شهادت امام حسن مجتبی (ع) با صدای حمید علیمی، سال 1399

دل خواهرم خونه ای وای/اگه جگرم خونه ای وای/تو کودکی دیدم یه روز/تو کوچه چادر مادرم خون ای وای/با قلب شکسته مادر زار و خسته/موندم با چه حالی مادرم و باید ببرم خونه ای وای/پیرم کرد رد خون روی دیوار مدینه خدانگهدار/دیگه آخر کاره ای وای/حال عالمی زاره ای وای/جای گل انگار رو کفن بارون تیره که داره می باره ای وای/چه داغ عجیبی تشییع غریبی/حالا بین تابوت یه بدنه با یه کفنه پاره ای وای/تابوتش روی شونه علمدار مدینه خدانگهدار/با روضه های خواهر ای وای/شده آسمون مضطر ای وای/شکر خدا زینب ندید که غرق خون شد کفن و پیکر ای وای/پیش چشم زینب/ زیر سم مرکب/روی خاک صحرا/ بدن حسینه که شده بی سر ای وای/ای وای از زینب و نگاه بازار مدینه خدانگهدار

دیگر از پیش تو ای دلبر رعنا نروم/نظر از غیر تو بربندم و هر جا نروم/نفسی همدم و همخانه مردم نشوم/قدمی دور و بر مردم دنیا نروم/ساقی و ساغر من/دل من دلبر من/بی تو این دار فنا/جای تماشا نبود/در پی سبزه و گلگشت و تماشا نروم/توبه کردم که دگر دل به نگاری ندهم/هم به دنبال بت خوش قد و بالا نروم/جان در اقلیم تن و خانه صورت چه کنم/شده تنها و دگر جانب تنها نروم/ساقی و ساغر من/دل من دلبر من/باغ فردوس من آنجاست که دلدار آنجاست/بی رخ ماه تو در جنت مأوی نروم/دل مجنون چه کند بی رخ لیلی دل من/هیچ جا غیر در خانه لیلا نروم/ساقی و ساغر من/دل من دلبر من

آیا شده بال و پرت آتش بگیرد/هر چیز در دور و برت آتش بگیرد/آیا شده بیمار باشی و نگاهت/از نیش خند همسرت آتش بگیرد/آیا شده یک روز گرم و وقت افطار/آبی بنوشی جگرت آتش بگیرد/آیا شده تصویری از مادر ببینی/تا عمر داری پیکرت آتش بگیرد/می گریم از روزی که می بینم برادر/در کوفه موی دخترت آتش بگیرد/تو مدینه یه بقیعه یه امامی که حرم نداره/سینه زنها کسی نیست تا روی قبرش یه شمع بزاره/امون ای دل امون ای دل امون از دل زینب

ندارد گنبد و گلدسته ای اما چراغانیست/مزار حضرت خورشید گرم نورافشانیست/امان از ظلمتی که در پی تکفیر خورشیدست/شب بیداد در دستان تارش نور زندانیست/اگر چه خاکی ست آنجا پر و بال کبوترها/هوای چشمهای نوکران هر روز بارانیست/کجا تنهاست وقتی لشکر دلها سپاه اوست/بدانید اهل عالم که حسن امروز تنها نیست/تمام شیعیانش آشکارا نوکرش هستند/اگرچه از زیارت سهم آنها بغض پنهانیست