شهادت حضرت رقیه (س) - محمود کریمی 95

روضه - لیلی ای دختر سه ساله من در گلستان عمر لاله من ای که دائم کنار بابایی همه شب غمگسار بابایی ای که جانت به جان من بسته جان ما چون دو حلقه پیوسته ای که از درد چو میروم بیرون دیده پر اشک می کنی دل خون لیلی ای مونس روان پدر گل مأنوس با خزان پدر دل چون شیشه ات قوی تر کن غم این عشق معنوی تر کن گر نخواهی ز من جدا باشی بهتر آن است با خدا باشی چون دلت تنگ شد برای پدر غربت اهل بیت یاد آور اهل بیتی که بهر حلقه دین گوهری چون رقیه کرد نگین دختری از خیال نازک تر از نسم بهار چابک تر دختری مثل تو سه ساله ولی از بزرگان خاندان علی دختری بی کرانه چون دریا دامنش مثل دامن زهرا پدر او حسین سبط رسول دومین نور مرتضی و بتول دختری بود از تو تنها تر از تو مظلوم تر شکیبا تر تو اگر دختر منی بابا پاره پیکر منی بابا بود او از تبار پیغمبر سرور کائنات را دختر تو اگر گاه گاه تنهایی بی قرار از فراق بابایی تا بگویی کجاست بابایم زود پیش تو باز می ایم او ولی هر چه گفت بابا کو پدر من حسین زهرا کو پاسخ این سوال سیلی بود صورتش زین جواب نیلی بود پس نهاد از سر اسیری و تب سر به دامان عمه اش زینب گفت عمه مگر چه می خواهم من که غیر از پدر نمی خواهم من که حرف بد نزدم حرف زشتی به هیچ احد نزدم خصم میخواست گوشواره اگر گوش من از چه پاره کرد دگر من که جدم علی به وقت نماز داد انگشتری به اهل نیاز مادرم فاطمه سه لیل و نهار نان افطار خویش کرد ایثار من خود آن گوشوار می دادم در به آن نا به کار می دادم پس بگو تازیانه کم بزنند دخترم دخترانه ام بزنند عمه این ناسزا و همهمه چیست مادر ما مگر که فاطمه نیست گفته بودی که مادرت زهرا قامتی داشت مثل قد شما من ولی طفل کوچکم عمه طاقتم نیست کودکم عمه بیش از این خصم اگر مرا بزند قامتم چون نهال می شکند پشتم از تازیانه خم شده است پهلویم مثل مادرم شده است عمه جان بر رقیه یاری کن گر یتیمم یتیم داری کن نیستم گر یتیم کو پدرم تا ببیند سپید موی سرم چو شنید این سخن حسین شهید آهی از آن سر بریده کشید از سر نیزه گشت ناله بلند شد ز جا دختر سه ساله بلند گفت صوتی عظیم می آید عطر یار از نسیم می آید عمه بوی عزیز می شنوی این صدا را تو نیز می شنوی عمه این عطر بوی بابا بود این صدا از گلوی بابا بود

زمینه - حسین یا حسین چوبی به لبت نشسته دیدم ای دندان تو را شکسته دیدمعباس کجاست تا نشیند رخسار کبود من ببیندچشمان تو را پر آب دیدم وای دور سر تو شراب دیدم*** با کلام به لشکر زدن عمه هام دستامون بسته بود توی شهر شام شام نشد حریف من و گریه هام درسته دستم شکست همینه هر چی که هست درسته دست طناب دستام و بست تو صدام تکبیره ناله هام مثه تیره گریه هام شمشیره درسته خسته شدم یه دنیا راه اومدم تموم راه و به نیزت زل زدم پا به پات باریدم پام و پس نکشیدم من به جات جنگیدم آخرم با اشکام مثه مادرم آبروی این شهر و من می برم آبروی بابام و من میخرم درسته گریون شدم ضعیف و بی جون شدم درسته نیلی شدم گلگون شدم میشه شام تسخیرم قبل از اونکه بمیرم انتقام میگیرم روبروم برا آورده شد آرزوم اومدی بسته شد چشام و تموم کاش میشد که با تو میومد عموم

زمینه - تو دلیل دم زدن و نفسم که دمی به تو برسم به نام عشق قسم تویی همه کسم با شهیدانت جان ما هم به قربانت همه صفات نفحات حسین ملکوت بساط حسین قسم به ذات حسین بهشت صراط حسین دل به تو دادم از بند عالم آزادم مرده بودم و زنده شدم عشق تو را بنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم به مسیح نگاه تو من دولت پاینده شدم غم شهد و شور و فراق و زده به دل شراره تو همه راه چاره من به یک اشاره تو جان من ارباب اقای بی کفن ارباب

