ولادت حضرت محمد (ص) و ولادت امام جعفر صادق (ع)مهدی میرداماد، 1398

زمین به لرزه در آمد شکست کنگره ها/رها شدند خلایق ز بند سیطره ها/شبی که آتش آتشکده فروکش کرد/شبی که خاتمه یافت رقص دایره ها/صدای همهمه موبدان زرتشتی/هنوز مانده به گوش تمام شب پره ها/شب ولادت فرخنده بهاری سبز/شب وفات زمستان سرد دلهره ها/دوباره نور و طراوت به خانه ها آمد/نسیم آمد و وا شد تمام پنجره ها/جهان به یمن حضورش بهشتی از برکات/نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات/ستاره ها به نگاهی شدند سلمانش/منجمان مسلمان برق چشمانش/ز انبیاء الهی که رفته تا معراج/به غیر از او که ملائک شدند حیرانش/مقام بندگی اش را کسی نمی داند/پیمبران اولو العزم مات ایمانش/بساط ذکر سماوات را به هم می ریخت/نماز نیمه شب و شور صوت قرآنش/اویس های قرن را ندیده عاشق کرد/تبسم لب داوودی غزل خوانش/شفیع روز جزا گشت و حضرت حق داد/به دست پاک پیمبر کلید رضوانش/امیر و قافله سالار کاروان نجات/نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات

در ارض و سما جلو? توحید، مبارک/ای اهـل ولا اهل ولا، عیـد، مبارک/بــا چـرخ بگـویید فـرو ریـز ستاره/با مـاه بگوییـد که خورشید مبارک/ای مردم عالم شب میلاد محمد/رویی که درخشید و ندیدید، مبارک/در هفـدهم ماه، مـه چـارده سر زد/یـا نـور خـداوند درخشیـد، مبارک/ای مکـه قدمگـاه پیمبر شدی امشب/ای آمنه تبریک که مادر شدی امشب/این است که ملک دو جهان بسته به مویش/دیده است خدا صورت خود در گل رویش/سرهای نکویان همـه خاک کف پایش/دریای کمالات، یکـی قطـره ز جویش/پیغامبـران پیشتــر از صبــح ولادت/نوشیده همـه کوثر عرفـان ز سبویش/روید ز جهنم گـلِ «بَـرداً و سـلاماً»/ افتد چو در آن قطره‌ای از آب وضویش/هر صبح و مسا بانگ اذان است سرودش/شغل ملک و شغل الهی است درودش/این نور الهی است به سماوات و زمین است/این عبـد ولـی آینــ? حـی مبیــن است/این است که سرسخت‌ترین دشمن جانش/می‌گفت امین است، امین است، امین است

یا محمد یا محمد/یا محمد عیدت مبارک/عید میلاد محمد آمد/گل برافشانید که احمد آمد/آمنه محو جمالش/مکه مبهوط جلالش/صلوات هر دو دنیا/به محمد و به آلش/یا محمد یا محمد/یا محمد عیدت مبارک/آمنه از حق گوهر گرفتی/کل قرآن در بر گرفتی/اختران امشب شب زنده دارند/با رسول الله زمزمه دارند/یا محمد دلبری کن/تا ابد روشنگری کن/بار دیگر امتت را رهبری کن/یا محمد یا محمد/یا محمد عیدت مبارک

فروزان از دو مشرق در سحرگاهان دو عید آمد/دو خورشید جهان افروز در دو صبحگاه آمد/دو موسی از دو دریا یا دو یوسف از دو چاه آمد/دو رهرو یا دو رهبر یا دو مشعل دار راه آمد/دو شمع جمع بزم جان و رکن محکم ایمان/دو بحر رحمت و غفران دو دست قادر منان/دو آدم خو دو یوسف رو دو موسی ید دو عیسی دم/دو دریا را دو رخشان گوهر یکدانه پیدا شد/دو جان جان جان دو دلبر جانانه پیدا شد/دو سرو ناز یا دو نازنین ریحانه پیدا شد/دو شمع آفرینش یک جهان پروانه پیدا شد/دو سرّ داور هستی دو جان در پیکر هستی/یکی پیغمبر هستی یکی روشنگر هستی/یکی سر الّهه اکبر یکی وجه الّهش اعظم/دو شمع جمع انسانها دو شاه کشور جانها/دو باب ا... احسانها دو بسم ا... عنوانها/دو سرو باغ و بستانها دو باغ روح و ریحانها/دو واجب جاه امکانها دو مشعل دار کیهان ها/دو خالق را نماینده دو قرآن را سراینده/دو رحمت را فزاینده دو دلها را رباینده/یکی بر اولیاء سادس یکی بر انبیا خاتم