ولادت حضرت امام حسن عسکری (ع)، سید رضا نریمانی

رضای خدا در رضای علیه، صفای بهشت از صفای علیه /پیمبر خودش توی معراج شنیده صدای خداوند صدای علیه /حیدر علی مولا، ذکر روی لب ها /حیدر علی مولا، یا اباالمجتبی /حیدر علی مولا، به اسمت مرحبا مولا مولا /حیدر علی مولا، رونق بازارم /حیدر علی مولا، الگوی رفتارم /حیدر علی مولا، خیلی دوست دارم مولا مولا /تو عشقِ اول و آخرمی، تو تنها سایه ی رو سرمی /به همه گفتم که پدرمی /یا حیدر، یا علی علی علی***همه خاک جنت به نام علیه، کسی نیست مگر که غلام علیه /علی محور شرع و دین خدائه، حرام خداوند حرام علیه /حیدر علی مولا، پهلوون خیبر /حیدر علی مولا، از همه بالاتر /حیدر علی مولا، آبروی محشر مولا مولا /حیدر علی مولا، عشقه دنیای تو /حیدر علی مولا، جون میدم پای تو***آب جنت آب وضوی علیه، اونی که حقیره عدوی علیه /بهشتی که باشی میری و می بینی خدا عاشق گفتگوی علیه /حیدر علی مولا، قرآن ناطقی /حیدر علی مولا، طبیب حاذقی /حیدر علی مولا، خدای عاشقی مولا مولا /حیدر علی مولا، شمع شبستانم /حیدر علی مولا، قبله ی ایمانم /حیدر علی مولا، ای شاه و سلطانم مولا مولا***در مردی خداوندِ فاطمه، می خندی تا بخنده فاطمه /حرز تو بازوبند فاطمه "یا حیدر، یا علی علی علی" /من مست علی هستم هشیار نخواهم شد /از خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد /مرده بودم زنده شدم، به مرتضی بنده شدم /جرعه ای از عشق علی خوردم و پاینده شدم /شاه همه ی مردانه علی، جبریل ملک دربان علی /جانان علی، ایمان علی، سلطان علی، رحمان علی /قرآن علی، فرقان علی، سبحان علی، اول علی و پایان علی /باران علی، طوفان علی، میزان علی، کیوان علی /کیهان علی، رضوان علی، عرفان علی، احسان علی /پیدا علی و پنهان علی

طُرّه ی نسیمی، عشق من از قدیمی /نه که تهرونیا، تموم ایرونیا، میگن اصفهونیا تو سیدالکریمی /گنبد و گلدسته ت شبیه حریم سقاست /مسلمیه هر سال کربلای سینه زن هاست /عشق تو کشوندم به جنون، نشون به اون نشون /میگم "حسن حسن" به شوقِ ماهِ رمضون***ربیع الثانیه که فاطمه بانیِ جشن شور و شعف شده با شاه نجف /دُرِ تو این صدف لؤلؤ مرجانیه /بَه دست ودلبازه چون نتیجه ی کریمه /این حسنی زاده حضرت عبدالعظیمه /عاشقا رسیده فصل مِی، خماری تا به کی، ببایید تا که بشیم مهمون شاه شهر ری /" عشق تو کشوندم به جنون، نشون به اون نشون /میگم "حسن حسن" به شوقِ ماهِ رمضون***حج فقیرا شد اگه مشهدالرضا پس کرب و بلای کشور ما تو شهر ری هست /با آواز اصفهان نِی، طریق رو کرده طی /گدایی که شده مهمون شاهِ شهر ری /عشق تو کشوندم به جنون، نشون به اون نشون /میگم "حسن حسن" به شوقِ ماهِ رمضون***روی زلف نسیم، این خبره از قدیم /حسن مجتبی اومد و ماه خدا لقبش نوکرا شد "رمضانُ الکریم" /مثل عقیقی که یَمنش یه چیز دیگه ست /این خونواده هم حسنش یه چیز دیگه ست /دلمو به دریا می زنم، یه افطاری منم ان شاءالله مهمونِ آستان قدس حسنم /حسن حسن حسن حسن

