30 صفر - شهادت امام رضا (ع) - مهدی سلحشور، 95

مناجات و روضه - تو آن هفتمین قبله ی باوری امام پس از موسی جعفری تو در امتداد علی نازلی تو رودی و دنباله ی کوثری نیازی نداری به این چیزها تو هشتم ولی عهد پیغمبری غروب عزایت طلوع شرر نسیم غریبیِ پشت دری چگونه است حال پریشان تو الا ای غریب خدا ؛ بهتری؟! از این کوچه تا حجره ات می روی به یاد زمین خوردن مادری نفس می کشی ناتوان می شوی نفس می کشی لاله می آوری شکسته پری با کدامین بال از این حجره ی خاکی ات می پری؟! لبی پاره و استخوانی کبود برای خدا با خودت می بری کنار تن نقش بر حجره ات نه یک دختری بود و نه خواهری برای تو گیسو پریشان کند برای تو پاره کند معجری اگر چه شهید خدایی ولی به دست شما هست انگشتری از این شهر غم تا وطن می روی غریبی ولی با کفن می روی شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

مناجات و روضه - شب جمعه کنار شش گوشه دل من حالت عجیبی داشت می شنیدم صدای قلبم را چشم من حس بی شکیبی داشت حرمش از ملائکه پر بود انبیا در طواف شش گوشه و ثواب هزار حج را داشت به خدا هر طواف شش گوشه شب جمعه ضریح اطهر او غرق نور حضور فاطمه بود به خودم آمدم و فهمیدم بر لبم این نوا و زمزمه بود: «شب های جمعه فاطمه ، با اضطراب و واهمه آید به دشت کربلا ، گردد به دور خیمه ها گوید حسین من چه شد ، نور دو عین من چه شد ... » سمت پائین پا که می رفتم ناگهان چشم‌های من تر شد آنقدر اشک ریخت تا آخر روضه خوان علی اکبر شد یک به یک گفت روضه ها را تا پای شش‌گوشه از نفس افتاد آه گویا کنار پیکر او حضرت عشق ناله سر می‌داد: «جوانان بنی هاشم بیایید علی را بر در خیمه رسانید ...» از نگاه پر از تلاطم من زمزم عشق و اشک جاری شد آه از خیمه تا کنار فرات عطش و داغ مشک جاری شد خنکای شریعه هم می‌خواند دم به دم از غریبی سقا هم نفس با صدای موج فرات مادری دم گرفته بود آنجا: «سقای دشت کربلا اباالفضل دستش شده از تن جدا اباالفضل ... » آن طرف تر نگاه می‌کردم شکوه و اشک و ناله و گله را می شنیدم کنار غربت تلّ دم به دم ضجه های سلسله را ناگهان در حوالی گودال محفل گریه های زینب شد زینب آمد کنار شش‌گوشه کربلا کربلای زینب شد رفت قلبم کنار بالا سر آه انگار سر به پیکر نیست همه‌ی کائنات می‌لرزند گوش کن این صدای خواهر نیست؟ «این کشته‌ی فتاده به هامون حسین توست این صید دست و پا زده در خون حسین توست ... » بانگ ندبه مرا به خود آورد صبح جمعه رسیده بود از راه دل من داشت «العجل» می خواند در کنار ضریح ثارالله

