شب ششم محرم 1400، محمدرضا بذری

محرمی که نباشی در آن، محرم نیست /بدون تو ضربان زمین منظم نیست /چقدر ساده گرفتیم بی تو بودن را /هزار سال بدون تو زندگی کم نیست /خودت بخواه که دست از گناه بردارم /که عهدهای منِ روسیاه محکم نیست /هزار بار خودت را نشان ما دادی /ولی چه فایده، چشمان ما که مَحرَم نیست /خودم به چشم خودم دیده ام که در روضه /حلاوتی ست که در هیچ جای عالم نیست /حوائجم همه در بین روضه یادم رفت /غمت چه کرده، غم روزگار یادم نیست /بخوان تو روضه ی قاسم، بخوان که گریه کنم /محرمی که نباشی در آن، محرم نیست

به نام نامی شیر جمل، به نام حسن /قیام کرده شجاعت به احترام حسن /رسیده پرتو نوری ز اوج بام حسن /کشیده باده ی خود را به سمت جام حسن /در این پیاله شرافت به جوش می آید /صدای غیرت قاسم به گوش می آید /زره به پیکر ابن الکرم عبایش شد /طنین سبز "حسن جان" نوای نایش شد /خروش رزم علی بانگ ربنایش شد /بلای ازرق شامی و بچه هایش شد /دوباره زنده نموده است یاد حیدر را /به هفت ضربه به هم ریخت هفت پیکر را /ز هرم غرش قاسم گلو به وجد آمد /ز آب چشم تر او وضو به وجد آمد /ز شربت عسل او سبو به وجد آمد /ز رزم بی مثل او عمو به وجد آمد /همان دمی که دم تیغ او به لشگر خورد /حسین وقت تماشای او چه حظی برد /خیال کن که قناری به در خورد، سخت است /بلند مرتبه طفلی نظر خورد، سخت است /هزار نیزه فقط یک نفر خورد، سخت است /تنی که بی زره باشد تبر خورد، سخت است /حروف حلقی او را به آه بندش کرد /رسید نیزه و از روی زین بلندش کرد /امان ز سنگ مهیبی که خورد بر دهنش /گرفت تیغ حرامی به بال پر زدنش /ز بس که مرکب دشمن گذاشت پا به تنش /شبیه موم عسل حفره حفره شد بدنش /فرات کوچک این دشت قد دریا شد /به زیر سم عدو قد کشید رعنا شد /حساب کن که سر نیزه ای قطور شود /نفس نفس زدن راحتت به زور شود /تنی که هر طرفش فرش صد عبور شود /گمان نمی کنم آن جسم جمع و جور شود /چگونه در بغلش جسم را مهار کند /حسین با بدن لِه شده چه کار کند؟

ماه خیمه ی نجمه قربون قد و بالات /سیزده سالته امام می جنگی مثل بابات /شبیه بابات شمشیر می زنی، شبیه بابات تکبیر می کشی /شبیه بابات حمله می کنی، قیامت رو به تصویر می کشی /رجز که می خوندی می گفتم ای جانم /یاد یل جمل می افتم ای جانم، ای جانم،‌ ای جانم /میوه ی دل من یادگار حسن***از بس تشنته نور چشمات داره کم میشه /می گیره دلم تا که ابروی تو خم میشه /دیدن حریف تو نیستن ولی تا روتو سمت من کردی زدن /درست شبیه جدت فاطمه دیدم چقدر با نامردی زدن /نیزه به نیزه شد جراحتت بیشتر /سنگ به تو خورده به صورتت بیشتر /میوه ی دل من یادگار حسن***تیر بارون شدی قاسم بازم اومده یادم /بازم یاد تابوت بابای تو افتادم /شبیه زهرا پهلوت له شده، بسه تقلا زانوت له شده /پاره شده بازوبند تو و به زیر نعلا بازوت له شده /شکسته بازو ولی گردنت بیشتر /سر تو زخمیه ولی تنت بیشتر /میوه ی دل من یادگار حسن

به خدا بعد اباالفضل علمداری تو /چه کسی گفته که در بند گرفتاری تو /تو چهل منزل، چهل تا در خیبر کندی /ذوالفقار دو دم حیدر کراری تو /ای اسطوره ی وفا زینب، ای کنز صبر و حیا زینب /تو جانان مجتبایی و عشق شاه کربلا زینب /شوکت علی و ثانی زهرا، دختر شیر و دختر دریا /خطبه خواندی و همگی دیدن کوفه رو کردی محشر کبری /سلام الله علی قلب زینب الصبور***کوفه در زیر قدم هات به خود می لرزید /گویی انگار دوباره علی را می دید /از جلال و جبروت تو همه می گفتن /دختر شیر یل خیبر و بیچاره یزید /ای بانوی قهرمان زینب، بانوی علی نشان زینب /تالی تلو حضرت زهرا، عشق صاحب الزمان زینب /در حریم تو می کنم احساس عطر و بوی سیب، ‌عطر و بوی یاس /با ابد بی بی پرچمت بالاست، عمه ی سادات خواهر عباس /سلام الله علی قلب زینب الصبور

به رسم ادب، به رسم وفا /سلام یا حسین، سلام کربلا /به تو دل بسته ام عمری حسین /بابی انت و امی حسین /تشنه،‌ زخمی،‌ محروم از آب فرات /تنها، بی کس، مظلوم، جونم به فدات /روز عاشورا می رود میدان یکه و تنها ابی عبدالله***به رسم ادب، به رسم وفا /سلام ساقی و یل کربلا /وعده مون با یل ام البنین /توی بین الحرمین اربعین /سقا بی دست، بی آب در نهر فرات /تنها،‌ بی کس،‌ مظلوم، جونم به فدات /کار اهل حرم شده بس مشکل، خیمه بی آب است یا ابوفاضل