واحد - ایراهیم رحیمی - میون دریای دل عشاق حسین صدف تو در نایابی مریم و آسیه کنیز تو تو دختر حضرت اربابی بدون روضه شما خانوم بساط نوکری فراهم نیست لال بشه اون زبونی که گفته رقیه خاتون دو عالم نیست خوشم که خاک پاهاتم اسیر عشق رقیه ساداتم رقیه جان سلام من به چشمای زخمیت سلام من به این لب خونی سلام من به این سر بی تن که اومده خرابه مهمونی خوش اومدی بابای خوب من خوش اومدی ای مهربون من لک زده بود دلم برای تو درد و بلای تو به جون من پر از آهم پر از دردم میشم پروانه دور تو می گردم اباالمظلوم هرچی غم و غصه تو قلبم بود با دیدنت شده فراموشم تو خوابمم نمی دیدم امشب بیای بشینی توی آغوشم انقده دیر اومدی پیش من که پیر شدم به پای تو بابا چی اومده سرت که اینجوری شکسته دندونای تو بابا دلم لبریز اندوهه لبم مثل لبهای تو مجروحه اباالمظلوم یه نیمه شب توی بیابونا افتادم از رو ناقه ها بابا فقط اینو بدون باباجونم به قصد کشت منو زدن اونجا به زیر پای عده ای نامرد غنچه ی یاس تو شده پرپر حالا که اومدی پاشو با هم بریم پیش داداش علی اصغر خبر داری که تب کردم بدون تو من روزامو شب کردم اباالمظلوم شاعر : بهمن عظیمی

واحد - اگر ز حال دل من دلت خبر دارد بیا که دختر تو حال محتضر دارد بیا که دختر ویران نشین تو هر شب نگاه بر دره دروازه سحر دارد بیا ببین که چنان مادر شهیده تو چه زود دختر تو دست بر کمر دارد به کوچه کوچه این شهر ما کتک خوردیم به هوش باش که این کوچه ها خطر دارد خدا گواست که بر خود چو بید می لرزم بیا که حرمله از ما نگاه بر دارد بیا به گیسوی آشفته ام نظر کن و بین ز خون سر چه گلی دخترت به سر دارد فرصت نکرده ای که تنت را بیاوری یا تکه هایی از بدنت را بیاوری سر می نهم به نیت دامان تو بر آن گر پاره ای ز پیروهنت را بیاوری میدانم این که نعش خودت را نیافتی میشد برای من کفنت را بیاوری بابا اگر دوباره سراغ من آمدی یادت بماند اینکه تنت را بیاوری

تک - یوسفی را که خدا مشتری اش بوده و بس سر بازار حسین است حسین است حسین دل و دلدار حسین است حسین است حسین یار بی یار حسین است حسین است حسین نکنم روی به باغ و نکشم ناز زگل گل و گلزار حسین است حسین است حسین قرص ماهی که زپیشانی زهرا تابید در شب تار حسین است حسین است حسین هر گلی را که بچینند کنارش خاری است گل بی خار حسین است حسین است حسین اشک ناقابل خود را به دو عالم نفروش که خریدار، حسین است حسین است حسین زیر شمشیر لب تشنه گنه کاران را یار و غم خوار حسین است حسین است حسین آنکه دارد به تن از خنجر و شمشیر و سنان زخم بسیار حسین است حسین است حسین پسر خون خدا و پدر خون خدا خون دادار، حسین است حسین است حسین آنکه از خون دلش دیده ی خونین جگران گشته سرشار حسین است حسین است حسین دل و دلدار حسین است حسین است حسین یار بی یار حسین است حسین است حسین شرف و غیرت و مردانگی و جانبازی مرد هر چار حسین است حسین است حسین هرکجا قافله اشک کند طی طریق میر و سالار حسین است حسین است حسین رحمت واسعه بحری است که در دامن آن دُر شهوار حسین است حسین است حسین بر ضریحش بنویسید ز خون شهدا مرد ایثار، حسین است حسین است حسین میثما نخل تو یک باغ بهشت است و در آن نخل پر بار حسین است حسین است حسین دل و دلدار حسین است حسین است حسین یار بی یار حسین است حسین است حسین شاعر : استاد سازگار