شب دوم محرم 97 - میثم مطیعی و وحید نادری

روضه - خیمه ها برپاست، بسم الله الرحمن الرحیم کربلا اینجاست، بسم الله الرحمن الرحیم بار بگشایید یاران چون قرار ما و دوست در همین صحراست، بسم الله الرحمن الرحیم ههُـنا مَـوضِـعُ کَـربٍ وَ بَـلا، این سرزمین قتلگاه ماست، بسم الله الرحمن الرحیم خیمه گاه بزم عشاق خدا در دشت خون تا ابد برپاست، بسم الله الرحمن الرحیم

روضه و مقتل - پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست این سرزمین غم‌زده، در چشمم آشناست این سرزمین که بوی نی و نیزه می‌دهد این سرزمین تشنه که آبستن بلاست گفتند: «طفّ» و «ماریه» و «شاطِیءُ الفُرات» گفتند: «غاضریّه» و گفتند: «نینوا»ست دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح آهسته زیر لب به خودش گفت: «کربلا»ست طوفان وزید از وسط دشت، ناگهان افتاد پرده، دید سرش روی نیزه‌هاست زخمی‌تر از مسیح، در آن روشنای خون روی صلیب دید، سر از پیکرش جداست طوفان وزید، قافله را بُرد با خودش شمشیر بود و حنجره و دید در مناست باران تیر بود که می‌آمد از کمان بر دوش باد دید که پیراهنش رهاست افتاد پرده، دید به تاراج آمده ا‌ست مردی که فکرِ غارتِ انگشتر و عباست برگشت اسب، از لب گودال قتلگاه افتاد پرده، دید که در آسمان، عزاست شاعر : مریم سقلاطونی

زمینه - ستاره ها دونه دونه از آسمون میان رو زمین به روی دستای مهربون قمر ام البنین رسیده کاروونی از دل تبدار صحرا إنّا لِلّهِ روی لبهای فرزند زهرا شده ذکر ملائک یاحسین در عرش اعلی خیمه زده خورشید، میان اهل زمین دعای ختم المرسلین: فَاللّهُ خَیْرٌ حافِظاً / وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ الهی سایه ات همیشه روی سرم بمونه نرو نکنه که اینجا همون زمینه میگیره از من تو رو الهی خواهرت زینب نباشه که ببینه تن پاک داداشم بی کفن روی زمینه گواهی میده قلبم قاتلم این سرزمینه دلم گرفته حسین، یه لحظه پیشم بشین نوحه سراییمو ببین فَاللّهُ خَیْرٌ حافِظاً / وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ گریه نکن تو ستون صبری برای این خیمه ها با اشک تو بچه ها می گِـریَـن، میلرزه عرش خدا دیدی که راه رفتن رو به رومون بستن این بار نه دیگه راه برگشتن گذاشتن واسم ای یار خدای ما بزرگه غم نخور تا هست علمدار گریه نکن زینب، لطف خدارو ببین که گفته قرآن مبین: فَاللّهُ خَیْرٌ حافِظاً / وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ شاعر : اکبر شیخی

نوا - حسین وای آقا شعله وره آتیش غم تو رو لبمه عمریه دم تو سینه می زنم پای حرم تو حسین وای

واحد - دوباره، به دل خیمه زده ماتمت ای یار حسین جان، تویی در دو جهان قافله سالار در این راه، مرا نگهدار خوشا صحرا به صحرا همسفر با تو حسین جان ندارد زندگی لطفی مگر با تو حسین جان بمیرانم رها اما مگردان ای دلبر ای دلخواه، لبیک ثارلله (حسین حسین حسین جان) دوباره، به کربلا رسیده کاروانت شکسته، به هرکجا دل مسافرانت که جان ها فدای جانت نپرس از نام این صحرا، که می¬دانی حسین جان عطش دارد زمین اینجا، که بارانی حسین جان زمین رحل و تو قرآنی حسین جان این تو این کربلا، غوغا کن بسم الله (حسین حسین حسین جان) بمیرم، که دریایی و لبهای تو عطشان بمیرم، که خورشیدی و بر خاک بیابان برایت بمیرم ای جان بمیرم تا نبینم ارباً اربا اکبرت را بمیرم تا نبینم گریه‌های اصغرت را به روی تل، نگاه خواهرت را ای اوج زیبایی، ای عشق رویایی (حسین حسین حسین جان) شاعر : میلاد عرفان پور

شور - وحید نادری - دلی که خونه دلی که تنگه دلی که توو روضه ها آشوبه دلی که تا می شنوه اسمت رو به سینه و سر همش می کوبه اگه صدامو می شنوی همه کسم فدای تو سلام می دم با نوکرات برسه کربلای تو یا حسین عزیز زهرا محرم اومد بازم می بینم خودم رو هر شب میون روضه چه روضه هایی که با هر اشکش خدا گناهامو می آمرزه اگرچه روسیام ولی تو باشی روسفید میشم می دونم آخرش یه روز رو دامنت شهید می شم یا حسین عزیز زهرا شاعر : معین اصغری

دم پایانی - باز، همان نسیم آشنا که میبرد دل مرا به کربلای تو باز، تو را صدا زدم حسین... به سویت آمدم حسین... به خیمه های تو صحنت، سرای من خاکت، شفای من نامت، چه خاطراتی، چه معجزاتی برای من سرگردان در، هوای تو این سو آن سو، دویده ام میسوزم تا، ز حنجرت «هَل مِن ناصِر» شنیده ام آه، سراغی از دلم بگیر که تا ابد شود اسیر دلم به بند تو کاش، نفس نفس جوانی ام تمام زندگانی ام شود پسند تو با یک، نگاه تو آیم، به راه تو شاید، که ره بیابم، به خیمه های سپاه تو با تو بودن، سعادت است عهد دل با، ولایت است پاداش من، در این مسیر ان شاء الله، شهادت است باز، اگر به هیأت آمدیم به شوق بیعت آمدیم به یاری امام ما، دگر نمی دهیم امان به ظالمان و مفسدان جهاد و والسلام! راهی چهل ساله دشتی پر از لاله گشته، گواه صبر و، بصیرت ما در این قیام خط سازش، شکسته است بند تسلیم، گسسته است جنگ و تحریم، اثر نکرد ما پیروزیم، در این نبرد مولا، أبا صالح کهفِ، امان ما بازآ، که انتظارت، گرفته طاقت ز جان ما شاعران : محمدمهدی سیار و میلاد عرفان پور

نجوا با امام زمان (عج) - فقط نه صبح من از ابرهای تار پر است گلوی جاده هم از بغض انتظار پر است بیا که زردی پائیز با تو بی معناست چرا که عهد تو از سبزی بهار پر است اگر که دفترت از خاطرات من خالی ست میان دفتر من از تو یادگار پر است به خاک های مسیرت نگاه کن گاهی که زیر هر قدمت قلب بی قرار پر است مگیر خرده اگر منتسب شدیم به تو چرا که دور و بر گل همیشه خار پر است چگونه یاد تو از خاطرم گذر نکند که لحظه لحظه ام از لطف بی شمار پر است مرا خراب خودت کن به خلق وا مگذار دل خراب من از دست روزگار پر است پس از دعای فرج کربلاست حاجت ما و در سر همه سودای آن مزار پر است شاعر : محمدعلی بیابانی