میگه هر کسی که سامرا رفته، آقا کَرمش به مجتبی رفته /آقا یا اباالمهدی ادرکنی /نسیم سحر منو می بره سوی سامرا، ای جونم /با دلداده ها سرِ سُفره ی مُضیفِ حرم مهمونم /حس خوبی دارم، تا سحر بیدارم /رو ضریحش امشب سرمو میذارم /حرمش رویامه، اونی که می خوامه /به خودم می بالم که حسن آقامه /میگه هر کسی که سامرا رفته، آقا کَرمش به مجتبی رفته /حسن، حسن، حسن***شب عیده و رسیدم برا گدایی درِ این خونه /ببین اینقَدره کَرم داره که نیازِ منو می دونه /نامش از بس خوبه، رو زمین محبوبه /نبضِ عشقش امشب تو دلم می کوبه /در رحمت بازه، موقع پروازه /دوست دارم آقامو بی حد و اندازه /از این خونه دستِ پُر گدا رفته، آقا کرَمش به مجتبی رفته /میگه هر کسی که سامرا رفته، آقا کَرمش به مجتبی رفته /آقا یا اباالمهدی ادرکنی***حالا که دلِ تموم جهان برای یمن پُر درده /دعا می کنم گلِ فاطمه برا صُلح و عدل برگرده /می خونم همیشه ای عدالت پیشه /شَرّ وهابی ها تو بیایی کم میشه /هر چی غم در پیشه، تو بیای سر میشه /حال و روز دنیا با تو بهتر میشه /برگرد، این زمستونو بهاری کن، برگرد، واسه مردمِ یمن کاری کن /آقا العَجَل یا مهدی

مقصود من از باده دیدار رخ ساقی ست /من مست مِی قدر دیدار نخواهم شد /در وقت تولد می از گوش چنان خوردم /تا روز قیامت هم هوشیار نخواهم شد /در بند علی هرگز در بند نمی مانم /زندانی جز زلف دلدار نخواهم شد /گر سجده به ابرویت کفر است منم کافر /گر قبله جز این باشد، دیندار نخواهم شد /منت کش این دردم کز عشق تو برخیزم /بیمار تو تا هستم، بیمار نخواهم شد***نذر گل روی تو باید شهر را آذین کنم /اسباب شور و شادی عشاق را تأمین کنم /وقتی که یاری می رسد، عطر بهاری می رسد /شب های دی را با دَمَت، شب های فروردین کنم /جانم حسن جانم حسن، جانم حسن جانم حسن /کام تمام شهر را با نام تو شیرین کنم /در زیر طاق گنبدت هفت آسمان گم می شود /در پلِّکان بارگاهت، ناز بر پروین کنم /بین بهشت و سامرایت، سامرایت مال من /اصلاً نیازی نیست که عمری سبک سنگین کنم /تو هر چه باشد شاهی و من هر چه باشد نوکرم /این را همیشه روز و شب باید به خود تلقین کنم /اعجاز ابیات کُمِیت، باشد به لطف اهل بیت /تنها کسی که شاعر کوی تو شد تحسین کنم /حرف دلم را بیش از اینها "خواجه ی شیراز" گفت /پس از "لسان الغیب" بیت دیگری تضمین کنم /عمری ست تا من در طلب هر روز گامی می زنم /دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می زنم /ای وارث ختمی مَآب، ای یادگار بوتراب /خورشید عالم تاب من، بر عالم خاکی بتاب /شأن رفیعت را بنازم ای عزیز فاطمه /وقتی برای تو امام عصر می گردد رکاب /درک کمالت حضرت نوح نبی را کرده پیر /شأنت عزیز مصریان را از خجالت کرده آب

