شهادت حضرت رقیه (س)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

به تنهایی دچارم ای نگارم /پایان ندارد انتظارم ای نگارم /پاییزی ام، هجران امانم را بریده /برگرد ای باغ و بهارم ای نگارم /آواره ای بودم مرا نوکر نوشتی /نوکر شدن شد افتخارم ای نگارم /با تو که باشم قدر یک دنیا می ارزم /منهای تو، بی اعتبارم ای نگارم /این آبرو، این اشک ها، این مِهر زهرا /من هر چه دارم از تو دارم ای نگارم /بخشید اگر ما را خدا لطف خودت بود /ای رحمت پروردگارم ای نگارم /می ترسم از جان کندنم، پیشم می آیی /در وقت سخت احتضارم ای نگارم /مثل همیشه آخر کارم، خودم را /دست رقیه می سپارم ای نگارم /کنج خرابه ناله زد فخر دو عالم /بابا بیا امشب کنارم ای نگارم /دیگر نمی بینم سرت را روی نیزه /کم سو شده چشمان تارم ای نگارم / بر ما اسیرانِ زمین خورده نظر کن /بالانشینِ نی سوارم، ای نگارم

نیمه شب بود و عمه ی سادات با غمی که شده ست قاتل او /بعد پنجاه سال زنده شده خاطرات مدینه در دل او /زخم آن خاطرات سرخ و کبود باز شد در میان ویرانه /باز تکرار غسل نیمه شبی ست ولی این بار غسل دردانه /زخم های رقیه را دید و ناگهان یاد مادرش افتاد /دست خود را گرفت بر دیوار ولی از ضعف آخرش افتاد /متحیر شده است زینب که با تن زخمی اش چه کار کند /خشت های خرابه را باید سنگ بر روی این مزار کند /سخت کرده است کار غسلش را زخم هایی که همچنان وا بود /لحظه ی غسل صورتش می دید جای سیلی زجر پیدا بود /چقدر جای سنگ می بینم آه زیر لباس پاره ی او /همچنان خون تازه جاری بود جای سوراخ گوشواره ی او /زینب آخر چگونه غسل دهد آن سری را که سوخته مویش /باز هم یاد مادرش افتاد خورد تا دست او به بازویش /خواست تا شستشو دهد پا را، دامن سوخته به تن چسبید /تاولی روی پاش سر وا کرد، روی خونابه اش کفن چسبید /آه زینب ز سینه اش برخاست، خواست خون را ز دیده پاک کند /دست تنهاست مانده که حالا تن او را چگونه خاک کند /دید هنگام بستن کفنش لای پلکش هنوز هم باز است /پیکرش کوچک و پر از زخم است، کفن و دفنش چه دردسر ساز است /زیر لب گفت ای برادر جان آن امانت که داده بودی رفت /من که شرمنده ام حسین اگر غرق زخم و پر از کبودی رفت /سعی کردم که هر چه شد کمتر تازیانه به این بدن بخورد /سعی کردم که هر چه سنگ آمد عوض دخترت به من بخورد /خاک ویرانه دیگر از امشب نزد عشاق محترم شده است /دفن شد رقیه از آن روز این خرابه دگر حرم شده است

ببین چطور آروم خوابیده، معلومه خیلی زجر کشیده /با بوسه از سر بریده دیگه به آرزوش رسیده /هر شب سرش رو روی پای من میذاشت /پاهاش می سوخت ولی شکایتی نداشت /دیدی آخر قافله رو تنها گذاشت /رقیه جان رقیه جان رقیه جان***تا سر باباشو تو تشت دید، "بابا بابا" می گفت می لرزید /روضه ی خیزرون می خوند و با مشت روی لباش می کوبید /چرا سرت این طوری پس جدا شده /حرف تو نَقل بزم شامیا شده /میگن بابات ذبیح بالقفا شده /بابا حسین بابا حسین بابا حسین***دوباره شام غریبونه، دوباره باز غسل شبونه /ای وای بازم دارم می بینم آثار نیش تازیونه /یه عمره که هی می خورم خون جگر /یادم نمیره روضه های پشت در /میگن زدن مادرمو چهل نفر /وای مادرم وای مادرم وای مادرم

