شب سوم محرم 1400 - سید رضا نریمانی

آفتابت خورد بر گلبرگ شبنم دادو شکراشک ما این گونه از گرمای این غم داده شدگریه بر تو اصول کافی بخشایش استاین همون درسیست که روزی به آدم داده شداعتباری هم که داریم از این اشکهاست در کنار آبروها آبرو هم داده شدیا حسین ما یقینا یا الهی گفتن استبین تور روضه بر ما اسم اعظم داده شدای که ذکر تو دلیل التیام زخم هاستهر زمان نام تورا بردیم مرهم داده شدیک نخ از چادر سیاه فاطمه برداشتماین چنین بر سر هر خیمه پرچم داده شد سینه ما آه را کم داشت زهرا ناله زداز همان ساعت به هر سینه زنی دم داده شدعاشقانت فرصت دیوانگی می خواستندناگهان دیدن که ماه محرم داده شداین ته گودال رفتن مزد شاهنشاهی استرمل تاجیست که بر شاه عالم داده شد**سحرهای حرم حال و هوایی دارهسحرهای حرم شور و نوایی داره

نعل تازه سنگ را هم نرم نرمش میکنداین چنین شرحی برای جسمی در هم داده شدساربانِ بی مروت دست بردارش نبودتک تک انگشت هایش پای خاتم داده شدوقتی مُحرم میرسه، توو روضهسینه‌زنا رو میخره رقیهاسمتو وقتی میگم اشکم میاداسم تو گریه‌ آورِ رقیهپُر از گناهِ دل من ولی بازمنو توو جمع نوکرات میذاریهمیشه حاجتام و میدی بهمقدِ امام حسن کرامت داریمن که به جز تو کسیو ندارمدلم خوشه به این که هستم گداتنوکریتو به سلطنت نمیدمسرم بلنده چون میوفتم به پاتبا دستای کوچیکتون همیشهبه ما میدی براتِ کرب و بلامثل همیشه شب سوم بازمروضه می‌خونم بازم از زبون شماخرابه سرده، آخ کف پام میسوزهزندگی توو ویرونه خیلی بدهببین چه نامرتبه وضع منببین که بی‌تو چی سرم اومدهدیگه منو ببر کنارِ خودتزندگی واسه من عذابه بابااین چیزایی که دورِ دست منهالنگو نیست، جای طنابه بابا!دخترِ تو شبیه باباش دارهزخمای بی‌عدد روی صورتشزجر کشیده دختر تو وقتی کهزجر، کشیده زد روی صورتشیه دختر شامی همیشه اینجابا طعنه‌هاش سر به سرم میذارهخم میکنه قدش رو آخه میخوادادای دخترت رو دربیارهخبر داری که بعد رفتن توسه ساله قد کشیده قَدِ صد سالیه لحظه غم از یاد من نمیرهروزی که افتاده بودی توی گودال

چرا هیشکی نمی‌فهمه خرابه جای دختر نیستچشای هیچکسی قَدِ چشای دخترت تر نیستخرابه خیلی بی‌رحمه، میترسم از شب تارشخلاصه آخرش توو خواب سرت میریزه دیوارشخدا مرگم بده دورت بگردممن از مهمون‌ پذیرایی نکردمخدا مرگم بده رنگم پریدهتو بابای منی سرِ بریدهخدا مرگم بده آروم ندارمسرت رو روی دامنم میذارمبخواب امشب رو که فردا، باید باهم بریم بازارببینم میخری واسم، لباس روشن گلدار؟بخواب امشب رو که فردا خودت دنیام و میسازیمنو بازیم نداد هیشکی، بریم توو کوچه‌ها بازیخدا خیرت بده بابای خستهمیشه نازم کنی دلم شکسته (پهلوم شکسته)خدا خیرت بده که خیلی مردیخوش اومدی ولی بوسم نکردیخدا خیرت بده بمون کنارمکه نگن دخترات بابا ندارنتمومه آسمانا رو به دنبال سرت بودمبا اینکه توی هر منزل کنار خواهرت بودممی‌بینی کار دنیا رو، تو رو دیدم که توو تشتیهمه گفتن سفر رفتی، چرا اینجوری برگشتیخدا صبرم بده سنگ صبورمتوومجلس یزید شکست غرورمخدا صبرم دردم همینهخدا صبرش بده آه از سکینهخدا صبرم بده دیگه بریدمتوی بزم حرام چیا شنیدم

