شب هفتم محرم 1400،‌ محمدرضا طاهری و حسین طاهری

غافلم، باز خبردارم کن /یوسف فاطمه، بیدارم کن / بار سنگین گناه آوردم /از سر لطف، سبکبالم کن /ای طبیبی که پی بیماری /نظری بر دل بیمارم کن / آمدم توبه کنم، پاک شوم /مهربان، خالی از اغیارم کن / کمکم کن نروم سمت گناه /با تشر هم شده وادارم کن / بین عشاق حسین بن علی /بی بهایم، تو بها دارم کن / وسط گریه، میان روضه /لحظه ای لایق دیدارم کن / بر غم ذبح عظیم اصغر /تا خود حشر گرفتارم کن***از دست فراقت گِله دارم، گله دارم /هر روز همین مسأله دارم، گله دارم /جامانده ترین لاله ی باغ شهدایم /دلتنگی صد قافله دارم، گله دارم /بی کرب و بلا هیچ دم آرام نگیرم /آقا دل کم حوصله دارم، گله دارم /عمری ست که با دیدن هر کودک در خواب /من پرسشی از حرمله دارم، گله دارم /گیرم که زدی تیر، چرا خنده نمودی /صد زخم از آن هلهله دارم، گله دارم

رفت و داغ دوری اش دامان مادر را گرفت /از دم خیمه سر و سامان لشگر را گرفت /تیر با چه سرعتی آمد بماند قصه اش /آنچنان آمد که آقا جای تن سر را گرفت /تیر با یک شعبه هم کار خودش را می کند /با سه شعبه جوری آمد کل حنجر را گرفت /خطبه اش با گریه بود افسوس لشگر خنده کرد /چند لحظه بعد آن خون کل منبر را گرفت /خون او گر بر زمین می ریخت محشر می رسید /این چه خونی بود داغش کل محشر را گرفت

گریه نکن حسین منو نده عذاب /گریه نکن حسین که جون میده رباب /گریه نکن حسین بی طاقتم نکن /اسیر اشکای خجالتم نکن /نزار که توی خیمه خجلت زده بشینم /من اصغرم رو دادم که اشکاتو نبینم /اگه بدی اجازه شمشیر برمی دارم /شرمنده ام حسین جان،‌ دیگه پسر ندارم /این قبر کوچیکش امونم رو بریده /شکر خدا کسی تدفینشو ندید /خوابیده زیر خاک همین برام بسه /دستای نیزه ها بهش نمی رسه /اینا دیگه به اصغر کار ندارن مگه نه /محاله جسمو از خاک در بیارن مگه نه /مثل بقیه اصغر سرش جدا نمیشه /آخه سرش جدا شه هم باز رو نیزه جا نمیشه /پر زدی دیگه از دست رباب علی /به روی نیزه ها آرام بخواب علی /ای بی گناه من چی سرت اومده /به سر کوچیکت آخه کی سر زده /عزیزکم یه بارم مادر به من نگفتی /مراقب خودت باش از روی نی نیفتی /کبوترم میون پنچه های یه گرگه /این نیزه که برای گلوت خیلی بزرگه

هر دم آید این نغمه به گوش "هل من ناصر ینصرنی" /دست از جان بشوی در ره عشق، باید جان و سر هدیه کنی / ذکر عالم "لبیک یا حسین"، بالروح، بالدم "لبیک یا حسین" /در غم ارباب زاری کنید، اشک مصیبت جاری کنید، مادرمان را یاری کنید /سیدنا العطشان مولا حسین

از عطش مستی و در سینه شَرَر داری تو /گریه سر کرده ای و حالِ دگر داری تو /ظاهرا دستِ تو بسته است در این قنداقه /بال وا کرده ای وعزمِ سفر داری تو /سر کشیدی که ببینند و گلو را بزنند /ای جگر گوشه ی من بس که جگر داری تو /بی زره آمده ای حیدرِ در گهواره /نه به کف تیغ گرفتی نه سپر داری تو***بچه ها دست بابا خونی شده /گمونم شیرخواره قربونی شده /عباشو طوری رو اصغر کشیده /گمونم خیلی خجالت کشیده

جای بغل رباب ببین کجایی /قند عسل رباب رو نیزه هایی /کوچیکه سرت با طناب می بندن /ببین به مادرت همه می خندن /تو نِی سواری، منم پیاده، ببین کیا کنار منن /این حرمله با سنان و خولی با کعب نِی منو می زنن /لالا لالایی، لالا لالایی، لالا لالا لالا پسرم***ای کاش نمی دیدم کنار محمل /گهواره تو دزدیدن یه مشت اراذل /بلای جون من خون قنداقه ت شد /ریختن تو حرم خیمه مون غارت شد /تو هر چی داشتی ازم گرفتن، یه مادرم که بی پسرم /ببین چه وضعی درست شد اینجا، یه محرمم نموند تو حرم