شهادت امام حسن عسکری (ع) 98 - منصور ارضی و محمدحسین پویانفر

روضه - نشد که غوره ی نارس شراب ناب شود ضریح دامن او دست این گدا نرسید نشد که فطرس آن آستانه باشم حیف شکسته باد ، پرم چون به سامرا نرسید غریب کرببلا لاأقل زهیری داشت کنار حضرت آقا حبیب بوده و هست همیشه هر شب جمعه حرم پر از زائر ولی مزار حسن ها غریب بوده و هست شبیه برگ گلی بین حجره می لرزید ز درد در وسط حجره دست و پا می زد برای مرهم زخمش برای تسکینش بلند مادر خود را فقط صدا می زد همین که بر جگرش زهر چنگ می انداخت شراره می زد و داغی دوباره شد تازه دوباره کوچه و نامحرم و فدکنامه و زخم گم شدن گوشواره شد تازه همین که او دم آخر لبش عطش نوشید برای تشنگی اش قدری آب آوردند هنوز خاطر او مانده است این روضه برای حضرت هادی شراب آوردند غریب بوده ولیکن امام بعد از او سحر به پیکر پاکش نماز می خواند کنار پیکر او تا سحر نمی خوابد شبیه ناحیه او روضه باز می خواند : فدای تو پدر و مادرم حسین غریب فدای آن تن زخمی که بوریا شده بود شنیده ام که لباس تو را کسی دزدید سه روز روی زمین پیکرت رها شده بود

روضه - سلام آقا تو هستی یوسف زهرا سلام آقا شدی آواره ی صحرا غریب آقا سلام آقا می دونم که عزدارای در این شبها به درد و غم گرفتاری غریب آقا میاد امشب صدای گریه های تو غم بابا شده امشب عزای تو غریب آقا بیا بابا کنارم با دو چشم تر ببوسم من لب تو لحظه ی آخر عزیز من همین روزا به زخم ما نمک خورده همین روزا بدون مادر کتک خورده عزیز من عزیز من همین روزا عمومون محسنو کشتن همین روزا یه کوه هیزم آوردن همین روزا میون یک در و دیوار شده زخمی یه سینه با نوک مسمار لب تشنه غریب عالمینم من دم آخر فقط یاد حسینم من به هر سختی مرا آخر کفن کردی تو هم گریه برای پیرهن کردی حسین جانم حسین جانم دم مغرب سرش بر نیزه ها بردند همه زن ها به هر کوچه کتک خوردند حسین ...

شعرخوانی - از روزهای بی تو چه دلگیر می شوم جان خودم ز جان خودم سیر می شوم با هر نفس که می کشم اقرار می کنم از این نبودنت به خدا پیر می شوم یک قطره ام که راه به دریا نمی برم در حُرم چشمهای تو تبخیر می شوم گر با دل خراب رسیدم به محضرت چون که فقط به دست تو تعمیر می شوم از اینکه انتظار تو را می کشم ببین از مردمان شهر چه تحقیر می شوم فکر ندیدن تو رهایم نمی کند پس حق بده این همه درگیر می شوم

نوحه - عشق بی‌تکراری عزت بی پایان از قدیمم با تو یا قدیم الاحسان سلام ای تشنه ی فرات سلام ای چشمه ی حیات سلام ای کشتی نجات شد نام تو بر سینه ام یا لیتنا کعنا معک آه از آخر الزمان آقا کمک آه از آخر الزمان آقا کمک حسینا و ما نسیت و حسینا

واحد - مورم تویی سلیمانم من بنده و تو سلطانم حسین جانم حسین جانم یا لیتنا کنا معک شاه سلام علیک کاری بکن برام ارباب تا اربعین بیام ارباب من هم بگم مثل جابر سلام ارباب سلام ارباب تسبیح جن و ملک شاه سلام علیک

واحد - به لبِ خشکِ تو انگار که باران میخورد آب می‌خوردی هِی ظرف به دندان میخورد پسرِ کوچک تو مانده چه سازد با تو زهر وقتی که بر این سینه سوزان میخورد آه میسوخت از این آه دوتا گونه‌ی او نفست تا که برآن چهره‌ی گریان میخورد فقط از کنده و زنجیر و فلک خالی بود ورنه این حُجره‌ی پُر درد به زندان میخورد بارها شد که تو پیچیدی و اُفتاد سرت بارها خاک بر این زلف پریشان میخورد پسرت اینطرف و مادرت آنسو افتاد دستهاشان به سر از آه حسن جان میخورد دیدی از بسترِ خود شام و سَر و آتش را آنهمه زخم که از بام به طفلان میخورد یک به یک با سرِ خود روی زمین میخوردند ضربِ شلاق که بر پشت و گریبان میخورد خیره بر چشمِ پدر بود نفهمید که سوخت آشتی را که بر آن دخترِ بی جان میخورد دخترک زد به لبش گفت که دندانش کو آنقدر سنگ که بر آن لب و دندان میخورد

زمینه - السَّلامُ عَلَیکْ ?یُّهَا العَسکری نوکراتو آقا سامرا می بری شب شهادتت جایی جز حرم نمیرم پیرهن سیامو از دست فاطمه میگیرم فَیَضِجَّ الضَّاجُّون فَیَعِجَّ العاجُّون بارون می باریم با اشکای آقامون (آجَرَکَ الله ، بقیةَ الله) السَّلامُ عَلَیکْ ?یُّهَا العَسکری خسته و بی رمق لحظه ی آخری کنار بستر باباست بیقرار و آرام یتیم شدن هنوز خیلی زوده واسه آقام فَلْیَبْکِ الباکُون غریبه آقامون دلای آماده دلای سرگردون (آجَرَکَ الله ، بقیةَ الله) السَّلامُ عَلَیکْ ?یُّهَا العَسکری روضه میخونی با خواهر و مادری چقد توی دل قاتل کینه ی حسینه جلوی چشم زهرا رو سینه ی حسینه یه خواهری داره می بینه از رو تل برادرش مونده تنها توی مقتل (آجَرَکَ الله ، بقیةَ الله) شاعر :حمید رمی