شام غریبان محرم 1400 - میثم مطیعی و مهدی سرخان

روضه - به غیر کشته‌ی عشقت کسی شهید مباد کسی که دل به تو بسته‌است ناامید مباد کسی که مست تو شد دلخوش حرام نگشت کسی که عبد تو شد بنده‌ی یزید مباد برای هر دل دیوانه‌ی محرّم‌پوش بساط عیش حرام و مجال عید مباد کسی که رخت عزای تو را به تن نکند خدا گواه که در حشر روسفید مباد اگر بناست در آتش رَوَم، جهنم من کنار آنکه گلوی تو را بُرید مباد به هر که رو زده ام غیر شر به من نرساند مرا به خیر کسی جز حسین امید مباد شاعر : رضا یزدانی

زمزمه و روضه - هر دختری یه جور، مشغول دردشه هرکس یه گوشه‌ای، دلتنگ مردشه من پشت خیمه‌ها، دنبال بچه‌مم که زیر خاک کربلا، خوابیده ، سردشه بخواب، که غارتا تموم شده بخواب، که خیمه‌ها آروم شده بخواب، که زندگی برای من، بی تو حروم شده امون، امون از این همه بلا امون، از تشنگی‌ کربلا الان اگه بودی، خوابونده بودمت با چادر خودم، پوشونده بودمت سیراب میشدی، از شیر مادرت آروم با عمه زینبت، خندونده بودمت ولی، تو نیستی و دلم پره رباب، بعد تو آب نمیخوره ببین، از هرچی سایه‌‌ی خنک، بعد تو دلخوره امون، امون از این همه بلا امون، از تشنگی‌ کربلا شاعر : رضا یزدانی

دم پایانی - عمریه هم نفسیم، می گذره مثل نسیم خاطره های قدیم مست سبوی حسینیم، محو روی حسینیم دوباره دسته جمعی زائر کوی حسینیم زائر کوی حسین، گشته دل و جان ما بسته به موی حسین، حال پریشان ما دلخوشی عاشقان، روضه خون خداست جنّت ما هیأت است، مقصد ما کربلاست مولایم، اربابم یا حسین، از عشقت بی تابم یا حسین فریاد هل من ناصرت در یاد ماست یا لیتنا کنّا معک فریاد ماست عمریه هم نفسیم، میگذره مثل نسیم خاطره های قدیم ابر چشامون می باره، نفسا بی قراره نوای نینوا حرف دلامونه دوباره دل نوای نینوا دارد، آرزوی کربلا دارد هر نفس با شور عاشورا نغمه‌ی یا لیتنا دارد می کشد ما را یک نگاه تو می کشد ما را قتلگاه تو عمریه هم نفسیم، میگذره مثل نسیم خاطره های قدیم نغمه‌ی دل یا حسینه، تا ابد با حسینه هنوزم روی لبها سید و مولا حسینه سید و مولا حسین، آرام دل ها حسین زمزمه عاشقان، یا حسین و یا حسین ندارم غیر تو فکر و خیالی بنفسی أنت و أهلی و مالی عمریه هم نفسیم، میگذره مثل نسیم خاطره های قدیم ای رفقای صمیمی، می‌وزه باز نسیمی تا دوباره بخونیم از یه میثاق قدیمی میثاق این دل با، خون شهیدان است جان روشن از یادِ، پیر جماران است از سر گذشتن، سرگذشت و سرنوشت ماست دلداده ایم و بهر ما هر روز عاشوراست ما راهمان از کربلا تا مسجد الأقصاست ما انقلابی هستیم، مِهر ولایت با ماست هیهاتَ منّا الذّله، شوق شهادت با ماست (لبیک یا ثارالله) عمریه هم نفسیم، میگذره مثل نسیم خاطره های قدیم یاد شهیدای منا، که شدن تشنه فدا دم لبیک اللهم لبیکه رو لبها (لبیک اللهم لبیک لا شریک لک لبیک) دلداده حسین و دلتنگ کربلاییم بی تاب تشنگی ها، قربانی مناییم از زمزم اشک است شور مدام ما احرام خون بستیم از ظهر عاشورا (لبیک اللهم لبیک لا شریک لک لبیک) عمریه هم نفسیم، میگذره مثل نسیم خاطره های قدیم داغتو وقتی شنیدم، آه سردی کشیدم کاش کبوتر بودم، تا هرکجا پر می‌کشیدم اگه یه کبوتر بودم، به همه جا پر میزدم از کران تا کران بیرق عزای تو رو، پرچم ولای تو رو میزدم توو جهان مشرق و مغرب زمین، با اسمت آشنا بشن پیامتو بفهمنو، راهی کربلا بشن قصه ی سقا و عطش، روضه ی طفل غرقِ خون یه روز باید جهانی شه، توو هر زمین، به هر زبون (حسین عزیز فاطمه)

شور - مهدی سرخان - نفس نفس، حسین حسین همین و بس، حسین حسین آن اسم اعظم که نشانی می دهندش سربند یا زهراست، محکم تر ببندش هر کس که در سر آرزوی عشق دارد هنگام رفتن با شهیدان می برندش نفس نفس، حسین حسین همین و بس، حسین حسین گیرم علم از دست عباسی بیفتد عباس دیگر میکند از جا بلندش هر کس به این آسانی اهل کربلا نیست کار حسین است و دل مشکل پسندش نفس نفس، حسین حسین همین و بس، حسین حسین*** آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش هر کس که در سر آرزوی عشق دارد هنگام رفتن با شهیدان می‌برندش بابا! وصیّت‌نام? همسنگرت کو؟ این روزها خون می‌چکد از بندبندش آقا معلم، قصه از آن روزها گفت کردند سالِ آخری‌ها ریشخندش شرمی نکردند از صدای سرفه‌دارش چیزی نخواندند از نگاه دردمندش گیرم عَلم از دست عباسی بیفتد عباس دیگر می‌کند از جا بلندش هر کس به این آسانی اهل کربلا نیست کار حسین است و دل مشکل‌پسندش

زمزمه - وقت جداییه، وقت وداع من پیش منه هنوز، اون کهنه پیرهن گفتی برام بیار، اون یادگاریو که بوی مادرو میده، میشه برات کفن نرو، امید آخر حرم نرو، بدون تو کجا برم؟ نرو، که معجرم حسین من! بمونه رو سرم «نرو حسین من حسین من» خیمه پر از عزا، با رفتنش شده هنگام غارت، پیراهنش شده ای سینه‌ی حسین، سنگین شدی چرا؟ که لحظه‌ی جداییِ، سر از تنش شده کجاست، سر بریده‌ی حسین کجاست، قد خمیده‌ی حسین کجاست، دل شکسته و بلا کشیده‌ی حسین «نرو حسین من حسین من» ده روزه گریه‌هام، وقف عزا شده ده روزه که دلم، کرب وبلا شده میسوزه خیمه‌ی، اهل حرم هنوز تازه توی دلای ما، آتیش به پا شده قسم، به نیزه و سر حسین قسم، به پاره پیکر حسین دلم، هم ناله میشه روز و شب، با مادر حسین «بسوز، دلم براب کربلا بسوز، برا سر رو نیزه‌ها» «حسین، تموم زندگی من حسین، دلیل بندگی من» شاعر : رضا یزدانی