شب دوم محرم 1400 - محمود کریمی و حنیف طاهری

روضه - صدای گریه میاد از پس پرچین دلامون کیه که بغض گرفته اش وا میشه بین صدامون هق هقی که یادمونه از همون بچگیامون صدای یه مادر انگار میپیچه تو هیئتامون پشت پرده ی زنونه لابه لای مهمونامون صاحب عزا میاد میشینه بالا دست مادرامون اون که با دست شکسته میاد و تو کوچه هامون شال مشکی عزا رو میندازه رو شونه هامون اون که خاک کف پاهاش میشه سرمه ی چشامون باچادر می گیره هر شب اشک چشم جوونارو اون که با دم خداییش دم میده تو روضه هامون مادری که دم میگیره بین شور و نوحه هامون نَمی از اشکای بی بی میاره گریه برامون خط گریه از تو چشمام میاد از رو گونه هامون رد میشه از گونه هامو می رسه روی لبامون آخرش میریزه اشکا به روی پیرهن سیامون اون موقع میون سینه زنی ها میره کربلا صدامون کیه که زبون می گیره میگه مادرت بمیره پس پرچین دلامون یه نفر زبون میگیره کیه که نفس بریده میگه مادرت بمیره حسین ...... هودجی که از بهشته بایه دنیا از فرشته اومده یه قد خمیده میگه مادرت بمیره مادرت برات بمیره ، غریب مادر .... چهار تا بانو پا رکابش غم تو چشمای پر آبش کیه با رنگ پریده میگه مادرت بمیره چش هیچ کس نمی بینه یه نفر میاد میشینه صداشو هرکی شنیده میگه مادرت بمیره......

زمینه - ای که بنام تو شد عالمین یا اباعبدالله الحسین توی رگام حرارت محبتت می جوشه فلک برا عزای تو پیراهن سیاه می پوشه عشق تو تا ابد شعله به عالم کشید یا حسین شهید روز مو از در تو می گیرم عاقبت از غم تو می میرم تموم آفریده ها توی خونت مهمونن به هر طریق به هر زبون از عشق تو می خونن ممنونم از خدا اونکه تو رو آفرید یا حسین شهید یا حسین یا حسین از سکرات جنون بی تابم من به فدای تو ای اربابم کبوترات یکی یکی به خاک تو افتادن چقدر شهید به خاطر وصال تو جون دادن بارون بارون به پات خون شهیدا چکید یا حسین شهید حسین حسین حسین حسین عطر خدا روی سرنیزه ها زلف رهای تو بر نیزه ها دم وصال حدیث شوق تو خاک و خون تفسیر شد تا وقت بوسه دادن هزار هزار شمشیر شد زهرا خون گریه کرد قامت زینب خمید یا حسین شهید اول به مدینه مصطفی بر سر زد دوم به نجف شیر خدا بر سر زد سوم همه ی کون و مکان سینه زدند تا مادر شاه کربلا بر سر زد بیرق عزا علم شد رایت هدی علم شد خیمه گاه اهل بیت و شاه کربلا علم شد هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله در رکاب پسر شیر خدا بسم الله یا حسین

روضه - حالا که پیاده کردی بارتو حالا که خیمه تو این خاکا زدی امروز و فقط یادت باشه حسین به چه عزت و وقاری اومدی اینا بی حیا و ما پرده نشین روزگار و نگاه اقبالو ببین می دونی چشام به چی خیره شده اون وسط گودی گودالو نگاه همیشه من موهاتو شونه زدم پنجه ی کسی توی موهات نره نمی تونم تو رو زخمی ببینم خار تو چشمام بره و تو پات نره بعد پنجاه و چهار سال نذار منو داغ رفتنت پیر کنه همه ی دلواپسیم ازینه که نیزه ای تو دهنت گیر کنه اگه رو سرت بریزن چه کنم بشه پیکرت تو پاره پاره چی زبونم لال اگه عریانت کنن یکی پیراهنت رو در بیاره چی حالا من یه حرف با عباس دارم روی نیزه سر تو می بندن با همین طنابی که خیمه زدی دستای خواهرتو می بندن این زمین ما رو زمین گیر کنه چی خواب خواهرت رو تعبیر کنه چی جواب لیلا رو چی می خوای بدی داغ اکبرت تو رو پیر کنه چی نبین الان علی اصغر خوابه تشنگی ربابو بی شیر کنه چی اگه حرمله بیاد چکار کنیم اصغرت رو هدفت رو هدف تیر کنه چی گیرم عباس بره و آب بیاره بره اما یه کمی دیر کنه چی من باید چه خاکی رو سر بریزم چی نیزه تو گلوت اگه گیر کنه چی

روضه - حنیف طاهری - محملش را همچنان بیت الحرام آورده اند عمه سادات را با احترام آورده اند و مهار ناقه اش در دستهاى جبرئیل لابه لاى گریه می آید صداى جبرئیل: اى عزیز عالم امکان، عزیز سرمدى! زینبا اهلا و سهلا مرحبا، خوش آمدى تو بزرگ کربلا هستى ولى پایین نیا در همان محمل بمان، جان على پایین نیا از سرشوق آمدى، یکروز با سر میروى با برادر آمدى و بى برادر میروى

