شب ششم محرم مهدی میرداماد سال 1400

هزار شکر سرم زیر پرچم حسن است/شب ششم شده یعنی محرم حسن است/بد است پیش کریمان که بیش و کم خواهی/که کار و بار دو عالم از عالم حسن است/چه غم که قفل زیاد است از قضا و قدر/کلید رفع بلا ذکر اعظم حسن است/چقدر فاطمه می خواهدش کسی را که/کنار داغ حسینش غمش غم حسن است/قسم به گریه کنانش که زود می بینم/قرار ما همه صحن معظم حسن است

پنجره دل را بگشا/به سوی کربلا/زود معطر کن /جان را ز بوی کربلا/نور می آید /قافله حسین ازدور می آید/بپیوند به این خیل آسمانی/مبادا روند و تو جا بمانی/لک لبیک ابا عبدالله

عزیز حسن ، امید حسین/جوان حسن شهید حسین/کسی شبیه تو دست از جوانیش نکشید/به پای شوق تو پای رکاب هم نرسید/شعر ایثار توست زیباتر از غزل/وصف تو تا ابد شد اهلی من عسل/لا یوم کیومک اباعبدالله/یل نوجوان به میدان زده/تو گویی حسن به رزم آمده/ستاره ای بدرخشید و ماه میدان شد/دوباره جلوه رزم حسن نمایان شد/آغوش خود گشود بی پروا بر اجل/شد مرگ رخ او شیرین تر از عسل/لا یوم کیومک اباعبدالله

ازرق و بچه هاشو دیدم زدی/نوه دلاور بدر و حنین/چی شد از بالای مرکب افتادی/کی با نیزه رو لبت نوشت حسین/دست خط باباتو نشون دادی/من می خواستم بمونی اما نشد/همه خیمه رو گگشتیم به خدا/زره اندازه تو پیدا نشد/هر چی از رو خاک بلندت می کنم/باز می بینم که پاهات رو زمینه/تو تنت له شد و اکبر /فرق تو با علی اکبر همینه/چرا جای سم اسب رو تنت/چقدر با سنگا تکریم شدی/جسمت شبیه اسمت قاسمه/با لب خنجرا تقسیم شدی/بانگ انی قاسم ابن الحسنت/این همون تنهاترین گناهته/هر جوری شده برت می گردونم/مادرت تو خیمه چشم به راهته