شب نهم محرم 1400،‌ مهدی رسولی

آقا بیا تا زیر پایت جا بگیرم /شاید کنار مقدمت ماوا بگیرم / من نذر کردم تا ظهور چشم هایت /شب های جمعه تا سحر احیا بگیرم / بی نام تو یک واژه ی بیهوده هستم /وقتی که یادت می کنم معنا بگیرم / من حاجت چندین و چند ساله ام را /آنقدر می گریم به پایت تا بگیرم /باید همین امشب بگیرم حاجتم را /شاید نبودم یا نشد فردا بگیرم /من کربلا می خواهم از دست تو آقا /آنقدر می گریم که تا امضا بگیرم / تا اینکه امشب دست هایم را بگیری /ناچارم آقا روضه ی سقا بگیرم

تا می شود ز چشمه ی توحید جو گرفت /از چشم های مست تو باید سبو گرفت /تو آبی و به آب تو را احتیاج نیست /پس این فرات بود که با تو وضو گرفت /کوچک نشد مقام تو نه، تازه کربلا /از آبروی ریخته ی تو آبرو گرفت /دیگر برای اهل بهشت آرزو شدی /وقتی عمود از سر تو آرزو گرفت /خیلی گران تمام شد این آب خواستن /یک مَشک از قبیله ما یک "عمو" گرفت /از آن به بعد بود صداها ضعیف شد /از آن به بعد بود که راه گلو گرفت

رفتی بی خداحافظی، چشم به راهتن اهل حرم /رفتی دلشوره گرفتیم، هم من و هم زینب خواهرم /تکیه گاه سپاهم، ماه خیمه ای آب آور /الهی جون من فدات، یل دلاورم فدات پاشو /یل دلاور حرم می باره چشم من برات پاشو /ببین چطوری مضطرم، به خاطر مخدرات پاشو /تو خیمه گاه منتظر مونده دخترم آه ابالفضل /بعد من و تو چی میشه با اهل این حرم آه ابالفضل /آه زینب آه زینب آه زینب