وفات حضرت معصومه (س) سعید حدادیان، سال 1392

اسلام سلام حضرت زینب بود/هر چند که معصومه یگانه ست ولی/شاگرد مرام حضرت زینب بود/عیان شد طلعت حق چون ز قرص آفتاب تو/نهان شد عالم انوار در ظل نقاب تو/حجاباتی که حق در عرش بر روی دلارا زد/غرض نقشی ز رویت بود و تمثیل حجاب تو/تو چون زین ابی بنهاده حق نام تو را زینب/زهی گفته خدای خالق و هم جد و باب تو/تویی طاووس علییین که رنگارنگ گلها شد/گرفته هر گلی رنگ از گل روی مراد تو یا زینب

قم شهر مقدس قیام است/قم خانه یازده امام است/آن روز قرار از ملک رفت/ذکر صلوات بر فلک رفت/گر فاطمه(س) دفن شد شبانه/نبود ز حریم او نشانه/کى گفته نهان زماست آن قبر/من یافته ام کجاست آن قبر/آن قبر که در مدینه شد گم/پیدا شده در مدینه ی قم/روزى که به قم قدم نهادى/قم را شرف مدینه دادى/آن روز قرار از مَلک رفت/ذکر صلوات بر فلک رفت/با گریه ی شوق و شاخه ی گل/بردند به ناقه ات توسل/ازشوق تو اى بتول دوم/قم داد ندا به مردم قم/کاى مردم قم به پاى خیزید/از هر در و بام گل بریزید/قم شام نبود تا که در آن/فریاد زند کسى به مهمان/قم شام نبود ، تا که از سنگ/گردد رخ میهمان ز خون رنگ/قم کوفه نبود تا که خواهر/بیند سر نى ، سر برادر/حاشا که قم این جفا پذیرد/مهمان به خرابه جاى گیرد

شب ها میان صحن شما نور می وزد/این عطر مادر است که از دور می وزد/هر کس که پر گرفت در این سر سرای نور/دورش فرشته می وزد و حور می وزد/مبهوت می شوند تمام مناره ها/گویا نسیم صحن تو از طور می وزد/جان تو را کدام غزل بی قرار کرد/عطری که از هوای نشابور می وزد

از دوری تو آخر میمیرم ای برادر/شد عمر کوته من چون مادر/هستم تنها یا غریب الغربا/من زینب و شهر قم کرب و بلا/شد اشهدم یا علی موسی الرضا/آه رضا جانم رضا