شب هفتم محرم 1400 - میثم مطیعی و وحید نادری

لالایی - إنَّ فی الجنّة نهرا مِن لَبَن لِعَلیِّ و حسینٍ و حسن چی می شه صدای کفش پاش بیاد بخوابه… در بزنن… باباش بیاد زیر بارون عمو با داداش بیاد لالایی طفل زبون بسته ی من إنَّ فی الجنّة نهرا مِن لَبَن لِعَلیِّ و حسینٍ و حسن قاصدک! فصل گلای پرپره «خونه ی ابر بهار کدوم وره؟» پسرم شبا خوابش نمی بره لالایی هی لباتو به هم نزن إنَّ فی الجنّة نهرا مِن لَبَن لِعَلیِّ و حسینٍ و حسن الهی مرد خدا بشی یه روز عصای دست بابا بشی یه روز شب بخیر گلم! که وا بشی یه روز لالایی قربون اون لب و دهن إنَّ فی الجنّة نهرا مِن لَبَن لِعَلیِّ و حسینٍ و حسن کم توی چشام نیگا کن عزیزم هوا تاریکه لالا کن عزیزم کاشکی صب بشه دعا کن عزیزم لالایی چشات دارن بسته می شن إنَّ فی الجنّة نهرا مِن لَبَن لِعَلیِّ و حسینٍ و حسن خواب دیده عموش اومد… باباش رسید چی براش آورده؟ یه اسب سفید اسبه تشنه شه… بهش آب نمی دید؟ لالایی بیا بریم… اینا بدن إنَّ فی الجنّة نهرا مِن لَبَن لِعَلیِّ و حسینٍ و حسن شاعر : حسن بیاتانی

زمزمه و روضه - کسی قدر من واسه لبات بی تاب نیست شبیه هاجر هر جا که میرم آب نیست پاتو رو خاک بکوب اسماعیل شاید از خاک بجوشه زمزم اما نه! برمی‌گرده عباس، بهت قول میدم شلوغ شده بیرون خیمه مادر گمون کنم که اومده آب آور تموم شد غصه... سکینه با گریه اومد پیش من میخونم از چشماش عموتو کشتن شروع شد غصه... «لالایی لالایی علی اصغر، عزیز مادر» بابا تنها شد، پاشو علی کاری کن به جای عباس، پاشو علمداری کن ای کاش صدتا پسر داشتم تا تووی راهش فدا میکردم از اول آرزوم این بوده، دعا می‌کردم آبرومو بخر میون میدون لشکریارو به عقب برگردون خدا به همرات زره به قدّ تو ندارن مادر قنداقه رو می‌بندمش محکم‌تر خدا به همرات «لالایی لالایی علی اصغر، عزیز مادر» حسین حرف میزد، تیری صداشو قطع کرد سه شعبه خورد به اصغر، رگاشو قطع کرد بند قلب منم شد پاره خونش پاشید به روی بابا لبهاش خشک از عطش بود و شد، فدای مولا قنداقشو کاش نمی‌کردم محکمدست و پا میزنه به سختی بچه‌ام گلم پرپر شد بین سر و تنش جدایی افتاد شیش ماهه توو آغوش باباش جون داد گلم پرپر شد «لالایی لالایی علی اصغر، عزیز مادر» شاعر : سید مهدی سرخان

زمینه - من ابر بهار، بارانی تو جان و دل من، ارزانی تو ای نوح نجات، ای راز حیات خوشبختم اگر باشم قربانی تو ای شمس و قمر، محو تابیدن تو ای خلقت ما محض فهمیدن تو دنیا حسین عقبا حسین، مولا حسین جان غم بود و نشاط، جان بود و حیات عطرت که وزید، از سمت فرات با شوق تو ما بینا شده ایم شد سرمه‌ی چشم ما خاک عتبات ای غفلت ما از تو گرداب هلاک ای روضه‌ی تو ما را کشتی نجات دنیا حسین عقبا حسین، مولا حسین جان هیچ و عدمیم بی‌ماتم تو دل‌مرده شویم، دور از غم تو با تو چه خوش است حال دل ما ای گردش دل‌هامان با پرچم تو در عشق بلاخیزت ای عشق خدا هرلحظه غمی دیگر شد هم‌دم تو دنیا حسین عقبا حسین، مولا حسین جان شاعر : میلاد عرفان پور