گنجینه ی اسرار را در سینه داری از ازل /با تو نمی خواهد بگردد شیعه دنبال جواب /هم اُسقُفان، هم راهبان تسلیم اعجازت شدند /نه اهل معرفت که محتاج تو اند اهل کتاب /دلتنگ دیدار تو باشد حق تعالی زین سبب /تصویری از روی تو را در عرش اعلی کرده قاب /در لقمه های سفره ات گویا جلالت ریخته /از برکت لطف تو سائل می شود عالیجناب /حاجات اصحاب و موالی را نگفته می دهی /محفوظ ابوهاشم شد از آن التفات بی حساب /چشمان تو خلق بهشتی مثل سامرا کند /احسانت از اهل جهنم نیز بردارد عذاب /از هر درِ صحنت دری سوی خدا وا می شود /پایین پا پیدا شود راهی برای فتح باب /جرم است اگر سجده به پایت حجت حق در زمین /جز سجده بر پای تو من جرمی نکردم ارتکاب /از واژه های خسته کاری بر نمی آید دگر /شرمنده ام در شان تو هرگز ندارم شعر ناب /در فطرت ما ریشه دارد مِهر پنهانی ما /اسباب خدمت می شود افکار عرفانی ما /از "لَن تَنالُو البِرَّ حَتّی تُنفِقوا" دریافتیم /باید که الگومان شود احکام قرآنی ما /در قحطی انسان و انسان دوستی ای کاش که /چون "ریزعلی" باشیم و باشد فصل دهقانی ما /دل روی دل باید نهاد و شهر را آباد کرد /ویرانی هم میهنان ماست ویرانی ما /دفتر به پایان آمده اما حکایت باقی است /مضمون سرازیر است در ابیات پایانی ما /از پا در آورده ست داعش را نه تنها تیر و تیغ /او را زمین زد عاقبت نیروی ایمانی ما /ریز و درشتِ دشمن شیعه به خاک افتاده از /سیلی سنگین برادرهای افغانی ما /جایی برای عرضِ اندام سنان و شمر نیست /وقتی قیامت می کند "کِیسان" ایرانی ما /عید است و پیش از صبحدم مژده به خُمّار آمده /بر چرخ دوش از جام جم یک نیمه دیدار آمده /روز ازل مِی شدم، به اشک هر دو دیده ام /که با شراره ی دلم عشق تو را خریده ام /ناله ی قلبِ یاد تو شُکر شراره های دل /گریه بُود برای تو خمس و زکات دیده ام /دم تو گشته ثروتم، نگاه کن به صورتم /که با سرشت دیده ام عکس تو را کشیده ام /در دل و دیده آماج خون، به شکر نعمت جنون /پنجه به رخ کشیده ام، جامه به تن دردیده ام /دلخوشی ام بُوَد غمم، بی خبر از دو عالمم /تا به تو سر سپرده ام، از همه دل بُریده ام /دل که به همرهت رود، رود می شود اگر /کبوتر حریم تو جانِ به لب رسیده ام /بیشتر از شنیدن نام پدر ز مادرم /لحظه به لحظه، دم به دم نام تو را شنیده ام

صحن تو و برادرت گشته صفا و مروه ام /گاه به مروه رفته ام، گه به صفا دویده ام /صفا و مروه دیده ام، گرد حرم دویده ام /هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود /یا امام رضا درد ما را رو می دونی /یا امام رضا روتو بر نگردونی /ای صفای دل مرقد امام رضا /می کشد مرا آرزوی کربلا /کربلا، کربلا، کربلا***حرم گفتم هوای کربلا کردم /هواییت ام فقط دور تو می گردم /تو که باشی دلم دیگه نمی لرزه /همین گریه به لبخند تو می ارزه، حسین جانم /بزار سایه ت همیشه روسرم باشه /قرار ما شب جمعه حرم باشه، حسین جانم