عید غدیر با صدای حسن خلج، سال 1391

می رود قصه ی ما سوی سرانجام آرام/دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام/می رسد قصه به آن جا که جهان زیبا شد/با جهاز شتران کوه اُحد بر پا شد/و از آن آینه با آینه بالا می رفت/دست در دست خودش یک تنه بالا می رفت/تا که از غار حرا مبعث دیگر آرد/پیش چشم همه از دامنه بالا می رفت/تا شهادت بدهد عشق ولی الله است/پله در پله از آن ماذنه بالا می رفت/پیش چشم همه دست پسر بنت اسد/بین دست پسر آمنه بالا می رفت/گفت: این بار به پایان سفر می گویم/بارها گفته ام و بار دگر می گویم/راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست/کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست/به خدا ساقیم این مرد و سبویم دستش/بگذارید که یک شمّه بگویم، دستش/هر چه در عالم بالاست تصرف کرده/شب معراج به من سیب تعارف کرده/واژه در واژه شنیدیم صدا را اما/گفتنی ها همگی گفته شد آن جا اما/سوخت در آتش و بر آتش خود دامن زد/آن که فهمید و خودش را به نفهمیدن زد/می رود قصه ی ما سوی سرانجام آرام/دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام/شهر این بار کمر بسته به انکار علی/ریسمان هم گره انداخته در کار علی/بگذارید نگویم که احد می لرزد/در و دیوار ازین قصه به خود می لرزد/می رود قصه ی ما سوی سرانجام آرام/دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام/می نویسم که "شب تار سحر می گردد"/یک نفر مانده ازین قوم که برمی گردد

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را/که به ماسوا فکنده همه سایه? هما را/علی مولا یا حیدر/علی ولی الله/علی مولا /یا حجت الله/دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین/به علی شناختم من به خدا قسم خدا را/به خدا که در دو عالم اثر از فنا نباشد/چو علی گرفته باشد سر چشمه? بقا را/علی مولا یا حیدر/علی ولی الله/علی مولا /یا حجت الله/برو ای گدای مسکین در خانه? علی زن/که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را/نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت/متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

نشنیده گوش ها ز کلام تو خوبتر/نامی نیامده ست ز نام تو خوبتر/هرکس که برد نام تو را خوب می شود/آن کس که شد کبوتر بام تو خوبتر/ای شیعه سرفراز بمان چون نیامده ست/هرگز در این جهان ز امام تو خوبتر/مست غم توایم فقط ای امام من/آن مستی مدام ز جام تو خوبتر/معنای نام تو همه پاکی مطلق است/نامی نیامده ست ز نام تو خوبتر