شب دوم محرم 1400،‌ محمدرضا طاهری و حسین طاهری

هر دم آید این نغمه به گوش "هل من ناصر ینصرنی" /دست از جان بشوی در ره عشق، باید جان و سر هدیه کنی /ذکر عالم لبیک یا حسین، بالروح بالدم لبیک یا حسین /در غم ارباب زاری کنید، اشک مصیبت جاری کنید، مادرمان را یاری کنید /سید العطشان مولا حسین

بانگ جرس گوش نواز می آید /شور عراقی ز حجاز می آید /قافله ی قبله ی راز می آید /این شاه جهاندار است، علت اسرار است، سید الاحرار است /سرفراز می آید /سعادت است علمش، شفاعت است کرمش، قیامت است حرمش /به این کویر مبارک است قدمش /بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا /موکب سلطان دین آمد به سوی کربلا /خاک پای زینبش شد آبروی کربلا***یوسف زهرا که جهان قربانش /دست عوالم همه بر دامانش /خسته ز راه آمد با طفلانش /مولای بهشتی ها آمده در صحرا، آخر سر اینجا می کشند عطشانش /فدای چشم ترش، به آخر سفرش، رسیده با قمرش /‌ به سر زند عقیله پشت سرش /شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین /خیمه گاه غم به پا در کربلا دارد حسین /قصد ترک جان و سر پیش خدا دارد حسین***کرب و بلا شد ز بلا مالامال /لشگری از کوفه رسید با جنجال /شد ز مسافر به سنان استقبال /این دشت بلاخیز است، خاک غم انگیز است، دلهره آمیز است /الامان از گودال /ز اشک و آه چه شود، بدون ماه چه شود، غریب شاه چه شود /ز خیمه تا به قتلگاه چه شود /از حرم تا قتلگه زینب صدا می زد حسین /زیر پای شمر دون هی دست و پا می زد حسین /با نگاهش شعله بر قلب خدا می زد حسین

بغض همه عالم و آدم وا شد امشب /کرب و بلا چشم تو روشن، آمد زینب /آه آه قافله در راه است، "اعوذ بالله" است بر لب ارباب /آه آه خون به دل افلاک، نشسته بر این خاک مَرکَب ارباب /گفته به گریه زینب که در این بیابان /خیمه نزن حسین جان حسین جان حسین جان***صاحب جان و دل زینب ای محبوبم /من ز غم و غربت این دشت دل آشوبم /وای وای غرق غم و دردیم، بیا که برگردیم سوی مدینه /آن سو لشگر نامرد است، با خودش آورده است خنجر کینه /تیر و سنان و نیزه رسیده فراوان /خیمه نزن حسین جان حسین جان حسین جان***کینه به دل گرفته این قوم از اسم تو /این همه نیزه چه کند وای با جسم تو /وای وای دور و برت هستند، فکر سرت هستند تک تک اینها /وای وای روح من و جانم، بعد تو می مانم بی کس و تنها /همسفر من این لشگر نامسلمان /خیمه نزن حسین جان حسین جان حسین جان

با خودش دارد امیر مهربان این کاروان /زیر پا حس می کند هفت آسمان این کاروان /با حرارت دورشان گرم طواف است آفتاب /از پر جبریل دارد سایبان این کاروان /می رود منزل به منزل مادرانه پشت سر /می خورد با دست زهرا آب و نان این کاروان /از حبیب بن مظاهر تا به طفل شیرخوار /دلبری کرده است با پیر و جوان این کاروان /هست لبخند رقیه التیام خستگی /با خودش آورده یک آرام جان این کاروان /ای حسین جان، ای حسین جان،‌ ای حسین

سلام ای ماه خون، ماه اشک، ماه غم /سلام ای مرثیه، شعر و شور، ذکر و دم /سلام ای شورش نوحه ی محتشم، سلام ای محرم /رنگ عشق به دنیا زدند، مهر غم به دل ها زدند /پیرهن پاره پاره رو توی آسمون ها زدند /نوای نوحه از بالا میاد، صدای شیون زهرا میاد /مسلمانان حسین مادر ندارد /غریب است و کسی بر سر ندارد /حسین مادر ندارد، عزیزم سر ندارد /حسین جانم حسین، حسین جانم***سلام ای نوحه خون، گریه کن، سینه زن /سلام ای قصه ی یوسف و پیرهن /سلام ای کشته ی بی سر بی کفن /سلام ای عشق من، سلام ای عشق من /نغمه ی تو چاووشمه، پرچمت روی دوشمه /ناله های "هل من معین" تا ابد توی گوشمه /دوباره جونمون بر لب میاد، صدای روضه خون هر شب میاد /اگر کشتند چرا خاکت نکردند /کفن بر جسم صد چاکت نکردند /چرا دُر نابت ندادند، چرا آبت ندادند /حسین جانم حسین، حسین جانم***سلام ای قبله ی این دل مبتلا /سلام ای وادی البلا للولاء /سلام ای مقصد روح قالو بلی /سلام ای کربلا، سلام ای کربلا /عاشقا توی حسرتت، کل عالمه وسعتت /کربلا هزار ساله که بوی خون داره تربتت /نسیم غربت از هر جا میاد، صدای ضجه ی زن ها میاد /همه از خیمه ها بیرون دویدند /ولی سالار زینب را ندیدند /سواران که رسیدند، روی جسمش دویدند /حسین جانم حسین، حسین جانم

ای غم مقدس که باز تو دلم جوونه زدی /چقدر بهت محتاج بودم، چقدر به موقع اومدی /سر حالم تو روضه، اصلا انگار غم می خوام /من اصلا از دنیا چی می خوام، محرم می خوام /یک دقیقه از عمرم مونده باشه دم می خوام /نفس های آخر رو پای این پرچم می خوام /دنیای من همین دمه، هرچی بگم حسین کمه /دنیا یک دلخوشی داره اونم محرمه /آقام حسین حسین حسین***تا که اسمتو می برم، گریه می کنم بی هوا /چقدر حالمو خوب کرده این "حسین حسین" گفتنا /مگه اسمت چی داره که دلم آشوب میشه /تا دم مرگم پیشت باشم چقدر خوب میشه /همین اشکای چشمام زیارت محسوب میشه /در خونه ت هرکی نوکر باشه محبوب میشه /من از تو دل نمی کنم، با تربت تو ساختنم /تا وقتی که نفس بدی من سینه می زنم /آقام حسین حسین حسین***من که از همون بچگی عشق تو توی خونمه /چیکار کنم با این دوری که درد بی درمونمه /اگه این درد دوری برای من کابوسه /تو هوامو داری چون قلبم باهات مانوسه /دیگه دارم می میرم، داره این دل می پوسه /بیشتر از هر سال آقا بی قرار پابوسه /ارباب خوب و نازنین، حال خرابمو ببین /درمون من زیارته اونم تو اربعین /آقام حسین حسین حسین