شب نهم محرم 1400 - مهدی سلحشور - تاسوعا

روضه - ای کاش که در مقدمت ای یار بمیرم صد بار شوم زنده و صد بار بمیرم من طاقت نادیدن روی تو ندارم مگذار که در حسرت دیدار بمیرم پرونده اعمال مرا پاک کن امشب مگذار سیه روی و گنهکار بمیرم در راه ظهور تو به دردی که نخوردم ای دوست زمن بگذر و بگذار بمیرم ای یوسف زهرا تو بده رزق شهادت مپسند که در بستر و بیمار بمیرم حالا که تویی صاحب عزا کاش که من هم در روضه عباس علمدار بمیرم آنجا که دو دست از بدنش قطع شد و خورد یک تیر به آن چشم گهربار، بمیرم ما بین نوای دو دمِ پیر غلامان: “سقای حسین سید و سالار…” ، بمیرم***امید در میان حرم پا گرفته است دریا دوباره جانب دریا گرفته است باب الحسین بوده و باب الحوائج است هر کس بر آنچه خواست ز سقا گرفته است لبیک گفته است همه ی عمر بر حسین با او وفا و عاطفه معنا گرفته است گیرد مگر علامت عصمت عجیب نیست هم آنچانان که زینب کبری گرفته است با آن که دست در بدنش نیست باز هم دست تمام گریه کنان را گرفته است هر گرفتاری سراغ آستانش آمده رزق و روزی تمام خاندانش را گرفت خوش به حال سائلی که سائل عباس شد خوش به حال آنکه از عباس نانش را گرفت ...

واحد تند - نوکر اونه که بشه مثل آقا نترس جز برای دوری از کرب و بلا نترس درس مکتب حسین اینه که تا ابد از خدا بترس و از غیر خدا نترس عنان خودت رو به شیطان نده خدا راهش از راه شیطان جداست چه روزا گذشت تا بفهمیم همه خدا خیلی بالاتر از ناخداست نوکر حسین و عبد خدای حسینم تا همیشه دربست زیر لوای حسینم اربعین ایشالا کرب و بلای حسینم

تک - ای لشکر حق را سر و سردار را ابوالفضل وی دست علی در صف پیکار ابوالفضل هم خون حسین بن علی در تن پاکت هم روح تو در پیکر ایثار به ایثار ابوالفضل ریحانه ی دو فاطمه و ماه سه خورشید آرام دل حیدر کرار ابوالفضل مانند تو در ارتش اسلام که دیده فرمانده و سقا و علمدار ابوالفضل