شب سوم محرم 97 - میثم مطیعی

روضه - راه درازی داشتیم از کربلا تا شام سوز و گدازی داشتیم از کربلا تا شام بر نیزه میرفتی و با زلف پریشانت راز و نیازی داشتیم از کربلا تا شام چیزی نمیگفتیم هر چه زخم میبردیم با خویش رازی داشتیم از کربلا تا شام در هر زمین خوردن خدا را سجده میکردیم دائم نمازی داشتیم از کربلا تا شام شاعر : محمدمهدی سیار

زمزمه و روضه - میلرزه صدام، میسوزه تنم چقد آخه هی زیر دست و پا زدنم نبودی بابا، توو تاریکیا صدا زدم انگار نمیدیدنم کجایی بابا که درد میکنه تموم تنم بابا چی بگم از کبوترای خونی آتیش معجر و سرای خونی چی بگم از شب و خرابه ، خودت که میدونی قلبم به تو وابسته اس جونم به جونت بسته اس پاهام دیگه بی جون و چشام خسته اس بابا اگه شد، موهامو نبین تو روخدا تاولای پاهامو نبین منم اگه شد، گلوی تو رو نمی‌بینم و گریه هامو نبین بابا اگه شد بی حرمتیای شامو نبین بابا غم تو قامت منو که خم کرد نگاه شامیا اذیتم کرد بگو که از سر رقیه کی سایه‌تُ کم کرد؟ هربار سرتو دیدم از دور تو رو بوسیدم تو چی زیر لب گفتی؟ نفهمیدم بابا اگه شد، اجازه بده بگم به همه من هم بابایی دارم ندیدی آخه، نگاهشونو بزار ببینن آشنایی دارم بزار بدونن خدایی دارم خدایی دارم بابا میدونی چی به زخم من نمک زد؟ میدونی چی سر سه ساله¬‌ت اومد؟ جلوی چشم تو یه شامی منو کتک میزد آه از تن آواره‌ت از دختر بیچاره‌ت آه از سر خاکی و لب پاره‌ت

زمینه - سلام انبیا، سلام اولیا سلام ما به صبر و استقامتت سلام جبرئیل، سلام مصطفی سلام حق به لحظه ی شهادتت سوره ی کرامت حسین، آیه آیه عزت حسین سرور شهیدان حسین، ترجمان قرآن حسین ثارالله! ای شور حق‌خواهی خورشید این راهی، ای خورشید صبر و رضا ثارالله! ای نور تو جاری بر نیزه شد قاری، لب‌هایت ای نور خدا (ثارالله، یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله) به عشق تو به‌پا، شدند خیمه‌ها قدم قدم به شوق هیأت آمدم تویی حقیقتِ اجابت دعا که دم به دم به نام تو نفس زدم مظهر صفات خدا، جلوه¬ی آیات خدا رونق عبادات ما، قبله‌گاه حاجات ما ثارالله! ای روح و ایمانم ای قدر و قرآنم، خامسِ اصحابِ کسا ثارالله! طاها و یاسینم ای حبل المتینم، آه ای شهید الشهدا (ثارالله، یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله) به سر دویده‌ام، به شوق دیدنت به عشق کربلای تو مسافرم به شوق دیدنِ بهشت روشنت به یاد اربعین دوباره زائرم حسرت جنان کربلاست، روضه ی رضوان کربلاست کعبه ی جهان کربلاست، قبله‌گاه جان کربلاست کربلا! حسرت عاشق‌ها دارالشفای ما، تربت پاک شهدا کربلا! خاک غرق خونت تربت گلگونت، توتیای دید? ما (ثارالله، یا ابا عبدالله، یا ابا عبدالله) شاعر : یوسف رحیمی

شور - ثارالله ثارالله تنت به روی خاک بیابون اباعبدالله ثارالله ثارالله سرت به نی ها زخمی و پرخون اباعبدالله

شور - عاشق حسینیم به ابالفضل بذا که بدونن همه دنیا سرگذشت ما از سرگذشتن مث سرگذشت حججی ها چیزی نداریم به غیر سر، مولا هدیه برای تو ناقابله، کاش قبول کنی از ما بشیم فدای تو ای دل همیشه نوحه گرت ای سرم فردای سرت حسین جانم سر و سرّی دارن باتو مولا، همه شهیدای؛ بی سر ما جون دادن به راهت غریبونه ، تازه جوونامون با یازهرا لحظه ی آخر، نگاه من ای کاش به روی تو باشه دم شهادت گلوی من مثلِ گلوی تو باشه ای دل همیشه نوحه گرت ای سرم فردای سرت حسین جانم کسی که خداوند عاشقش شه نمی مونه هرگز تک و تنها واسه حسین اونکه جون بیاره، خریدارشه حضرت مولا حسینی بودن به گریه کردن نیست به دادن جونه گریه خوبه اما گریه کافی نیست کی مرد مِیدونه؟ ای دل همیشه نوحه گرت ای سرم فردای سرت حسین جانم شاعر : میلاد عرفان پور

واحد - رسیدی، به مهمانی گریه هام بابا ! رساندی، به زخم دلم التیام بابا ! رسیدی... سلام بابا ! نبودی موی ما را دست آتش شانه میزد ندیدی هر که می آمد چه بی رحمانه میزد یکی سیلی یکی تازیانه میزد با گریه، بابایی! میگفتم، می آیی (حسین حسین حسین جان) دمیده، در این کنج خرابه طلعت ماه رسیده، چرا «سر زده» مهمان من از راه؟ چه دارد، یتیم جز آه؟ یتیمی درد بی درمان یتیمی... آه... یتیمی اسیری و غم هجران یتیمی... آه... یتیمی شدم در کودکی بی سامان، یتیمی رویایم! بابایم! همراهت، می¬آیم (حسین حسین حسین جان) (از زبان دختران شهدای مدافع حرم) دوباره، تو را بابای خوبم، خواب دیدم دوباره، تو را روشن تر از مهتاب دیدم سبکبار، بی تاب دیدم مرا بوسیدی و گفتی بیاور چادرت را که بینم بار دیگر بر تنت میراث زهرا مرا بوسیدی و گفتی ماه بابا ! میدانم، بابایی، مهمانِ مولایی (حسین حسین حسین جان) شاعر : محمدمهدی سیار

زمزمه - محرمه، هرکسی یک گوشه‌ای یا حسین! گریه برات میکنه یکی واسه، دیدن کرب و بلا شب به شب، داره صدات می‌کنه یکی با گریه میگه: «خواب آقامو دیدم رسیده بود کربلا، ناله‌هاشو شنیدم خیره میشد، به صحرا با همون حالت بی قراریش خیره میشد، که شاید کسی از راه بیاد برا یاریش» (واویلا) محرمه، هرکسی یک گوشه‌ای یا حسین! گریه برات میکنه اونکه ازت، رزق شهادت میخواد شب به شب، داره صدات می‌کنه یکی که جامونده از، رفیقای شهیدش اومده با خجالت، با موهای سفیدش یک نفر هست، که پارسال توی شام و حلب سینه میزد اشک حسرت، تو چشماش که چرا زنده از حرم اومد (واویلا) محرمه، هرکسی یک گوشه‌ای یا حسین! گریه برات میکنه خواهر تو، دلنگرونه واسه ت این شبا، همش دعات می‌کنه چرا نگاه زینب، همش به حنجر توس؟ آخه کدوم خواهری، شبیه خواهر توس؟ خیره مونده، چرا هی سمت قد رشیده علمدار؟ زیر لبها، میگه که ای خدا ساقیمونو نگهدار (واویلا) شاعر : امیررضا یزدانی