شب پنجم محرم 1400، مهدی رسولی

ناامیدی نبود نزد گدایان حسن / دست ما را برسانید به دامان حسن /نشنیده است کسی خواهش روزی از ما /می رسد روزی ما صبح و شب از خوان حسن /حاجتم نیست در این شهر به احسان کسی /عادتم داده خداوند به احسان حسن / نشکند گوشه ای از نان کسی را همه عمر /آن که یک روز نمک گیر شد از نان حسن / حُسن رفتار چنان داشت که از رحمت او / مرد شامی شده یکباره غزلخوان حسن / حرف او را نخریدند سپاهش، غم نیست / آمده خیل ملک گوش به فرمان حسن / سُفرایش همه رفتند و یکی بازنگشت / در عوض این همه نوکر همه قربان حسن /می رسد صبح ظهوری که بنا خواهد شد /مثل ایوان نجف گنبد و ایوان حسن /و بدانند همه کوفه صفت های زمان /که فروشی نبود عشق محبان حسن

به تو دل خوش کردم، به تو که آقایی /دلمو آوردم یه دل زهرایی /خوبه حال و روزگارم، پیش پات که سر بذارم /همه زندگیمو از دست سخاوت تو دارم /دردامو واست آوردم، خودمو به تو سپردم /نمک عشق حسینو سر سفره ی تو خوردم /دلم با مادرت امشب میگه حسن /حسین میگه حسن، زینب میگه حسن /حسن جانم حسن جانم***غم نداره هر کس به غمت دل داده /هر کی شد گریونت تو قیامت شاده /مادرم نذری تو هم زد، سرنوشتمو رقم زد /پدرم تو گوشم از بچگی از لطف تو دم زد /تو امید آخرینم، با محبتت عجینم /این شبا خواب زیارت ضریحتو می بینم /غریب فاطمه این دل حرمته /چشمای تر من دریای غمته /دلم با مادرت امشب میگه حسن /حسین میگه حسن، زینب میگه حسن***کَرمت عزت داد به من ناقابل /تو شدی مولا و همه عالم سائل /می خوام آدم تو باشم، مرهم غم تو باشم /تا خدا خداست فقط به زیر پرچم تو باشم /همه اعتبارم از تو، دل بیقرارم از تو /به امام حسین قسم محرم ها رو دارم از تو /بازم به نوکرت آقا بها بده /یا جونمو بگیر یا کربلا بده /دلم با مادرت امشب میگه حسن /حسین میگه حسن، زینب میگه حسن

اِن ذُکر الخیر فی العالمین /اوله حسین، آخره حسین و اصله حسین /مَن والی الحسین نجی، مَن عاد الحسین هَلَک /نورک مصباح الدجی، یا لیتنا کنا معک /خون تو در رگ هاست، ثارک ثارالله /حب تو در دل هاست، حبک حب الله /یا اباعبدالله، یا اباعبدالله، یا اباعبدالله