واحد - حنیف طاهری - غبار دشت بالا رفت و می شد کاروانی آن میان پیدا به هر محمل نهان آیینه ی انسیه الحوراء شگفتا کاروانی همچو اسماعیل طفلانش چو ابراهیم مردانش دو عالم بی قرارانش و باشد غبطه ی پیران مقام شیرخوارانش علم در دست های حضرت سقا قیامت را نمایان می کند آن قامت رعنا حرم در سایه سار لطف او باقی و خشکی بیابان هم صدا می زد به مشتاقی الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها به سوی شاه عالم چشم های عالم بالا نگاه شاه اما در تماشای گل لیلا میان آه و اندوه شقایق ها و سیل اشک های حضرت زهرا امیر قافله چشم و چراغ مشرقین آمد حسین آمد حسین آمد ؛ حسین آمد حسین آمد به نام نامی ساقی کوثر خیمه برپا شد طنین انداز شد گویا صدا در پهنه ی گیتی سر اهل زمین و آسمان پایین که ناموس خدا از محمل خورشید می آید به دور ناقه اش دیواری از غیرت مهیا شد نمی بیند نگاهی قامت زینب ولی پیداست از آینده حتی شوکت زینب ؛ جلال و حشمت زینب ؛ شکوه و عصمت زینب چه گویم مدحت زینب ، که بر روی عباس است پای حضرت زینب و اجلال نزول دختر زهرا چنین باشد چرا که در رگش خون امیرالمومنین باشد به این حال آمده زینب به دشت کربلا اما امان از گردش دنیا امان از عصر عاشورا پناه خیمه مضطر شد بدون یار و یاور شد و کاری که نباید می شد آخر شد صدای ناله ی جنّ و ملک آمد زمین گویا به سر می زد زمان آشفته از این داغ و در هم شد و این مرثیه اوج روضه ی ماه محرم شد چه خونی در دلش کردند سوار ناقه ی بی محلش کردند

واحد - همه ی زندگیم دلخوشیم اینه که از غم عشق تو بی قرارم عهدم این بوده که تا دم آخرم از رو خاک تو سر بر ندارم برندارم چشم من تا ابد وقف گریه کردنه مادرم دلخوشیش به همین حال منه می گه شکر خدا پسرم سینه زنه ای حسین ای حسین ای حسین عشق منی برکت لقمه ی پدرم بوده که زندگیم روشن از نور عشقه اثر شیر پاک خوردنم بوده که تو دلم تا ابد شور عشقه مطمئنم آقا با تمام باورم اینه اجر یه عمر گریه های مادرم آه که ای کاش بشه باز بیارمش حرم ای حسین ای حسین ای حسین عشق منی می دونم لحظه ی سخت جون دادنم هیچ کسی نیست آقا جر تو پیشم می دونم که اگه دور قبرم بیای بخونن یا حسین زنده می شم می دونم عطر تو میاد از قبر من بوی ارباب میاد از مزار سینه زن کفنم غرقه تو عطر تو ای بی کفن ای حسین ای حسین ای حسین عشق منی

واحد - خودم اینجا دلم پشت سر قافله دارم می بینمت با این همه فاصله به ناله شد زمین و آسمان ولوله صدای زهرا مرو مادر واویلا حرم آواره شده تو دل کاروان چه شوری برپا شده ببنی زینب چقدر شبیه زهرا شده علمدار حرم شبیه مولا شده شبیه حیدر توی خیبر واویلا پسر ام بنین واویلا علم می کوبه زمین واویلا اشک زینبو ببین واویلا حرم آواره شده تو نگاه سکینه اضطرابو ببین سرا به نیزه های بی حسابو ببین گلوی نازک طفل ربابو ببین ببین شکوه علی اکبر واویلا آسمون رنگ شبه واویلا رباب در تاب و تبه واویلا جون زینب بر لبه

تک - به زمین خشک کربلا از کنار خانه ی خدا به کویر دشت نینوا پسر علی مرتضی آقام رسیده به زمین کربلا مهمانه الحسین مولانه به کنار ساحل فرات زینب رسیده دختر مادر کائنات زینب رسیده بانوی همه مخدرات زینب رسیده ناخدای کشتی نجات زینب رسیده چشم خواهر گریانه الحسین مولانه یادگار فارس العرب عباس رسیده تک سوار حیدری نسب عباس رسیده قهرمان غیرت و ادب عباس رسیده پهلوان هیبت و غضب عباس رسیده در دل عرش خدا طوفانه الحسین مولانه

تک - کریمی و طاهری - من از لب تو شنیدم تا اسم کربلا را دادند دست روحم درد و غم و بلا را مانند تو ز من هم پوشیده نیست اسرار می بینم ابتدا را می خوانم انتها را حسین روز ده محرم روز قرارتان بود تو زود آمدی تا راضی کنی خدا را گفتند میهمانی اما چه میهمانی فعلا که تا به امروز با ما نشد مدارا در ابتدا که یا رب مهمان نیزه هاییم ختم به خیر فرما پایان ماجرا را حسین اول سلام ما به رخ انورت حسین دوم سلام به تن بی سرت حسین سوم سلام ما به علمدار کربلا چهارم سلام ما به علی اکبرت حسین