال، تویی تو که سر آوردی/برای بساط عشق حسین تو جگر آوری/ ای جگر شیر جمل، ای قمر شیر جمل/ای پسر شیر جمل، تاج سر شیر جمل/«عبدالله ابن حسن، عبدالله ابن حسن»/ای جَلَوات حسن، جمع صفات حسن/عشق حسینی تو، از برکات حسن/ای حَسَنِ کراری، ای آخرین سرداری/ای آمدی مثل عَلَمدار عَلَم برداری/طنین صدای پای، تو در همه‌ی این دشته/خبر همه جا پیچیده، دوباره حسن برگشته/ ای جگر شیر جمل، ای قمر شیر جمل/ای پسر شیر جمل، تاج سر شیر جمل/«عبدالله ابن حسن، عبدالله ابن حسن»/بی‌ زره و بی ‌سِپَر، آمده‌ای قتلگاه/سینه‌ی تو شد سپر، بر تن زخمی شاه/ ای تن نیزه‌ زارم، ای سینه‌ی خونبارم/ای نیزه در بین گلویت دهد آزارم/ تنت پر زخم و تیره، پر از لگد و شمشیره/شکسته شده پهلویت، اگر نفست میگیره/ ای پسر شاه کرم، ناله زدی ای پدرم/رفتی و افتاده غمت، بر دل و بر جان حرم/«عبدالله ابن حسن، عبدالله ابن حسن»?

من از خیمه اومدم بیرون/کنار عمه شدم حیرون/چشام بارونی دلم پُر خون/ناله زد عمه و من شدم گریون/ لحظه‌ی آخر اما، با عمو تنها، عمه گرم صحبت/پیرهن کهنه آورده، قلبش آزرده، وای از این مصیبت/ یه هَلْ مِنْ ناصِرٍ به لب داره/وای من، هیچکی نیست بشه یارش/یه لشکر سمتش هجوم آورد/وای من، کاشکی بود عَلَمدارش/بزار عمه من برم میدون/وای من، بشم یار و غمخوارش/«واویلتا عمو حسین، واویلتا عمو حسین»/بگو عمه کو عموجونم؟!/نمی‌تونم دیگه بمونم/پریشون و زار و حیرونم/تا خودم رو کنارش برسونم/ بین این نامسلمونا، غربتش حالا، صبر منو برده/می‌بینم عمه دشمنش، چه بلاهایی، به سرش آورده/ نگاه کن عمه به دشمنش/حرمله، چقدر مست و خوشحاله/چه طور ببینم عموجونم/زیر دست و پا بین گوداله/کنار جسم پُراز خونش/مادرش، زهرا داره می‌ناله/«واویلتا عمو حسین، واویلتا عمو حسین»/ عمو تنها توی گوداله/زمین افتاده چه بی‌حالی/شده توو گودال پُر از ناله/این وسط دشمنش خیلی خوشحاله/ خنجرش رو درآورده، سمت او برده، چکمه‌هاش و دشمن/بی‌حیا! این گل زهراست، یکه و تنهاست، حرمتش رو نشکن/سِپَر میشم زیر شمشیر و/ای خدا، دست من جدا میشه/همین امروز توی این گودال/ای خدا، جون من فدا میشه/مِثِ قاسم روضه‌ی من هم/ای خدا، داغ کربلا میشه/«واویلتا عمو حسین، واویلتا عمو حسین»

روزگار از تو مرا جدا کرد/به غم هجر تو مبتلا کرد/خودم اینجا اشک روضه‌ها هرشب/دل مرا راهی کربلا کرد/غم دلتنگی، شوق وصالم رو/ز این دو سال با قلب من چه‌ها کرد/ میعادِ جمع عُشاق شما/اربعین امسال در کرب و بلا/«ثارالله یا اباعبدالله، ثارالله یا ابا عبدالله»/***ای خوشا آن دل که نینوایی‌ست/بی‌قرار از حسرت جدایی‌ست/میرسد آخر به کاروان همراه عاشقان/هرکس که کربلایی‌ست/لحظه‌ای از او مَشو جدا/رفتن به کربلا آغاز آشنایی‌/هر کس ماند با او چون جُون و زهیر/خواهد شد آخر عاقبت بخیر/میعادِ جمع عشاق شما/اربعین امسال در کرب و بلا/«ثارالله یا اباعبدالله، ثارالله یا ابا عبدالله»/ ***هرکه از این قافله جدا شد/به چه غم‌هایی که مبتلا شد/هرکه با فکرِ گندم رِی هرروزش/شده طِی روزش شب عزا شد/ خَسِرَ الدُّنْیا وَالاْآخِرَهَ آن کس/که عاقبت باز خام وعده‌ها شد/ هرکس رفت سمت لقمه‌ی حرام/راه او شد دور از راه امام/«ثارالله یا اباعبدالله، ثارالله یا ابا عبدالله»

