شب اربعین 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - بنده ات آمد اعتراف کند دل خود را دوباره صاف کند بودم عمری اسیر و سرگردان دست من را بگیر برگردان بنده ات را سوی عذاب نکش آشتی میکند حساب نکش باز کن در که جان به لب شده ام بد عقوبت نکن ادب شده ام با همین اشکها زلالم کن زحمتت داده ام حلالم کن آنقدر جان حضرت عباس هی نگو بنده خدا نشناس راحت از پیش من عبور نکن بنده ات را ز خویش دور نکن با کمی خشم میدهی درسم از مجازات سخت میترسم روزی سفره دار را دو نیمه نکن بسته شد کربلا جریمه نکن شکوه دارم گرفته شد حالم پس چه شد اربعین امسالم سر به زیر آمدم سرم بالاست چونکه دنبال کار من زهراست فاطمه داشته به من اقبال که خودش آمده به استقبال توبه کرده خودش به جای همه مادری میکند برای همه مادری داشت ناله ها میزد پسری داشت دست و پا میزد نیزه های شکسته شر شده بود بدنی پاره پاره تر شده بود سر آقا به دردسر افتاد جلوی چشم صد نفر افتاد ای بلند مهربان با پست ها دست خالی رد مکن این دست ها حکایت می کند این قبر کوچک که مردی را خجالت آب کرده عمو جان غنچه ها نشکفته پژمرد به روی دست عمه دختری مرد خبر داری سر بازار رفتم میون مجلس اغیار رفتم

شور - یا لیتنا کنا معک ای کاش بودم کربلا همراهت ای خون خدا می رفت سرم می شد سرم از تن جدا می رفت به روی نیزه ها ای زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست این خار و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست