عید غدیر 97 - محمدحسین پویانفر

شعرخوانی - انگار قلم باز پی نام و نشان است آنقدر علی گفته سراپا هیجان است شور از قلم و شعر شعورم به زبان است این نام علی در دل عاشق ضربان است این عشق مرا آنچه عیان کرده دهان است چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است وقتی که دلم را هدف خنده ی خود کرد اینگونه مرا شاه نویسنده ی خود کرد آنقدر کرم کرد که شرمنده ی خود کرد تقصیر خودش بود مرا بنده ی خود کرد جرم من دیوانه به پای خود آن است چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است باید بکنم بر در این خانه ادب باز بیمار علی آمده با نسخه ی تب باز از لطف اگر او بکند گوشه ی لب باز شیرینی لعلش بکند کار رطب باز انگار سمرقند درین لعل نهان است چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است هم جام علی گفته و هم باده علی گفت هر کس که شده عاشق دلداده علی گفت هم سجده علی گفت و سجاده علی گفت حتی ترک کعبه به میلاد علی گفت تنها پسر بنت اسد صاحب خانه است چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است بر رخ بکشد همیشه ترکش را انگار چشیدن ملائک نمکش را دیدند رسولان همه "إنی معکش" را تا ریخت نشان داده همیشه کمکش را دنبال علی آنکه دوان است زمان است چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است با عشق علی پاک شد از بند گناهش او خواست موحد شده ام نزد الهش اسلام به او ختم شده آخر راهش با گوشه ی چشمی شده ام صید نگاهش ابرو نه به بالای دو چشمش دو کمان است چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است

روضه - دست و پای دل من می بندی دست و پا می زنی و می خندی سر تو بسته به مویی پسرم تشنه لب پاره گلویی پسرم گریه نکن رباب عروس مادرم ایشالا بارون می باره عمو رفته آب بیاره

شور - یعسوب دین علی ولی الله علی علی یا قاهر العدو اسد الله علی علی عشقت توی دل هر مومنی نشست هر کس که با تو فرزند فاطمه ست یا مرتضی علی ای جانم جانانم علی ای روح و ریحانم علی ای دین و ایمانم منم عبد و تو سلطانم سالارم دلدارم تو رو خیلی دوست دارم کی می گه پست و بیچارم تویی عشقم تویی یارم بازم به سوی تو می زنه پر دلم علی رحمی نما به من که نجف لازمم علی تو شاه عالمو من بینوای تو میخونه ی من ایوون طلای تو

شور - یه سلام و یه زیارت برو ای دل به سلامت علی مولا علی مولا علی مولا علی مولا علی یارم علی کس و کارم به خدا از غیر تو بیزارم میشه حالم عوض آقا وقتی رو ضریحت سرم رو می ذارم تا می گم یا علی مولا پر و بلام میده زهرا