گفتم که در کَرَم به کجا می‌رسد حسن/دیدم که تا حدود خدا میرسد حسن/ تا دیده‌ام گدا سر کویش زیاد بود/تا دیده‌ام به داد گدا میرسد حسن/ یا حسن جانی/تفسیر قرآنی، شاه کریمانی، جان جانانی/روح و ریحانی/لؤلو و مرجانی، آیات رحمانی، جان جانانی/ توی محراب باران و توی میدون طوفانی/تیغ صلحت برّان و وسط جنگ غَرانی/به کریمان سلطان و با گداها رحمانی/تو حسن جان جانانی/«حسن یا مولا، حسن یا مولا، حسن یا مولا، حسن»/ ***هنگام مرگ نیز به همراه مرتضی/یا میرسد حسین و یا میرسد حسن/ مردم تمام عمر بدهکار کیستید/از جای جایِ شهر صدا میرسد حسن/مجتبایی تو/مشکل گشایی تو، درد و دوایی تو، خیلی آقایی/سفره‌داری تو/خیر الابراری تو، ابن‌ الکراری تو، آقای مایی/ واسه قلب بیمارم، تو طبیبی ای یارم/سائل این سفره و، گدای این دربارم/تو کریم و من بی‌کس، کیو غیر از تو دارم؟/تویی دار و ندارم/«حسن یا مولا، حسن یا مولا، حسن یا مولا، حسن»/***پرواز میکنم به خدا با حسن حسن/دردم همیشه گشته روا با حسن حسن/ بالاترین سعادت عالم به ما رسید/پُر شد همیشه سفره‌ی ما با حسن حسن/ مانند سالهای گذشته قبول کرد/زهرا حسین حسین مرا با حسن حسن/ ای قدر قدرت از تو داریم عزت/میخوام بگم راحت: مردی حسن جان/ای ماشاءلله ،‌قاسم و‌ عبدالله/ تقدیم ثارالله، کردی حسن جان/ دل قاسم درگیرت، توی دستش شمشیرت/تویی آیات غیرت، شده قاسم تفسیرت/تو رو دیدن در قاسم، شده میدون تسخیرت/همه تحت تأثیرت/«حسن یا مولا، حسن یا مولا، حسن یا مولا، حسن»

رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا نگاه حسین/توو آخرت پناه حسین/دلم به این قرصه تکیه‌گاه حسین/ خوشبختی فقط حسین/خیر عاقبت حسین/دنیا آخرت حسین/ فدای اون اصحاب حَلَّت بِفِنائِک/سلام نوکرا رو میبرن ملائک/درسته که توو قلبمه ضریحت اما/بگو فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى? فِرَاقِکَ/ حسین حسین حسین/تنها رفیق بامرام/حسین حسین حسین/از راه دور به تو سلام/ «حسین حسین حسین/از راه دور به تو سلام»/ *** ای خدا روزی کن توو دنیا زیارت فقط/توو محشرم شفاعت فقط/پشت در جنت جمع هیئت فقط/ تنها باورم حسین/ذکر مادرم حسین/دریای کَرَم حسین/ نوکر اگه شبیه آقا شه قشنگه/تو آغوشش ضریح تو جا شه قشنگه/وقتی که از بچگی توی هیئت روضه بوده/تا آخرش کنار تو باشه قشنگه/ حسین حسین حسین/من اربعین حرم می‌خوام/حسین حسین حسین/توو هر شرایطی میام/ «حسین حسین حسین/از راه دور به تو سلام»/ *** از تَه دل میگم ارادت من از قدیمه/امام حسین خیلی کریمه/خدا رو شکر ارث خونوادگیمه/ بوی عطر سیب تویی/الگوی حبیب تویی/آقای غریب تویی عشق مقدس همه ای باب مفتوح/کشتی توو راه نجات کشتی نوح/چی داره اسم تو مگه چقدر شیرینه/میگم حسین و همیشه تازه میشه روح/ حسین حسین حسین/روز و شبای بچگیم/حسین حسین حسین/تویی تموم زندگیم/ «حسین حسین حسین/از راه دور به تو سلام»