زمینه - رسیده شب آخر تو رو به جون مادر بده برات نوکر رسیده جون من دوباره بر لب پیش تو دلم گیره به پای تو زنجیره مگه که یادم می ره روضه و گریه و نوای هر شب خداحافط کتیبه و علم و پرچم سیاهی های غمو ماتم نوکرای ارباب خداحافظ روضه های قحط بارون رباب و دل بی سامون مشک و ساقی آب دلم پر شیون و شین شده اسیر غم و آه منو می کشه فراغ کربلا بگو با چشم پر آب کربلا می خوام ارباب نوکرتونو دریاب حسین وای حسین وای حسین وای حال عجیبیه چه عطر سیبیه تو حرم آقای خوبی ها کربلایی کرده ما رو هر کسی که آمد به سینه و سر زد نیومده به مشهد گرفت براتش از امام رضا رو حال ما این شبا دیگه معلومه وقتی علی بن موسی شفیع باباشه چی میشه ببینم این اشک و ناله میون دل زهرای مرضیه جاشه چشام برا تو دوماه مثل خون قتلگاهه سینه م برا غم عشقت پر آهه هوای گریه دارم مثل ابر بهارم تویی دار و ندارم حسین وای حسین وای حسین وای سفره ی اشک و آه جمع می شه امشب با ناله ی وا اماه پیرهن مشکیا رو در بیارید نیت ما اما اینه تو این شبها به اذن ثارالله برا حسین همیشه خون ببارین هر کس این دو ماهه اومده تو هیئت خدا می دونه تنها و دعوت زهرا آهسته گوش بده صدایی میاد از دل حسینی آه انگاری که با ماست مادر با چشای پر خون می گه عزادارا ممنون خدا بده الهی که خیرتون وقتی می بینه مادر کم نمی ذاره نوکر می کنه دعاش مکرر حسین وای حسین وای حسین وای

واحد تند - رؤیای شبهای تارم ارباب تو دنیا من تو رو دارم ارباب تقدیرم آقاجون با تو رقم خورده حسین مادرت تو روضه اسم منو برده حسین خوش به حال اون که از غمت مرده حسین باید خودت این دستای خالیمو پر کنی یک شب میون روضه ها ما رو هم حر کنی یا ثارالله وبن الثاره مولانا یا حسین بی تو از زمونه سیرم ارباب تو صحنت آخر می میرم ارباب می گذره با عشقت هر شب و هر روزم آقا به عکس ضریحت چشممو می دوزم آقا با یاد روضه هات عمریه می سوزم آقا سنگتو به سینه زدن افتخار منه نوکری در خونه ت عمری کار منه...

واحد سنگین - دوباره خزون اومد شرر زد به باغ اون کسی هم نمی گیره به جز غم سراغ اون پیچیده تو حجره صدای ضعیفش شده چیره این زهر به جسم نحیفش چه غربتی خیمه زده رو شهر طوس کوچ می کنه از آسمون شمس الشموس ز پا گر فتاده به غم دل نداده به فکر جواده واویلا واویلا رضا یابن الزهرا لباساش شده خاکی مثل مادرش زهرا لباش از عطش خشکه شبیه لب سقا آقا تا دم مرگ به فکر جهاده شهادت یه رسمه تو این خانواده یه عمره که می سوزه با داغ حسین دست گلای پرپر باغ حسین بازم رفته امشب تو این آتیش تر دلش پیش زینب

مناجات - ما را محل نداد کسی غیر چشمتان باید که شاکر نظر مادرت شویم این سر به روی سینه ی ما دین ما به توست آقا شما بخواه که ما بی سرت شویم

نوای پایانی - راه ما روشن است از فروغ جاودان تو هر زمان می ‌شویم هم ‌نوای کاروان تو جان ما فدای تو ای شهید تشنه ‌لب که زنده مانده حق از قیامت از شلمچه تا حلب از دوکوهه تا دمشق به عشق تو به ‌پا شد قیامت از تو داریم این عزت را از تو خواهیم تذکره‌ شهادت را انّی اُحامی ابَداً عَن دینی سر بلندیم اگر زیر پرچم ولایتیم چون شهیدان همه عاشق امام اُمتیم چشم مردم ستم ‌دیده‌ جهان هنوز به روشنی این انقلاب است تن به ظلم دشمنان هرگز نمی ‌دهیم همیشه فتنه نقش بر آب است دست خدا بر سر ماست شکر حق که خامنه ‌ای رهبر ماست انّی اُحامی ابَداً عَن دینی یا امام الهدی بانتظار یومک العباد لا نَهابُ العِدی حاملین رایَه الجهاد کُلُنا فِدائُکَ فی الشامِ و الیمن الیکَ نَنتَمی یا غَوثَنا قل لنا متی تثور یا بَقِیَّهَ الأِله تُضیءُ دَربَنا طولَ المدی یا ناصرَ الدین المبین قَد هتفنا یا لثاراتِ الحسین انّی اُحامی ابَداً عَن دینی