اربعین 97 - منصور ارضی

روضه - من اگر اینجا رسیدم میهمان زینبم تا ابد مدیون لطف بی کران زینبم راه را با اشک چشمم آب و جارو می زنم دست بر سینه غلام آستان زینبم واجب التعظیم باشد دختر شیر خدا مثل خیل انبیا از خادمان زینبم ذوالفقار خطبه هایش بوی حیدر می دهد واله و سرگشته از فن بیان زینبم در طواف محمل خود هجده خورشید داشت در چهل منزل به فکر آسمان زینبم سالهای سال کلب باوفایی گر شدم من نمک پروده ی یک تکه نان زینبم در قیامت هم کنار سفره های اربعین آبروداری نماید در امان زینبم راه را وا کن ابوفاضل که مهمان آمده روضه خوان شوکت قد کمان زینبم در میان دختران جای رقیه خالی است در عزای روضه خوان کاروان زینبم*** آمدم از سفر ای حضرت دلدار سلام یاورت امده ای حضرت بی یار سلام می شناسی تو مرا با دل غمدار سلام هم به تو هم به علی هم به علمدار سلام دردم این بود که بی همدم و یاور گشتم با دلی سوخته و قامت خم برگشتم وقتی از پیش تو رفتم پر من سالم بود چادر و پوشیه و معجر من سالم بود حرمتی داشتم و پیکر من سالم بود به خداوند قسم که سر من سالم بود ...

واحد - بخواند مرثیه همه ارض و سما خمیده خواهرت رسیده کربلا به زیر موج غم قدم از غم خمید ببین خون خدا شده مویم سپید حسین جانم حسین به استقبال من ز جا برخیز اخا شدم بی سرپناه میان کوچه ها مرا بردن اخا سوی بزم حرام خبر داری تو از جفای شهر شام حسین جانم حسین