شب اول محرم حسن خلج سال 1400

سوگند بر سیاهى شب‏هاى ماتمت/ما زنده‏ایم زنده به عشق محرمت/روز ازل که بانگ عزایت بلند شد/ما را گره زدند به نخ‏هاى پرچمت/انفاس گرم گریه کنان تو عیسویست/این روضه‏ها پر از عیسى بن مریمت/این ارث مادرى ست که در پاى روضه‏ات/مى‏سوزم از مصیبت و میمیرم از غمت

کاروان جمع خوبان خدا/در مسیر عشق جویای بلا/هر یکی بر کل هستی آبرو/با خدای خویش گرم گفتگو/در میان عاشقان دخت علی/این چنین می گفت با رب جلی/بارالها خسته و جان بر لبم/زینبم من زینبم من زینبم/هر بلا آید ز تو آماده ام/این منو این آتش و این پیکرم/این منو این چادر و این معجرم/تو اگر خواهی مرا آواره کن/بین سیل غصه ها بیچاره کن/غم ندارم همره اهل حرم/آتش خیمه بریزد بر سرم/من صبورم ای خدای عالمین/هر غمی را جز جدایی از حسین/اگر چه این سفر باشد خدایی/ولی آید از آن بوی جدایی/می شود آیا خوش اقبالم کنی/جای او راهی گودالم کنی/می شود خنجر ببرد گردنم/زیر سم اسبها ماند تنم/خوب می دانم که غارت می شود/در شلوغی حتک حرمت می شود

ای برادر تو سلیمان زمانی/چرا انگشت و انگشتر نداری/اگر کشتند چرا آبت ندادند/چرا زان در نایابت ندادند/اگر کشتند چرا خاکت نکردند/کفن بر جسم صد چاکت نکردند/دعا کن خواهرت زینب بمیرم/تنت کو در آغوش چون جان بگیرم/به سینه تو را مثل قرآن بگیرم/گل من کجایی که باید گلاب/تنت را من از خار مغیلان بگیرم/به گودال پنهان شدی تا که من هم/ز حلقوم تو بوسه پنهان بگیرم/نشد ای خداوند خوبی و پاکی/که ان دشنه از دست شیطان بگیرم/تنت را گرفتم بگو که چگونه/سرت را من از این و از آن بگیرم

هر سال اینروزا با یادت بیدارم/مثل بارونم با یادت می بارم/یه ساله دارم دور تو می گردم/با قلب پر دردم/همراه زهرا گریه کردم/تو تنهاییام با اشکای نم نم/ خیلی دعا کردم/تا که رسیدم به محرم/مردم به یاد ماتمت/با روضه پر از غمت/فدای اسم اعظمت/ارباب خوبم