شب دهم محرم 1400، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

ای دادخواه عترت و قرآن بیا بیا /وی زخم دین به تیغ تو درمان بیا بیا / از زخم هر شهید ندا می شود بلند / کِای التیام زخم شهیدان بیا بیا / تا چند شیعه ناله ی "یابن الحسن" زند / ای شیعه را پناه و نگهبان بیا بیا /تا کی میان مقتل خون دست و پا زند /جدّت حسین با لب عطشان، بیا بیا / تا کی گُلان سوخته ی وحی، پای شان / خونین بوَد ز خار مغیلان؟ بیا بیا / تا کی مهار ناقه ی زینب به دست شمر / با اشک چشم و موی پریشان؟ بیا بیا

آن شب که بودی انتخاب ظلمت و نور /قومی در آغوش خدا، قومی ز حق دور /یک سو صف حق، سوی دیگر بود باطل / قومی پی دلدار و قومی بنده ی دل /آن سو خیامِ نار و این سو خیمه ی نور / آن سو سراسر دیو و دد، این سو همه حور /خلقت میان این دو خیمه ایستادند /قومی به آن قومی به این سو رو نهادند /ای دوست خود را در کدامین خیمه دیدی /یار حسینی یا طرفدار یزیدی؟ /خود در چه قومی کرده ای احساس، خود را /بگشای چشم عبرت و بشناس خود را /آن سو زحق دل ها جدا بود و جدا بود /این سو خدا بود و خدا بود و خدا بود /آزاد مردان دور ثارالله بودند /از سرنوشت خویشتن آگاه بودند /همچون عروسان، مرگِ خون را طوق کردند /غسل شهادت در سرشک شوق کردند /بنوشته بر رخسار خود با اشک دیده /تنها حیات ما جهاد است و عقیده /در انتظار صبح فردا بی شکیبند /هر یک زهیرند و بُریرند و حبیبند /عباس گوید وقف خاک دوست هستم /این دیده، این پیشانی، این سر، این دو دستم /من زاده ی آزاده ی ام البنینم /مشتاق شمشیر و عمودِ آهنینم /فردا کنم دریای خون، دشت بلا را /چون روی خود گلگون کنم کرب وبلا را /اکبر که از سر تا قدم پر از خدا بود /ممسوس در ذات خدا، از خود جدا بود /پیش از شهادت حال با شمشیر می کرد /آیینه ی دل را نشان تیر می کرد /دریای خون آغوشِ مولا بود بر او /زیباتر از دامان لیلا بود بر او /قاسم عروس مرگ را در بر گرفته /گویی دوباره زندگی از سر گرفته /از بس که دارد مرگِ خود را چون عسل، دوست /بر قامتِ رعنا زره پوشیده از پوست /ثارالله اکبر چراغ انجمن ها /بنشسته دور از انجمن، تنهای تنها /چون شمع سوزان اشک و سوز و تاب و تب داشت /آوازه ی "یا دهر افٍ لک" به لب داشت /گردیده عاشورا مجسم در نگاهش /می بود سعی از خیمه گه تا قتلگاهش /صد بسمل بی بال و پر می دید آن شب /آب آور بی دست و سر می دید آن شب /می دید پرپر بوستانِ هاشمی را /غلطان به خون هجده جوان هاشمی را /می دید از خون، بزمِ گل باران خود را /اندام پاره پاره ی یاران خود را /می دید در دریای خون تاب و تبش را /بالای تلّ زینبیه زینبش را /می دید نوک نیزه ی دشمن سرش را /پاشیده از هم عضوعضوِ اکبرش را /در کفه ی عشق و ارادت هستِ او بود /قنداقه ی اصغر به روی دستِ او بود

این شب آخره کنارمی حسین /قرار قلب بی قرارمی حسین /بزار نگات کنم این شب آخری /تمومه قصه ی خواهر برادری /قراره چه بلایی به سر ما بیارن /مگه قراره پا تو خیمه ی ما بذارن /خوب می دونم حسین به آخر خط رسیدم /از فردا با سر تو راهو ادامه میدم /حسین غریب مادر، حسین غریب مادر***امشب چرا دلم دلواپست میشه /مگه قراره که موی تو خاک بشه /خواب می دیدم که رو سینه ت نشسته شمر /خاطره های من افتاده دست شمر /بدی خنجر کُند این بود داداش که نامرد /وقتی که دید نمیشه، تنت رو پشت رو کرد /به من بگو حسین جان "خَد التریب" یعنی چه /دلم آتیش گرفته "شیب الخضیب" یعنی چه

