ولادت حضرت محمد (ص) و ولادت امام جعفر صادق (ع)مهدی میرداماد، 1397

ما تشنه ایم و راهی دریا شدن خوش است/سلمانمان کنید که منا شدن خوش است/یا حضرت رسول فدای ملاحتت/با نام دلربای تو شیدا شدن خوش است/از برکت تو سفر? ما برکتی گرفت/ پس ریزه خوار سفر? آقاشدن خوش است/ ما گم شدیم در دل دنیای بی کسی/پشت در حرای تو پیدا شدن خوش است/خوب است پیش دشمن تو قد علم کنیم/ اما مقابل قد تو تا شدن خوش است/ خاک در تو از دُر و زر قیمتی تر است/ پس خاک پای حضرت زهرا شدن خوش است/ ای اعتبار عالم و آدم خوش آمدی/ تو مصطفایی احمدی آقا محمدی/مولای ما کسی ست که با تو برادر است/ مولای ما کسی ست که لایق تر از همه ست/ شیر خدا و همسر زهرای اطهر است/ مولای ما کسی ست که مثل خدا یکی ست/ نامش ولی ، علی، اسد الله، حیدر است/ مولای ما کسی ست که بابای امت است/ مولای ما کسی ست که مولای قنبر است/مولای ما کسی ست که شاگرد مکتبش/در فقه و در علوم الهیه جعفر است/ آنکس که پای مکتب او جان گرفته ایم/درس خداشناسی و ایمان گرفته ایم/ جعفر اگر نبود زمین محوری نداشت/ کشتی علم ذات خدا لنگری نداشت/ جعفر اگر نبود حسینیه زمین/ تعطیل بود چون که دگر منبری نداشت/جعفر اگر نبود علوم کتاب حق/ سوگند بر خدا که روایتگری نداشت/ بیچاره می شدیم به دین خدا قسم/ پسوند نام مذهب ما جعفری نداشت

شده هفده ربیع ایشالا همچین شبی/ذکر یاعلی بگیم، توی مسجدالنبی/میگیم علی مولا هم از دل و هم از جون/به کوری چشم وهابیت ملعون/عیدیمون به دستای رحمة للعالمینه /بهترین ذکر فقط نام امیرالمؤمنینه/ذکرکم عباده یاعلی و یا احمد/السلام علی جعفربن محدع/شب شور و شعفه، قدح می به کفه/پای دل توو مدینه ست ، خود دل توو نجفه/به شیعه ها میگن این دو نور پر گوهر/به ما بگید تبریک با یه ذکر یا حیدر

تو آسمونا که می پیچه طنین لولاک/روشن می شه از ترنمش تموم این خاک/نـذر قدمـاش تحیت خـدا می بـاره/یعنـی می رسـه بهونـه خلقـت افـلاک/تشنه تماشات تمومی آفاق /خلق عظیم تو مکارم الاخلاق/حلقه انبیا را نگین تویی قبله اهل یقین/حضرت خاتم المرسلین/یا محمد یا رسول الله