ولادت امام رضا (ع) 97 - مهدی سلحشور

مناجات - ماه را در شب هجران برسانید فقط مژده ای در دل طوفان برسانید فقط به کویری که ندیده است به خود برگ و بری خبر از بارش باران برسانید فقط من همان گمشده ام، راه بلدها من را به در خانه جانان برسانید فقط همه درهای جهان را به روی ما بستند دست ما را به خراسان برسانید فقط گر حرم قسمت ما نیست سلام ما را به عزیز دل ایران برسانید فقط شب عید است و خراسان چه قیامت شده است مرغ دل باز هوایی زیارت شده است چاره آخر ما پنجره فولاد رضا می کند معجزه ها پنجره فولاد رضا گفت تا زائر دلسوخته ای: جان جواد همه را داد شفا پنجره فولاد رضا ملجا خوب و بد مردم ایران اینجاست دردها کرده دوا پنجره فولاد رضا آی شش گوشه ندیده! نشو مایوس بیا می دهد کرببلا پنجره فولاد رضا به تلافی مسلمان شدن سلمان بود که به ما داد خدا، پنجره فولاد رضا پشت این پنجره ها معجزه ناممکن نیست شک ندارم که تمام گره ها واشدنی است کرده وابسته مرا حال و هوای حرمت خیر دیدم به خدا از همه جای حرمت روز و شب اهل یقین دور سرت میگردند همه صاحب نفسانند گدای حرمت بهترین ثانیه ها با تو رقم خواهد خورد بهترین خاطره ها خاطره های حرمت حال آدم وسط صحن تو جا می آید به خدا مست کننده است هوای حرمت بطلب باز من بی سر و پا را سلطان شده بدجور دلم تنگ برای حرمت حرمت تکیه گه من شده از کل وجود به ضریحت برسان دست مرا زود به زود شکر لله شدم نوکر خانه زادت گشته آرام همیشه دل من با یادت تو پناه منی و نسل من و اجدادم من گرفتار تو و نسل تو و اجدادت به تو هر روز سلامی ندهم میمیرم من اگر خوب اگر بد به تو کردم عادت در میان همه دلباختگانت مشهور به شب معجزه ها گشته شب میلادت مسجد و میکده دادند به هم دست به دست در دل صحن پر آوازه ی گوهرشادت جمع شد در حرم تو همه زیبایی ها هیچ جا بین جهان نیست شبیه اینجا زائر تو به جهان رغبتش از یادش رفت زندگی و همه ی لذتش از یادش رفت هر که آرامش اطراف ضریحت را دید به خدا آرزوی جنتش از یادش رفت سائلی آمده بود از تو بگیرد حاجت تا سلامی به تو داد حاجتش از یادش رفت در ِ این خانه نداری است که قیمت دارد بُرد کرد آنکه همه ثروتش از یادش رفت هر که شد چشم به راه تو شب اول قبر به خدا زیر لحد وحشتش از یادش رفت خیره شد چشم همه، نعمت ازین بهتر چیست ترسی از مرگ میان دل زوارت نیست شاعر : محمدحسین رحیمیان

مدح - ضریحت مرکز ثقل است قطب دلربایی را کشانده تا حجازت این تبار آریایی را جوان و پیر و مرد و زن علی موسی الرضا گویان به وحدت میکشاند این تکثر یکصدایی را رعیت را کدامین شاه در آغوش می یرد فقط در توس می بینی چنین فرمانروایی را در پاک حرم را بر بدی چون من نمی بندی خجالت داده این آقایی ات شیخ بهایی را دم باب الجوادت بارها با گریه پرسیدم چرا نحویل می گیری چنین بی دست و پایی را شفا از آب سقاخانه ات لبریز می گردد ندارد طب اسلامی ازین بهتر دوایی را

سرود - مشهد حرم مطهر سلطان است قم مرقد پاک بانوی باران است گویند که حد فاصل این دو حرم بین الحرمین کشور ایران است *** امشب عطر و بوی بهشت پیچیده بین آسمون پر شد دنیا ازین خبر اومد آقای مهربون خورشید اومد دنیا آقاترین آقا افتاده دل رو مقدم مولاترین مولا یا علی موسی الرضا دستای خالی من سوی تو یا علی موسی الرضا کاشکی که بودم من آهوی تو یا علی موسی الرضا امشب شب عشق این نوکراست یا علی موسی الرضا امشب دلم کنج اییون طلاست آقای من آقای من زیباترین عشق دنیای من درهای صحن باصفات بالاتر از باب المراد خورشیدم هنگام طلوع رد می شه از باب الجواد کاش می زدم زانو در محضرت هر سو خیره به گنبد می شدم یا ضامن آهو یا علی موسی الرضا میلاده اما می باره چشام یا علی موسی الرضا کرب و بلامو من از تو می خوام یا علی موسی الرضا من دوست دارم عطرتو بو کنم یا علی موسی الرضا رخصت بده صحنو جارو کنم آقای من آقای من زیباترین عشق دنیای من دستای خالی پر می شه از سقاخونه ی رضا قربون اون صحن و سرات هم مکه ست هم کرب و بلا هستی من هستی مستی من هستی تو یاور روزای بی دستی من هستی یا علی موسی الرضا امشب تو قلبم عجب شوریه یا علی موسی الرضا امشب دلم صحن جمهوریه یا علی موسی الرضا آرومه با تو دل بی قرار یا علی موسی الرضا دستاتو تو دستای من بذار ای یار بی یاری من آرامش بی قراری من