رحلت حضرت محمد (ص) حمید علیمی 28 صفر 1398

دارم می بینم کوچه ها رو/دارم می بینم کربلا رو/زخمای رو بازوی زهرا/سر حسین رو نیزه ها رو/حق رسالتم چه خوب ادا میشه/توو خونه علی آتیش بپا میشه/همین آتیش میره به سمت کربلا/مهمون ناخوند? خیمه ها میشه/گریه میکنم، برای آتیشی که توی راهه/گریه میکنم، برای فاطمه ام که بی پناهه/گریه میکنم، برا تنی که توی قتلگاهه/دارم می بینم کوچه ها رو/دارم می بینم کربلا رو/زخمای رو بازوی زهرا/دیگه رسیده لحظه های آخرم/علی و فاطمه بیاین بالا سرم/فاطمه جون علی بی سپر نزار/علی تو هم باشی پناه دخترم/گریه می کنم، علی چه چیزهایی باید ببینه/گریه می کنم، وسط کوچه زهرا رو زمینه/گریه می کنم، سیلی رو صورت گلم میشینه/می بینم و بارون میبارم/همه اش جلو چشمام میارم/توی هیاهوی مدینه/غریبِ تنها یادگارم/دارم می بینم کوچه ها رو/دارم می بینم کربلا رو/زخمای رو بازوی زهرا/سر حسین رو نیزه ها رو

دل آفریده است که زیر و زبر کنی/ماه آفریده است که شق القمر کنی/باران رحمتیّ و قرار است نم نمک/بر سنگ های سخت تعصّب اثر کنی/صف میکشن جنگل و دریا به خدمتت/سبزینه پوش عاطفه ها لب که تر کنی/این سنگ ها که بر سر اسلام می زنند/آقا مباد جان خودت را سپر کنی/در حجّة الوداع چه رازی است در دلت؟/باید تمام قافله ها را با خبر کنی/یا شافع النّفوس تو را جان فاطمه/در گیر و دار حشر به ما هم نظر کنی/جبریل من، به گرد براقش نمی رسی/گیرم در این مکاشفه خیلی هنر کنی

یتیم مکه ای اما بزرگ دنیایی/اگر چه خاک نشینی همیشه بالایی/مرا اویس شدن در هوای تو کافیست/اگر چه باز ندیدم دعای تو کافیست/همین که بوی تو را در مدینه حس کردم/لبم رسید به خاک سرای تو کافیست/چه حاجتی به پسر داری ای بزرگ قریش/همین که فاطمه داری برای تو کافیست/همین که اوّل هر صبح پیش زهرایی/برای روشنی لحظه های تو کافیست/تو آن پیمبر دنباله داری و بعدت/اگر علی تو باشد به جای تو کافیست/قسم به اشهد ان لااله الا الله/که بعد توست در عالم علی ولی الله/ز لطف توست ترحم شدند دخترها/چقدر صاحب دختر شدند مادرها/ز لطف توست رعیت شکوه عبد گرفت/بدین طریق چه آقا شدند نوکرها/خدای خوب به جای خدای چوب نشست/و با اذان تو بالا گرفت باورها/بگو : مدینه ی علمی علی در آن است/بگو : که واجب عینی ست حفظ حرمت ها