نمیگم از غصه‌هامنمیگم از شهر شامدلم نمیاد که تودلت بگیره براماصلا لباسم پاره نیسترخت تنم ابریشمهاصلا کسی ما رو نزدگوشواره‌هامم پیشمهغصه نخور حال رقیه عالیهجای تو هم کنارمون توی خرابه خالیهتاج سرم، غصه نخور به خاطرمشکسته نیست بال و پرمیکی اومد روبه رومیه سیلی زد باز به روممیخواست که این لحظه رورو نِی ببینه عموم ببینه عمومهر لحظه پای نیزه‌هازخمی شده احساس منخون گریه کرده روی نِیچشم عمو عباس مننیزه‌ی بد، حسرت آغوش منوخوونه دل عموم که دید، پارگی گوشِ منوخونه دلش منو میزد مقابلشهمون که بوده قاتلشکو تَنِ تو؟!بگو چیشد پیکرِ تو؟!بوی تنور و بوی نونمیوزه از رو سر تو

خسته و تنها ماندماز همه جا وا ماندمخیل شهیدان رفتناز همگی جا ماندمدلگیرم از اقبال خود می‌گریم از احوال خودحیران و سرگردان شدم بی کربلا دنبال خودهرکس که دلی غافلکه غمی در دلچه امانی دارد به کربلا برگرددهرکس ز جهان خستهشده وابستهنگرانی دارد به کربلا برگرددیا حسین ثارالله ***قدر و بها می‌گریمبوی خدا میگیریمیاد یتیمان باشیمکربلا میگیریمابری تو جانا سایه کنمهر و وفا سرمایه کنهمواره قبل از خانه امیادی هم از همسایه کنوقتی که لبی خنداندلی شاداب شود از بیدارتتو کربلایی هستیوقتی که پدر محزوندل مادر خون نشود از کارتتو کربلایی هستییا حسین ثارالله***مهر و وفا شد نایابتشنه فراوان کو آبساحل آرامش نیزجز سر کوی اربابافتاده ام در بند غمراهم شده پر پیچ و خمدرد فراق کربلادرمان نشد جز در حرمارباب من از این عالم به نخ پرچمدل خود را بستم به خیمه ات مدیونمارباب به غم روضتبه شب هیئتبه خودت وابستمکه عاشق و مجنونم یا حسین ثارالله

خوش اومدی ولی دیر اومدیچه خسته و چه دلگیر اومدیروزای خوبمو یادت که هستشکستم و شدم پیر اومدیگلم چشاتو وا کن بابای نازنینممنم همون رقیت فقط نمیتونم ببینمراستی بابا تو میدونی زخم رد طناب چیهدلیل آه و گریه رباب چیهمن میدونم که مجلس شراب چیهتنهایی و وحشت و اضطراب چیهمن الذی ایتمنی بابا حسین***خوش اومدی به ویرونه باباگل تو اینجا مهمونه باباتنت کجاست که با سر اومدیچرا لبت پر از خون باباسلام بابای خوبمسلام سر بریدهمنم همون رقیت فقط یکم قدم خمیدهراستی بابا تو میدونی طناب سلسله چیههم سفری با زجر و حرمله چیهمن میدونم پای پر ابله چیهجرم جا مونده های قافله چیهمن الذی ایتمنی بابا حسین ***خوش اومدی بابایی خودمسه سالمه ولی دق مرگ شدمیه چیزایی برام پیش اومدهدلم میخواد نگفته جون بدمیه حرفایی دارم کهراه گلوم رو بستهمنم همون رقیتفقط غرور من شکستهراستی بابا تو میدونی که معنی کنیز چیهشکنجه یه دختر مریض چیهمن میدونم که طعنه یه ریز چیهخوار شدن یه آدم عزیز چیهمن الذی ایتمنی بابا حسین

خدا نیاره توی قربت ی عده راهتو ببندمیهودیه اومد جلو هولم بده همه بخندناز مجلس حرام نگم والله بی حرمتیهاز عمه زینبم بگم این زن چقدر غیرتیهدختراتو بغل میکرد گوش منو گرفته بودآخه هنوز اون دلقکه از توی جمع نرفته بودبابا بغلتو میخوامبابا بارونیه چشمام***خدا نیار وسط شهر همه بخوان بدن نشونتدورت رو نامحرم بگیره ی دفعه بند بیاد زبونتمشت و لگد تموم که شد با تازیونه میزدنجا نبود اما همشون شونه به شونه میزدنچه بازار شلوغی بود چه بی بهونه میزدنآخر نفهمیدم اونا سر چی چونه میزدنبابا بغلتو می‌خوامبابا بارونیه چشمام