زمینه عربی - حاءٌ حرفی، یحکی حُبَّه حاء، حرف من است که عشق امام حسین (ع) را روایت می‌کند حاءٌ حُلمی، أبقى قُربَه حاء، رؤیای من است که در کنارش می‌مانم سینٌ سُلطان، ساقی الأحزان سین، اشاره به سلطان و ساقی غم‌هاست سینٌ سجَدَ وجودی عندَ العَتبه سین، سجده وجودم در آستان درگاه اوست. یاءٌ یدُ مشتاقٍ تحتَ القِبّه یاء، دستی مشتاق، زیر گنبد است نونٌ نهَرُ العینِ، فاضَت غُربه نون، رودی از چشم است که غربتش جوشید مظلوم حسین، عطشان حسین مظلوم حسین، عطشان حسین مذبوح حسین، آه سربریده حسین، آه لبیک حسین، لبیک حسین لبیک حسین آه شاعر : بنت الهدی الصغری

واحد - علیِ اکبر اذان گفته شده هنگام نماز من علی اصغر بیا بابا رسیده وقت قنوت و راز و نیاز من نوایم را، ربنایم را با خودت بالا می‌بری چون آه که قرآنم می‌شود کامل با تو اینک ای سوره کوتاه به وقت قنوتم، عقیق منی تو، به دست قنوتم چه زیبایی بیا گل سرخم که عطر گلابت نمازم را کرده رؤیایی تو نغمه راز و نیاز منی، تو شعله سوز و گداز منی به سرخی رویت، به خون گلویت تو مٌهر قبول نماز منی شکوفه ی سُرخَم خداحافظ تبسم‌هایت چه شد بابا تلظی‌هایت مرا کشته تماشای قد و بالایت غروب سرخِ رخ زیبایت مرا کشته گلوی تو زیر برق خورشید این صحرا می درخشد باز در آن سوی معرکه چشم تیر بی‌پروا می‌درخشد باز گلوی سپید و سه شعبه رسید و کبوتر نازم پرید از خواب خبر نبرد کاش، نسیم بیابان، ز خون گلویش برای رباب ببین همه هستم ز دستم رفت، به‌روی دو دستم ز دستم رفت ببین که شکستم، به گریه نشستم که غنچه باغم ... ز دستم رفت شکوفه ی سُرخَم خداحافظ شاعر : دکترمحمدمهدی سیار و میلاد عرفان پور

شور - وحید نادری - کار روضه هات بوده دل اگه کمی نرمه می برم دل از دنیا چون دلم به تو گرمه من ذره و تویی خورشید عالمین دست منو بگیر مولای یا حسین لبیک یا حسین بی تو غصه مو آقا می شه از تو چشمام خوند با تو می شه عاشق بود با تو می شه عاشق موند از کوثر غمت تو قلبم بریز دست منو بگیر یا ایها العزیز

روضه حضرت علی اصغر (ع) - آی بی ابر آسمان! باغ پیمبر تشنه است خیمه گاه ساده اولاد حیدر تشنه است آب شو از شرم و بر سر خاک کن آه ای فرات! هستی و ذریه ی ساقی کوثر تشنه است خوب می جنگد ولی چشمش سیاهی می رود خوب میجنگد ولی پیداست «اکبر» تشنه است می وزد در دشت گاهی هم صدای هق هقی کنج خیمه مادری با دیده ی تر تشنه است آخر مجلس شبی دیدم تمام روضه ها پای این یک روضه می گریند: اصغر تشنه است شاعر : دکترمحمدمهدی سیار