با همه سختی ها باز آقا راه دادی نوکرت ممنونه /همنوا میشم این شب ها با اون که این روضه رو می خونه /"اِنَ جَدیَ الحُسَین قَتَلوهُ عَطشانا، طَرَحوهُ عُریانا، سَحَقوهُ عُدوانا" /منتقم خون حسین صاحب عزای کربلا /بیا که با تو این جهان رها شه از رنج و بلا /العجل یا منتقم، العجل یا منتقم

واویلا، واویلا امشب شب عاشوراست /واویلا، واویلا حسین غریب و تنهاست /مَشکای حرم همه بی آبند /طفلان حسین همه بی تابند /این آخرین شبه راحت می خوابند /امشب شب عبادته، فردا روز قیامته /امشب شب آرامشه، فردا روز اسارته***اصحاب ثارالله عهد جانبازی بستند /هفتاد و دو سردار پیشمرگ زینب هستند /گریون حبیب برای ارباب /افتاده زهیر رو پای ارباب /جون هم می سوزه از غم های ارباب /امشب همه فداییان گرم نمازن و دعا /فردا سر بریده شون میره بالای نیزه ها /امشب شب عبادته، فردا روز قیامته /امشب شب آرامشه، فردا روز اسارته***واویلا واویلا امشب خیلی دلگیره /زینب از دلشوره تا صبح حتما می میره /آروم تو حرم که نمی شینه / تا صبح می زنه به سر و سینه /فردا حسینشو بی سر می بینه /امشب پیش بردارش خاکی نمیشه معجرش /فردا می گیره چادرش آتیش شبیه مادرش /امشب شب عبادته، فردا روز قیامته /امشب شب آرامشه، فردا روز اسارته

این شب آخر، شب عشق ثار الله است /حافظ اهل حرم امشب چشم ماه است /این شب نوبت میثاق است، حلقه ی عشاق است حلقه ی اصحاب /در این لحظه ی رویایی، گشته تماشایی خیمه ی ارباب /زمزمه ی بنی هاشم و جمع یاران /جان همه فدایت حسین جان، حسین جان***آن شب قدری که بگویند امشب باشد /شعله ی دلشوره به جان زینب باشد /وای از قلب پریشانش، دیده ی گریانش، اشک فراقش /وای از این دل بی تاب و غربت ارباب و آتش داغش /با منِ دلشکسته مزن حرف هجران /جان همه فدایت حسین جان، حسین جان***زاده ی زهرا چه غریب است دردا، دردا /پیکر او روی زمین است عصر فردا /وای وای می شود او تنها در صف دشمن ها، تشنه و خسته /وای وای بر بدنش تیر است، نیزه و شمشیر است دسته به دسته /زینت دوش پیغمبر افتاده عریان /جان همه فدایت حسین جان، حسین جان

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود /فردا ز خون عاشقان این دشت دریا می شود /امشب کنار یکدگر بنشسته آل مصطفی /فردا پریشان جمعشان چون قلب زهرا می شود /امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی /فردا صدای الامان زین دشت برپا می شود /امشب کنار مادرش لب تشنه اصغر خفته است /فردا خدایا بسترش آغوش صحرا می شود /امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش /فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود

زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست /خار و خاشاک زمین منزل و ماوای تو نیست /سری به نیزه بلند است در برابر زینب /خدا کند که نباشد سر برادر زینب

گودال همون کوچه ست، خنجر همون میخه /مظلوم ترین شهید تاریخه /وای از کربلا گودال بلا، مونده پیکری زیر دست و پا /وا اسفا گوشه ی قتلگاه حسین بی دفاع /وا اسفا سر می برن کوفیا اما از قفا /این بغض و این کینه از خیبر و بدره، "والشمر جالس علی صدره" /وای از قتل صبر، وای از نیزه دار /مونده یک نفر بین سی هزار /دم اذون صدای ناله می رسه از آسمون /دم اذون انگشت و انگشترو برده ساربون /می کشی مرا حسین /از بعد عاشورا کرب و بلا دیگه از ضربه ی دوازدهم میگه / می سوزه دلم از این ماجرا، دیگه پیرهنش غارت شد چرا /خون جگره، ببین که زینب با کیا همسفره /خون جگره، خولی داره سرو شبونه می بره /شام بلا کوچه به کوچه بدتر از کرب و بلا /شام بلا بزم می و چوب و سر طشت و طلا

ای بی کفن حسین حسین حسین /بی پیرهن حسین حسین حسین /ای تشنه لب حسین حسین حسین /عشق زینب حسین حسین حسین /می کشی مرا حسین جان، حسین جان، حسین جان