ای وای یادگار دلبرم رفت، ای وای دختر برادرم رفت /قناری رو خاکا افتاده، خدایا گل جدا افتاده /اونی که از نوا افتاده همزبون ما بود /زده آتیش به قلب زینب، "بابا بابا" می گفت زیر لب /با ناله ای که می زد هر شب روضه خونِ ما بود /ای رقیه جان خدا نگهدار***مُردم سر تا پا دیدم کبودی، ای کاش چند تاشونو گفته بودی /سه ساله پیرتر از زهرایی، منم و غصه ی تنهایی /حالا که رفتی با بابایی عمه شد بیچاره /فدای قد و بالای تو شده کف دو تا پای تو /مثل گلوی بابای تو پاره پاره پاره /ای رقیه جان خدا نگهدار***حالا من چه جوری ای عزیزم امشب خاک رو صورتت بریزم /خجالتش برام می مونه می مونی گوشه ی ویرونه /کنار قبرت ای دُردونه سر به زیره عمه /"بابا بابا" همش می خوندی، دلای ما رو می سوزوندی /آخر از اربعین جا موندی ای بمیره عمه /ای رقیه جان خدا نگهدار

روی پا آمده ای دیدن دختر مثلا /تو بیا باش پسر، من به تو مادر مثلا /مثل شب های مدینه تو ز مسجد برگرد /منتظر باش که من باز کنم در مثلا /فکر کن موی سرم شانه شده، سوخته نیست /نزده هیچ کسی دست به معجر مثلا /من زبانم به دهانت نَهم از سوز عطش /تشنه تر از منی و من علی اکبر مثلا /بکنم روی زمین با کف دستم قبری /تو مرا دفن کنی، من علی اصغر مثلا /دست داری مثلا غسل بده جسم مرا /عمه اسماء مثلا، من تن مادر مثلا /تا رسیدی به رخ نیلی و بازوی کبود /دست بردار ز غسلم بشو حیدر مثلا /مثلا خوابم و تو راهی میدان هستی /به رُخَم بوسه بزن، بوسه ی آخر مثلا /می شوم من تن بی سر به زمین می افتم /همچو بسمل بزنم جای تو پرپر مثلا /مثلا کنج خرابه ته گودال و من /خواهر تو بزنم بوسه به حنجر مثلا

یک گل کنار علقمه فتاده /دستش شده از تن جدا اباالفضل /بعد صد سال اگه از سر قبرم گذری /من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم /بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا /بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا /تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده /تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

قبول باشه زیارتت رقیه جان رقیه /تموم شده اسارتت رقیه جان رقیه /داره وصیت به زینب اشکای روضه دار تو /ذکر اباالفضل بگیرم بالا سر مزار تو /شده با زخم بدنت چادر خاکیت کفنت /با گریه صدا می زنمت***دارم یه دنیا درد و غم رقیه جان رقیه /نفس نمونده تا بگم رقیه جان رقیه /حس می کنم فاطمیه است، یاس خرابه پرپره /تشییع جنازه ت شبونه خیلی شبیه مادره /دیگه راهی سفری، از این اشکام باخبری /چی میشه منو هم ببری***رو نیزه ها سر بابات رقیه جان رقیه /می خونه فاتحه برات رقیه جان رقیه /ببین رباب داره شتاب لحظه ی دفن پیکرت /مثل شیر خواره ش می ترسه تا بره رو نیزه سرت /آرزو دارم بمیرم، مدینه با گریه میرم /برات مجلس ختم می گیرم

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری /عمر جاوید به شیرینی آن یک دم نیست /به وقت مرگ چشمم را نبندید /که چشم من به سیمای حسین است