از کربلات بهتر آقا حتی تو رویام نیستدنیا بدون عشق تو چیزی ک می‌خوام نیستاگه قبولم نکنی جای دیگه جام نیستمردن به زندگی بدون تو شرف داره به قرآنعزت فقط زیر پرچم تو پیدا میشه حسین جانبا تو قصه ی عاشقی دیگه نمی‌رسه به پایانبرسون دلمو به حرمدوباره تا حرم ببرمیا حسین یا حبیبی حسین***حسابتو از حساب دنیا جدا کردملطف تو بوده اگه من رو به خدا کردمهر جا زمین خوردم آقا تو رو صدا کردمدنیا قشنگه چون منو با عشق پاک تو آشنا کردهیئت عشقمه چون راه ما از غیر شما جدا کردتنها اون که شهید شد حق عشق تو ادا کردغم تو به خوشی نمیدمبا تو من به خدا رسیدمیا حسین یا حبیبی حسین***خوش به حال هرکی که دلش خونه آقاشهخونه خوبه که تو اون عِطر حرم باشهبه هر دری زدیم که این روضه ها بر پاشهدنیا تشنه اینه که بشه مستمع کلامتدنیا یه روزی آشنا میشه با اسم و رسم و نامتدنیا میشه مرید مکتب و معرفت و مرامتدنیامون میشه دنیای نورمیرسیم ما به صبح ظهوریا حسین یا حبیبی حسین

دلداده و مجنونبی سر و بی سامونبا دل خونرقص زیر خنجربا بدن بی سربا دل و جونتنها شرط جنون همینهرسم عاشق بدون همینهدل بکنه از دنیا وبه قلب آتیش دل بزنهسر بر تن داشتن، رسم عشق بازی نیستاین راه پر خون،‌ که جای بازی نیستسلم لمن سالمکم،‌ حرب لمن حاربکم ***عافیت و راحت، آسایش و لذت، مال همه از پا نمیوفتم، من که یه روز گفتم یا فاطمهزیر خنجر، به سمت لشکر میرم میگمالله اکبر شیعه منممن به دریای عشق حیدر، دل میزنمپر کرده عشق اربابم زمین ودنیا بشنو پیغام اربعین وعالم مست امیرالمومنینشاهد من لشکر اربعینهسلم لمن سالمکم،‌ حرب لمن حاربکم***داره چقد لذت،‌ مردن با عزت،‌ مثل شهیدمرگ برای ما،‌ ذلت بیعت با،‌ مثل یزید شیعه صد بار اگر بمیرهاینو هرگز یادش نمیرهاصل حسیناین ذلت رو نمیپذیره،‌ نسل حسین میکشم با خونم این خط قرمز رااز دست دشمن امان نامه هرگزسلم لمن سالمکم، حرب لمن حاربکم

چشم تو را چقدر، به این در گذاشتنگفتی پدر، مقابل تو سر گذاشتندستان کوچک تو، به پهلوست پیش از ایناین درد را به پهلوی مادر گذاشتنای دختر سه ساله، تو هم مثل مادریاین ارث را برای تو دختر گذاشتناز درد بی حساب سرم را گرفته امبا اشک، زخم بال و پرم را گرفته اماز صبح تا غروب نشسته ام یکی یکی این خارهای موی سرم را گرفته امدردم زیاد بود طبیبم جواب کرد یعنی اجازه سفرم را گرفته اممانند من ز ناقه نیفتاده هیچکساینجا فقط منم کمرم را گرفته امخوشحال بودنم ز سر اتفاق نیستاز دست این و آن پدرم را گرفته امخیلی تلاش کرده ام از دست بچه هااین چند موی مختصرم را گرفته امنکنه روبرومی خودتی یا عمومینشناختمت هنوزم خودت بگو کدومیصورت نصفه نیمه حال سرت وخیمهبه همه گفتم این سر تموم زندگیمهمنو زدن، منو زدن دشمنت سرم ریختمنو زدن، منو زدن صورتم بهم ریختتو رو زدن، تورو زدن نیزه ها و خنجرتو رو زدن، تورو زدن پیش چشم مادر