29 صفر، ایام رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) - محمدحسین پویانفر، 95

روضه - پلک هاى کبود خود وا کرد دور تا دور خود تماشا کرد اشک از گوشه دو چشمش ریخت گریه بر گریه زهرا کرد زیر لب یادى از خدیجه نمود صحبت از ان انیس غمها بود پیر مرد عصا به دست حجاز بر دعا دست خویش بالا کرد ثقلین این دو پایه دین را در نظام وجود ابقا کرد نور او در زمان جهل و کفر چهره این زمانه زیبا کرد حرمت دختران زنده به گور خون دل خورد تا که احیا کرد تا بگوید على امام شماست فکر یک دست خط و امضا کرد یک نفر گفت الرجل یهجر آتش فتنه را مهیا کرد لحظه اخر این رسول غریب محشرى را ز گریه بر پا کرد نگران غرور زهرا بود نظرى بر على تنها کرد دست و بازوى فاطمه بوسید بعد هم توصیه به مولا کرد گفت زهرا امانت است على جمله اش را عجیب معنا کرد پرده از روضه ها کنار کشید رازهاى نگفته افشا کرد گفت باید على تو صبر کنى صحبت از ماجراى فردا کرد گفت گویا به چشم میبینم لگدى درب خانه را وا کرد میخ در بین سینه جا خوش کرد زیر در فاطمه چه اوا کرد فضه امد میان اتش و خون جسم پا مال گشته پیدا کرد بار شیشه به پشت در افتاد باید این روضه را معما کرد بعد از ان گفت تازه :وای حسین روضه هایش ادامه پیدا کرد صحبت از ان بریدن حنجر تشنه لب در کنار دریا کرد صحبت از نیزه و لبان حسین صحبت نحر ان گلو را کرد شمر با لشگرى که ترسیده سر ذبح حسین دعوا کرد ضربه هاى که پشت گردن خورد قامت دختر مرا تا کرد

شور - عمر ما به عشق ناب مرتضی سر شد عشق او نشانه پاکی مادر شد نبود امیر مومنین کسی دیگر این لقب فقط برازنده حیدر شد مخزن الاسراره کعبه سیاره اسم زیباش حیدر لقبش کرارهعلی اسدالله علی ولی الله حمله های او دلیل فتح خیر شد با یه انگشت علی کنده ز جا در شد فاتح بدر و حنین و فاتح خیر این لقب فقط برازنده حیدر شد قاهر و قهاره غالب پیکاره یک فدایی او میثم تمارهعلی اسدالله علی ولی الله بیم یمدان هر کسی با او برابر شد راهی جهنم و عاقبتش شر شد فاروق اعظم و صدیق اکبر این لقب فقط برازنده ی خیدر شد غافر و غفاره فضل او بسیاره بر قبول اعمال عشق او معیاره علی اسدالله علی ولی الله فاطمی ام عاشق حیدر کرارم از عدوی مرتضی همیشه بیزارم بهر دیدن بهشت نباشدم میلی حسرت زیارت صحن نجف دارم مِهر آل حیدر بهترین سرمایه از نجف می آییم تا بقیع مشایهعلی اسدالله علی ولی الله